Ο (βραβευμένος με Νομπέλ) ιρλανδός συγγραφέας Σάμιουελ Μπέκετ είχε πει κάποτε ότι «δεν πειράζει να αποτυγχάνεις, αρκεί να αποτυγχάνεις καλύτερα απ’ ό,τι απέτυχες την προηγούμενη φορά», αλλά αυτό το άλλοθι δεν είναι πάντοτε βολικό ούτε παρηγορητικό…
Η ιστορία του Μουντιάλ είναι γεμάτη από μεγάλες ομάδες που πέτυχαν, αλλά στον αντίποδα υπάρχουν κάποιες εξίσου σπουδαίες οι οποίες μνημονεύονται επειδή απέτυχαν!
Η Ουγγαρία του 1954, η Ολλανδία του 1974, η Βραζιλία του 1982 και η Αργεντινή του 1994 θεωρούνται τα τέσσερα πιο κλασικά παραδείγματα ομάδων οι οποίες ταξίδεψαν σε Μουντιάλ με την ετικέτα του φαβορί αλλά έπαθαν λάστιχο και ντεραπάρισαν!
Το πρώτο κεφάλαιο σε αυτή το χρονικό γράφτηκε το 1954 στην Ελβετία με θύμα τους Μαγιάρους οι οποίοι εκείνη την εποχή δεν είχαν αντίπαλο στον πλανήτη και καθ’ οδόν προς τη Βέρνη σκόρπιζαν πανικό και τρόμο, παραμένοντας αήττητοι σε 32 απανωτά ματς επί πέντε συναπτά έτη, συμπεριλαμβανομένων δυο εκκωφαντικών νικών επί της Αγγλίας με 6-3 και 7-1! Στον δεύτερο αγώνα του Μουντιάλ η επονομαζόμενη Golden Team του Γκούσταβ Σέμπες (Πούσκας, Κότσις, Χιντεγκούτι, Τσίμπορ, Μπόζικ) συνέτριψε με 8-3 τη Δυτική Γερμανία την οποία έμελλε να ξανασυναντήσει στον τελικό.
Το βράδυ της 4ης Ιουλίου του 1954, οι Ούγγροι προηγήθηκαν νωρίς με 2-0 στο 8ο λεπτό, ωστόσο οι Γερμανοί αντέδρασαν και με μια αντεπίθεση διαρκείας άρπαξαν τη νίκη με 3-2 χάρη στο γκολ του Χέλμουτ Ραν έξι λεπτά πριν από τη λήξη και στέφθηκαν πρωταθλητές κόσμου, πετυχαίνοντας το εφεξής καλούμενο «θαύμα της Βέρνης»! Το γκολ το οποίο πέτυχε ο Πούσκας στο 88′ ακυρώθηκε, ενώ εκ των υστέρων υπήρξε ένα πόρισμα του Πανεπιστημίου της Λειψίας που αποκάλυπτε ότι οι Γερμανοί διεθνείς είχαν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών πριν από τον τελικό.
Είκοσι χρόνια αργότερα, στο Μουντιάλ του 1974, που φιλοξενήθηκε στη Δυτική Γερμανία βρέθηκε στον ίδιο παρονομαστή η Ολλανδία με άρμα το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο και σημείο αναφοράς τον Αγιαξ που είχε κατακτήσει τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών στη σειρά. Παραδίδοντας μαθήματα σύγχρονου ποδοσφαίρου οι Οράνιε (Κρόιφ, Χαν, Κρολ, Ρέζεμπρινκ, Ρεπ, Νέεσκενς, Σουρμπίρ) του Ρίνους Μίχελς έφτασαν διά περιπάτου στον τελικό του Μονάχου όπου στις 7 Ιουλίου του 1974 είδαν το όνειρό τους να γκρεμίζεται. Σε μια από τις κορυφαίες στιγμές ποδοσφαιροσύνης, οι Ολλανδοί έκρυψαν την μπάλα μετά τη σέντρα και αφού άλλαξαν 14 πάσες, χωρίς να την ακουμπήσει γερμανικό πόδι, κέρδισαν πέναλτι με το οποίο ο Νέεσκενς έγραψε το 1-0. Οπως και στη Βέρνη, οι οικοδεσπότες αντεπιτέθηκαν και με τα γκολ του Μπράιτνερ και του Μίλερ προσγείωσαν τους ιπτάμενους Ολλανδούς.
Η Βραζιλία που εμφανίσθηκε το 1982 στα γήπεδα της Ιταλίας θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος ποδοσφαιρικός θίασος που εμφανίστηκε ποτέ, αλλά πλήρωσε ακριβά τα επίχειρα της αμυντικής υστέρησής της. Η Σελεσάο του Τέλε Σαντάνα (Σόκρατες, Ζίκο, Φαλκάο, Εντερ, Ζούνιορ) έμοιαζε σαν να κατέβηκε από άλλο πλανήτη, αλλά το δικό τους «jogo bonito» πήγε στράφι στον αλήστου μνήμης αγώνα της δεύτερης φάσης με την Ιταλία στις 5 Ιουλίου στο Σαρία της Βαρκελώνης. Εκείνος ο αγώνας εξελίχθηκε στη ραψωδία του Πάολο Ρόσι που πέτυχε και τα τρία γκολ της Σκουάντρα Ατζούρα (3-2) και έριξε στο κανναβάτσο τους Μάγους.
Η επόμενη πράξη του έργου ανέβηκε το 1994 στις ΗΠΑ, όπου οι Αργεντινοί ποθούσαν να επιστρέψουν στο θρόνο, μετά τον θρίαμβο του ’86. Η Αλμπισελέστε του Αλφιο Μπαζίλε (Μαραντόνα, Μπατιστούτα, Κανίγια, Ρεδόνδο, Σιμεόνε, Τσαμότ) έκανε σεφτέ με την τεσσάρα κόντρα στην Ελλάδα, αλλά αυτή η σαγηνευτική και πολλά υποσχόμενη ομάδα έγινε φύλλο και φτερό όταν στη λήξη του αγώνα με τη Νιγηρία έσκασε μια τρομακτική είδηση.
Ντοπέ ο Μαραντόνα!
Ο Pibe d’ Oro ωρυόταν ότι η υπόθεση ήταν στημένη για να κατακτήσει τον τίτλο η Βραζιλία, που τον λαχταρούσε επί 24 χρόνια (όπερ και εγένετο) αλλά οι φωνές του δεν είχαν αντίκρισμα και συν τοις άλλοις το σοκ αποδείχθηκε αμάχητο για τους συμπαίκτες του. Η ήττα από τη Βουλγαρία έστειλε την Αργεντινή πάνω στη Ρουμανία του Χάτζι, η οποία στη φάση των 16, στις 3 Ιουλίου στην Πασαντίνα, επικράτησε με 3-2 και έστειλε τους Γκαούτσος πρόωρα και άδοξα στο σπίτι τους.
