Στην πλούσια ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων υπάρχουν τα αξέχαστα παιχνίδια που κράτησαν καθηλωμένους τους θεατές, είτε με την τρομερή μπάλα που έπαιξαν οι ομάδες, είτε με το σασπένς που είχαν μέχρι το τέλος.
Υπάρχουν όμως και οι αγώνες που θέλει κανείς να ξεχάσει αλλά δεν μπορεί, γιατί άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο προσβάλλουν το fair play αλλά και τη νοημοσύνη μας!
Η FIFA στην προσπάθεια να εξαλείψει τέτοια φαινόμενα θέσπισε και τον κανονισμό την τελευταία αγωνιστική τα ματς κάθε ομίλου να γίνονται ίδια ώρα, αλλά πάντα οι… επιτήδειοι βρίσκουν τον τρόπο.
Δύο πάντως είναι τα παιχνίδια – σημεία αναφοράς στην ιστορία των Μουντιάλ.
Το Αργεντινή – Περού 6-0 στο Ροζάριο στις 21 Ιουνίου 1978 και το Δυτική Γερμανία – Αυστρία 1-0 στη Χιχόν στις 25 Ιουνίου 1982.
Στην Αργεντινή το 1978 ο δικτάτορας Χόρχε Βιντέλα θέλει πάση θυσία το Παγκόσμιο Κύπελλο για τη χώρα του ώστε να προβάλει ένα καλύτερο πρόσωπο στο εξωτερικό από αυτό που έβγαινε από τις πολιτικές διώξεις, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες από το δικτατορικό καθεστώς του.
Η Αργεντινή έχει μια εξαιρετική ομάδα και έναν ικανότατο προπονητή (Λουίς Μενότι) αλλά στον όμιλο της Β’ φάσης, όπου η πρώτη ομάδα πάει απευθείας στον τελικό, τα βρίσκει λίγο σκούρα με τη μεγάλη αντίπαλό της, τη Βραζιλία, την οποία δεν μπορεί να νικήσει (0-0).
Οι Βραζιλιάνοι νικούν το Περού (3-0) και την Πολωνία (3-1) και οι Αργεντίνοι την Πολωνία (2-0).
Γνωρίζοντας το αποτέλεσμα της αντιπάλου τους με την Πολωνία (είχαν κανονίσει και έπαιζαν με το Περού δύο ώρες μετά) ήθελαν νίκη με τέσσερα γκολ διαφορά.
Το Περού είναι καλή ομάδα, έχει και δύο δοκάρια και χάνει δύσκολα με 2-0 στο ημίχρονο. Ο εξαιρετικός τερματοφύλακάς του Ραμόν Κιρόγα (αργεντίνικης καταγωγής) δεν είναι σε καλό βράδυ. Στο δεύτερο μέρος το σκορ πάει στο 6-0 και η Αργεντινή περνάει πανηγυρικά στον τελικό και παίρνει το πρώτο της τρόπαιο.
Ο παίκτης του Περού από εκείνο το ματς, Χοσέ Βελάσκεθ, θυμάται: «Πριν από το παιχνίδι ήρθαν στα αποδυτήριά μας ο δικτάτορας Βιντέλα με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ και μας ευχήθηκαν καλή επιτυχία, μας εξέπληξε αυτό, αλλά μετά καταλάβαμε. Υπήρχε πίεση από την κυβέρνησή μας προς τους προπονητές μας».
Τότε το Περού είχε επίσης στρατιωτική δικτατορία υπό τον Φρανσίσκο Μοράλες Μπερμούντες, φίλο του Βιντέλα… «Επειτα από χρόνια όταν έμαθα κάποια πράγματα, δεν ήμουν το ίδιο περήφανος για αυτή τη νίκη. Τότε παίζαμε ποδόσφαιρο όμως δεν ξέραμε» τόνισε ύστερα από χρόνια ο Αργεντίνος Λεοπόλντο Λούκε, σκόρερ δύο τερμάτων εκείνο το βράδυ.
Το αίσχος της Χιχόν
Στην Ιστορία, το παιχνίδι Δυτικής Γερμανίας – Αυστρίας 1-0, στις 25 Ιουνίου 1982, έμεινε ως «Η ντροπή της Χιχόν».
Στο στάδιο Ελ Μολινόν της Χιχόν, στο Μουντιάλ της Ισπανίας, οι αλγερινοί φίλαθλοι αλλά και οι ουδέτεροι φώναζαν «στημένο» και κουνούσαν χαρτονομίσματα την ώρα που Γερμανοί και Αυστριακοί σφύριζαν αδιάφορα.
Οι Δυτικογερμανοί που είχαν πέσει θύμα έκπληξης χάνοντας από την Αλγερία στην πρεμιέρα ήθελαν μόνο νίκη. Αν νικούσαν με κάτω από τρία γκολ διαφορά περνούσαν μαζί με την Αυστρία.
Αλγερία – Χιλή είχαν παίξει την προηγούμενη μέρα και οι Αλγερινοί πλήρωσαν ακριβά τα δύο γκολ που δέχθηκαν στο τέλος, στη νίκη τους με 3-2. Αν είχαν κρατήσει το 3-0, Δυτική Γερμανία και Αυστρία δεν θα μπορούσαν να «φτιάξουν» τίποτε. Η Δυτική Γερμανία έφτασε ώς τον τελικό!
Η FIFA απλώς από το 1986 καθιέρωσε τα τελευταία ματς των ομίλων να γίνονται την ίδια ώρα…
Φυσικά στη μακρόχρονη ιστορία της διοργάνωσης υπάρχουν και άλλα παιχνίδια που συζητήθηκαν έστω λιγότερο.
Στο μακρινό 1954, υπήρχε ένας περίεργος κανονισμός. Στον κάθε όμιλο των τεσσάρων ομάδων, κάθε ομάδα έδινε δύο παιχνίδια (δεν έπαιζε δηλαδή με μία από τις άλλες τρεις). Αν έπειτα από αυτά υπήρχε ισοβαθμία για την πρόκριση δινόταν αγώνας μπαράζ!
Στον 1ο όμιλο λοιπόν Βραζιλία και Γιουγκοσλαβία έμειναν στη βολική μεταξύ τους ισοπαλία (1-1) και προκρίθηκαν αμφότερες, ενώ σε περίπτωση που μία από τις δύο έχανε θα έπαιζε μπαράζ με τη Γαλλία!
Στη διαφορά τερμάτων
Το 1994, στις ΗΠΑ, την τελευταία αγωνιστική του 5ου ομίλου σε μια απίστευτη τετραπλή ισοβαθμία Ιταλία και Μεξικό με το 1-1 άφησαν έξω τη Νορβηγία στη διαφορά τερμάτων.
Μεξικό (3-3) 4β. Εϊρε (2-2) 4β. Ιταλία (2-2) 4β. Νορβηγία (1-1) 4β.
Οι Ιταλοί έφτασαν ώς τον τελικό!
Και ο Μαραντόνα στο κόλπο…
Στο Μουντιάλ της Ιταλίας το 1990 περνούσαν και οι τέσσερις καλύτερες τρίτες ομάδες από τους έξι ομίλους στις 16.
Αυστρία – ΗΠΑ είχαν 0 βαθμούς και έπαιζαν μεταξύ τους στο τελευταίο παιχνίδι του πρώτου ομίλου (από τον οποίο είχαν περάσει Ιταλία και Τσεχοσλοβακία ήδη), άρα εδώ η 3η ομάδα θα είχε 2 βαθμούς μάξιμουμ (σύστημα βαθμολογίας τότε 2-1-0).
Επίσης στον 3ο όμιλο Σκωτία (με Βραζιλία τελευταίο ματς) και Σουηδία δεν θα περνούσαν μάξιμουμ τους 2 βαθμούς πίσω από Βραζιλία και Κόστα Ρίκα.
Ετσι στο τελευταίο μεταξύ τους παιχνίδι στον 2ο όμιλο Ρουμανία και Αργεντινή έμειναν στη βολική ισοπαλία (1-1 μέσα σε 7 λεπτά με Μονζόν 61’ και Μπάλιτ 68’) και με τρεις βαθμούς πέρασαν στις 16, με την Αργεντινή να φτάνει ώς τον τελικό!
