«Αν φύγει άλλος, πάω σε εκλογές»

Δευτέρα (την περασμένη) απόγευμα έγινε γνωστό ότι ο βουλευτής Γιώργος Λαζαρίδης φεύγει από το μαντρί (χρησιμοποιώ μια βουκολική έκφραση, δεδομένης και της καταγωγής μου, την οποία υπερηφάνως φέρω), Δευτέρα βράδυ έκανε γνωστό στην Αθήνα σε ένα μικρό κύκλο συνομιλητών του, του Προέδρου (της Βουλής) Βούτση συμπεριλαμβανομένου, ο πρόεδρος Τσίπρας ότι μία ακόμη αποχώρηση βουλευτή της κυβερνητικής πλειοψηφίας, και τέλος.

Από το Λονδίνο όπου βρισκόταν για χαλαρές οικογενειακές διακοπές επενδεδυμένες και με ολίγη πολιτική δραστηριότητα (συνάντηση με Τερίζα Μέι, συνάντηση με νεολαίους του ΣΥΡΙΖΑ που σπουδάζουν ή εργάζονται στο Λονδίνο) και έπειτα από μία μακρά τηλεφωνική επικοινωνία με τον (συν)εταίρο Καμμένο, ο πρόεδρος Αλέξης φέρεται να ειδοποίησε την Αθήνα ότι “εγώ με 151 δεν μένω Πρωθυπουργός. Αν φύγει άλλος ένας από τους καμμένους, θα πάω σε εκλογές, άμεσα”.

Οι πληροφορίες μου λένε ότι επικράτησε ένας μικρός πανικός, στη διάρκεια του οποίου έγιναν αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα μεταξύ των κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησης περί του τι δέον γενέσθαι. Το κλίμα, λέει, “θύμιζε τέλη Ιουνίου του 2015”.

Γνωρίζω ότι στο πλαίσιο των διεργασιών ο Καμμένος (συν)εταίρος ανέλαβε τη δέσμευση, πρώτον, να μεταπείσει τον Λαζαρίδη και, δεύτερον, να αποτρέψει τον Κατσίκη (που αναφερόταν ότι ήταν ο αμέσως επόμενος να την κάνει) να μην αποχωρήσει.

Το πρώτο δεν το κατάφερε, το δεύτερο, αν υποθέσουμε ότι υπήρχε τέτοιο θέμα, το επέτυχε, και κάπως έτσι η κυβερνητική πλειοψηφία έμεινε με 152 βουλευτές, και δεν οδηγηθήκαμε καλοκαιριάτικα σε εκλογές…

Στη γύρα για βουλευτές

Το δεύτερο πράγμα που αποφασίστηκε κατόπιν τών εκ του μακρόθεν οδηγιών του προέδρου Τσίπρα ήταν να παιχτεί χοντρά το θέμα “αποστασία” και να συνδεθεί όλο αυτό με τον πρόεδρο Κυριάκο λόγω της γνωστής οικογενειακής παραδόσεως.

Αλλά όπως αποδείχθηκε εν συνεχεία, το έργο δεν είχε μεγάλη αποτυχία, διότι ο μεν Κυριάκος δεν πρόκειται (επί του παρόντος τουλάχιστον) να πάρει κανέναν από όλους αυτούς, το δε σενάριο δεν περπατάει γιατί θυμίζει την κλασική ελληνική μυθοπλασία υπό τον γενικό τίτλο “λύκος στα πρόβατα'”.

Γνώμη μου είναι ότι κατόπιν αυτής της αποτυχημένης προσπάθειας, ο πρόεδρος Τσίπρας θα στραφεί τώρα στη διατήρησή του στην εξουσία με κάθε τρόπο. Και με κάθε κόστος.

Διότι, έτσι όπως διαμορφώνεται πλέον η κατάσταση με τους ΑΝΕΛ, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ηρεμήσει το πράγμα, δεδομένων των κυβιστήσεων του Καμμένου αρχηγού τους. Και ως εκ τούτου δεν μπορεί να το αφήσει το πράγμα στην τύχη του. Να κρέμεται δηλαδή από μια κλωστή.

Το κόμμα ΑΝΕΛ κινδυνεύει με εξαέρωση, ο Τσίπρας το γνωρίζει (δεν είναι και βλαξ εδώ που τα λέμε…) και αυτό που λογικά θα κάνει τώρα είναι να αναζητήσει τον μαγικό αριθμό επτά μεταξύ ανεξαρτήτων βουλευτών και νυν βουλευτών του Ποταμιού και της Ενωσης Κεντρώων, ώστε να παραμείνει στην εξουσία.

Στο πλαίσιο αυτό είναι κοινό μυστικό (“το λένε οι κούκοι στα βουνά κι οι πέρδικες στα πλάγια”) ότι ο πρόεδρος Αλέξης υπολογίζει από Το Ποτάμι να πάρει τον πρόεδρο Σταύρο και δύο ή τρεις ακόμη βουλευτές, και δύο ή τρεις από την Ενωση Κεντρώων. Και χωρίς να υπολογίζονται σε αυτούς οι προερχόμενοι από τους ΑΝΕΛ βουλευτές όπως ο Παπαχριστόπουλος και η Κουντουρά. Με δυο λόγια, οι πολιτικές εξελίξεις, όποιες και αν είναι αυτές, επαφίενται πλέον στον επικεφαλής ηγέτη Σταύρο –αν θα τηρήσει το λόγο του ότι δεν μπαίνει σε κυβέρνηση Τσίπρα…

Το διαζύγιο του Σταύρου

Ο ίδιος ο επικεφαλής ηγέτης Σταύρος συγκάλεσε για αύριο το απόγευμα στο (συριζο)Μέγαρο της Μουσικής τη μεγάλη συνέλευση του κόμματος για να επισφραγίσει (η συνέλευση) αυτό που έχει αποφασίσει ο ίδιος και που είναι να φύγει από το Κίνημα Αλλαγής. Το διαζύγιο, που θεωρείται κάτι παραπάνω από βέβαιο, είναι προφανές ότι άργησε πολύ –μερικούς μήνες.

Κατά τη γνώμη μου, ήδη από τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν είχε διαφανεί ότι ο επικεφαλής ηγέτης Σταύρος το είχε μετανιώσει που μπήκε σε αυτή την ιστορία, θα έπρεπε από κοινού με την πρόεδρο Φώφη να προχωρήσουν σε ένα συναινετικό διαζύγιο, και το πράγμα να τελειώσει ήρεμα και ωραία, βελούδινα. Το άφησαν όμως να εξελιχθεί, στο μεταξύ μεσολάβησαν και διάφορα απίθανα, κυρίως από την πλευρά του επικεφαλής ηγέτη Σταύρου (τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω, δηλαδή) και φτάσαμε έπειτα από οκτώ μήνες στην αυριανή δρομολογημένη εξέλιξη. Με το Κίνημα Αλλαγής σαπισμένο. Τόσο που να μου δημιουργείται η υπόνοια ότι όλο αυτό δεν ήταν και τόσο τυχαίο, ούτε τόσο πρωτοφανές –αλλά ήταν σχεδιασμένο κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αηδιάσει ο κόσμος της δημοκρατικής παράταξης που φεύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ και να μην έχει πού να πάει…

Βάρεσε διάλυση

Κυριακή βράδυ θα γίνει αυτό με τη συνέλευση των αντιπροσώπων, Δευτέρα – Τρίτη τον βλέπω τον επικεφαλής ηγέτη Σταύρο με μείον δυο βουλευτές. Μπορεί και με μείον τρεις. Ο Γρήγορης Ψαριανός και ο Γιώργος Αμυράς είναι οι δύο πρώτοι που έχουν φορτώσει άσχημα με όσα κάνει ο επικεφαλής ηγέτης και ετοιμάζονται για άλλες (δεξιές…) πολιτείες. Και ο πρώην βουλευτής Παναγιώτης Καρκατσούλης, πρόσωπο σοβαρό, για Κίνημα Αλλαγής ή όπως αλλιώς θα λέγεται…

Α ρε Σταύρο, πώς τα έκανες έτσι…

Παρτάκι στο Μαξίμου

Ειλικρινά τώρα εγώ, αν ήμουν Τσίπρας, αύριο το βραδάκι θα έστηνα ένα παρτάκι στο Μέγαρο Μαξίμου να το γιορτάσω το γεγονός της αυτοδιάλυσης του Κινήματος της Αλλαγής λόγω της αποχώρησης Σταύρου. Θα καλούσα τον Τζανακόπουλο, τον Καρανίκα, τον μπαρμπα-Αλέκο, θα φώναζα τον Θανάση (Καρτερό) να βγει επιτέλους από τα υπόγεια να πάρει λίγο καθαρό αέρα, θα έπαιρνα τηλέφωνο και τον Νίκο τον Παππά, που όλο παράπονα κάνει ότι τον έχω ξεχάσει, και θα πλακωνόμασταν στα ουίσκια. Θα τσιμπολογούσαμε ξηροκάρπια και θα καπνίζαμε και κάνα πούρο διότι “έτσι είναι η ζωή και πώς να την αλλάξεις, άλλοι κλαίνε κι άλλοι γελάνε δηλαδή”…

Στην πραγματικότητα εμείς γελάμε.

Δημοσκοπικά συμπεράσματα

Η προχθεσινή δημοσκόπηση του Σκάι και η σημερινή, η δική μας, δείχνουν ένα πράγμα το οποίο πρέπει να προβληματίσει όλους: πολιτικούς, αναλυτές, δημοσιογράφους. Εχουμε κάνει λάθος σοβαρό όσοι πιστεύαμε ότι ο Τσίπρας θα πληρώσει ακριβά τη συμφωνία των Πρεσπών για το Σκοπιανό. Οι δημοσκοπήσεις αποδεικνύουν ότι τίποτε δεν πληρώνει. Οτι πλην των δεξιών, και όχι όλων, και των Βορειοελλαδιτών που τα έχουν φορτώσει με τη συμφωνία, οι υπόλοιποι ουδόλως απασχολούνται για το αν τα Σκόπια ονομάζονται Βόρεια, Νότια ή από πάνω Μακεδονία. Οι πολλοί καίγονται για την οικονομία και την κατάσταση που διαβιούν. Γι’ αυτό τιμωρούν τον Τσίπρα. Το άλλο ποσώς τους απασχολεί.

Επίσης ένα άλλο συμπέρασμα που εμένα μου προέκυψε διαβάζοντας και τις δυο δημοσκοπήσεις είναι ότι με τη συσπείρωση της ΝουΔού να χτυπάει ταβάνι (84%) και εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ να είναι στο 50% ή γύρω εκεί, είναι προφανές ότι οι εκλογές δεν θα είναι περίπατος για τον Μητσοτάκη. Θα πρέπει να αγωνιστεί σκληρά για να κερδίσει.

Κι από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει ότι παρά τα όσα έχει κάνει αυτή η κυβέρνηση, παρά τα λάθη και τις παραλείψεις της, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να κρατιέται πάνω από το 20%, και να μην καταρρέει όπως πολλοί θα πίστευαν. Και είναι και αυτό, άλλη μια σοβαρή ένδειξη ότι ο κόσμος που τον ψήφισε παραμένει εγκλωβισμένος στον ΣΥΡΙΖΑ πολύ απλά γιατί δεν έχει πού να βρει καταφύγιο. Το Κίνημα Αλλαγής τον έχει απογοητεύσει και εξακολουθεί να τον απογοητεύει…

Τελευταία Νέα