Στο περιθώριο θέτει την παγκοσμιοποίηση η Ευρώπη, τουλάχιστον σε ποδοσφαιρικό επίπεδο.
Από τις 16 ομάδες που συνεχίζουν στο 21ο Παγκόσμιο Κύπελλο οι 10 ή ποσοστό 62,5% εκπροσωπούν τον Παλαιό Κόσμο. Οι τέσσερις προέρχονται από τη Λατινική Αμερική και από μία εκπρόσωπο έχουν η Κεντρική-Βόρεια Αμερική και Καραϊβική και η Ασία.
Πολύ σημαντικό στοιχείο είναι το γεγονός πως για πρώτη φορά από το 1982 η Αφρική δεν θα έχει ομάδα στη φάση των νοκάουτ αγώνων.
Οι πρώτες αναλύσεις του Μουντιάλ της Ρωσίας είχαν εστιάσει στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον μέσα στο οποίο κινείται το ποδόσφαιρο, με αφορμή τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των αναλύσεων των φιναλίστ στις οποίες ανήκουν οι παίκτες.
Από τους 736 ποδοσφαιριστές που ταξίδεψαν στη Ρωσία, οι 544, ήτοι το 74%, ανήκουν σε ευρωπαϊκές ομάδες. Από αυτούς οι 132 έχουν ως βάση την Αγγλία.
Μόλις τρεις παίκτες από κάθε ρόστερ των Αργεντινής, Βραζιλίας και Κολομβίας αγωνίζονται στα πρωταθλήματα των χωρών τους, ενώ από τους 23 κληθέντες της Σενεγάλης μόνο ένας δεν παίζει σε ευρωπαϊκή ομάδα.
Με βάση αυτά τα στοιχεία και τα πρώτα αποτελέσματα, όπως τη νίκη του Μεξικού επί της Γερμανίας και την ισοπαλία της Ισλανδίας με την Αργεντινή, πολλοί ήταν αυτοί που θα περίμεναν μια αντεπίθεση των μη παραδοσιακών δυνάμεων του Μουντιάλ.
Αντ’ αυτού είδαμε να επανέρχεται δυναμικά η Γηραιά Ηπειρος. Στο προηγούμενο Μουντιάλ, στη Βραζιλία, είχαν καταφέρει να επιβιώσουν στα νοκάουτ ματς μόλις έξι ευρωπαϊκές ομάδες, όταν στη Ρωσία αυτός ο αριθμός εκτοξεύτηκε στις δέκα.
Η υπεραπλουστευμένη ανάλυση θα κατέληγε στο συμπέρασμα πως οι μη ευρωπαίοι παίκτες που αγωνίζονται στην Πρέμιερ Λιγκ ή σε κάποιο άλλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα δεν έχουν μεταγγιστεί με τη νοοτροπία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Οι συμπτώσεις και η τύχη έχουν λόγο στα όσα διαδραματίζονται.
Ωστόσο στην εξίσωση πρέπει να μπει και το θέμα της κουλτούρας. Είναι το λεπτό σημείο της παγκοσμιοποίησης που συνεχίζει να διαιρεί τον κόσμο, έστω κι αν δεν είναι πάντοτε ορατό.
