Στη δημοσκόπηση της Metron Analysis που δημοσιεύουν σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ» θα πρέπει να σταθεί κανείς σε ένα στοιχείο –πέρα από το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ: είναι η πρώτη φορά που η πλειονότητα επιθυμεί τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, πλειονότητα που γίνεται συντριπτική εάν προστεθούν εκείνοι που ζητούν τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης με άλλον πρωθυπουργό.
Από αυτό το στοιχείο γίνεται σαφές ότι η ελληνική κοινωνία αποζητά την πολιτική αλλαγή χωρίς να δίνει πλέον πίστωση χρόνου στη σημερινή κυβέρνηση. Αυτή η επιθυμία δεν υποχρεώνει ασφαλώς θεσμικά την κυβέρνηση να προκηρύξει εκλογές. Την υποχρεώνει πολιτικά όμως να επιχειρήσει να ανατρέψει τους συσχετισμούς αναλαμβάνοντας διάφορες πρωτοβουλίες και επιστρατεύοντας διάφορα μέσα.
Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται ο κίνδυνος: όση και αν είναι η πίεση κι όσος και αν είναι ο πανικός, δεν θα πρέπει να αναληφθεί καμία πολιτική πρωτοβουλία που θα βλάψει τη χώρα. Η δημιουργία κλίματος ακραίας πόλωσης θεωρείται, για παράδειγμα, μια κλασική μέθοδος εκλογικής ανάκαμψης. Αλλά πέρα από τα αμφίβολα αποτελέσματα της μεθόδου, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η χώρα μας είναι ένα παιχνίδι διχασμού. Οπως δεν χρειάζονται παιχνίδια με τη συνταγματική αναθεώρηση: ο Καταστατικός Χάρτης της χώρας δεν επιτρέπεται να γίνει αντικείμενο κομματικών σχεδιασμών που επιβάλλει απλώς και μόνο η πολιτική συγκυρία.
Οι κυβερνώντες λένε, και πολύ σωστά, ότι η χώρα έχει ανάγκη από πολιτική σταθερότητα. Η πολιτική σταθερότητα όμως είναι δουλειά εκείνων στους οποίους ανήκει η πολιτική διεύθυνση της χώρας. Και η πολιτική διεύθυνση ανήκει πρωτίστως στην κυβέρνησή της. Αυτής ή κάποιας άλλης, έχει από αυτήν την άποψη, ελάχιστη σημασία.