Οι Ρώσοι απέκλεισαν στα πέναλτι τους Ισπανούς, δηλαδή την ομάδα που όλοι όσοι διοργανώνουν το Παγκόσμιο Κύπελλο θέλουν να αντιμετωπίσουν: οι Ισπανοί δεν έχουν αποκλείσει ποτέ τους διοργανώτρια χώρα. Οι Ρώσοι είναι σοβαρός λαός –όσοι υπολόγιζαν ότι δεν θα κάνουν τίποτα στο Μουντιάλ πρέπει να αναθεωρήσουν. Οι Ρώσοι έχουν διακριθεί σε οποιαδήποτε διοργάνωση φιλοξένησαν –το ίδιο θα συμβεί και τώρα. Μπορεί να μην έχουν περισσότερους από τρεις παίκτες της προκοπής, αλλά έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το ταμπλό ο δυσκολότερος αντίπαλος που θα μπορούσε να τους τύχει είναι η Αγγλία. Ονειρεύονται τον τελικό. Κι ας χτικιάσει η ποδοσφαιρική ανθρωπότητα βλέποντας μια γηπεδούχο ομάδα να παίζει άμυνα με δέκα παίκτες μέσα στην περιοχή. Το τελευταίο που ιστορικά απασχολεί τους Ρώσους είναι τι λένε οι άλλοι.
Απόλυση
Οι Ισπανοί αποκλείστηκαν πληρώνοντας την τρέλα τους να απολύσουν τον προπονητή τους, τον Γιουλέν Λοπετέγκι, μία μέρα πριν αρχίσει το Μουντιάλ. Η απόλυση του προπονητή είχε ως συνέπεια να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους οι παίκτες που επιχείρησαν να παίξουν το ποδόσφαιρο που ξέρουν: τίκι τάκα κι ας κοιμηθεί η ανθρωπότητα. Χθες έκαναν χίλιες πάσες και πέντε σουτ, χωρίς κανένα εναλλακτικό σχέδιο επίθεσης και στο τέλος κουρασμένοι, αφού για 120 λεπτά προσπαθούσαν να παίξουν μόνο αυτοί, αστόχησαν στα πέναλτι. Οι προπονητές στις εθνικές ομάδες σπανίως κάνουν τη διαφορά, αλλά δεν μπορούμε και να τους καταργήσουμε.
Μπάρτσα
Αντίθετα με αυτό που πιστεύει ο κόσμος, στα Παγκόσμια Κύπελλα, μεταπολεμικά τουλάχιστον, δεν καταγράφεται ούτε τακτική πρόοδος ομάδων ούτε εξέλιξη συστημάτων: τα Μουντιάλ είναι πάντα το παλκοσένικο των μεγάλων παικτών και όχι των προπονητών τους. Οι εξυπνότεροι και οι καλύτεροι των ομοσπονδιακών προπονητών χρησιμοποιούν στις εθνικές ομάδες μια συνταγή που ακολουθεί η καλύτερη ομάδα της χώρας, από την οποία προέρχεται η Εθνική. Το 1974 και το 1978 ο Ρίνους Μίχελς παρουσιάζει με την Εθνική Ολλανδίας το ποδόσφαιρο του Αγιαξ. Το 1978 και το 1982 ο Εντσο Μπεαρζότ παρουσιάζει μια Γιουβέντους ντυμένη Σκουάντρα Ατζούρα –το ίδιο κάνει κι ο Μαρτσέλο Λίπι το 2006. Το 2014 η Γερμανία, με νοοτροπία και παιχνίδι που θυμίζει την Μπάγερν Μονάχου του Γιουπ Χάινκες (και όχι του Γκουαρντιόλα), παίρνει το τρόπαιο. Το 2010 ο έξυπνος Βιθέντε ντελ Μπόσκε βασίζει την Εθνική Ισπανίας στην Μπάρτσα, προσθέτει και μερικούς της Ρεάλ που κουβαλάνε τη νοοτροπία του νικητή και παίρνει το τρόπαιο. Κάτι ανάλογο επιχείρησε και ο Φερνάντο Ιέρο, μόνο που υπάρχει διαφορά από το «διδάσκω» και από το «ζητάω». Διδάσκοντας φτιάχνεις ομάδες, εκλιπαρώντας τους παίκτες να κάνουν αυτό που θυμούνται πας σπίτι νωρίς. Χάνοντας στα πέναλτι από μια ομάδα που έκανε ένα σουτ.
Ταπεινοί
Οταν δεν υπάρχει ο σκελετός μιας μεγάλης ομάδας για να βασιστείς, η δουλειά σου ως ομοσπονδιακού γίνεται δύσκολη: ρωτήστε και τον Χόρχε Σαμπάολι, αλλά και τον Φερνάντο Σάντος. Η απουσία μιας ραχοκοκαλιάς έχει πάντα μία και μόνη συνέπεια: οι προπονητές βασίζονται σε μεγάλες μονάδες. Μόνο που το Μουντιάλ δεν είναι ούτε Κόπα Αμέρικα ούτε φυσικά Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: είναι γεμάτο από διαφορετικές ομάδες που κατά συνέπεια σου βάζουν διαφορετικές δυσκολίες. Τι κάνουν όλοι οι αντίπαλοί σου; Προσπαθούν πρώτα από όλα να ακυρώσουν το παιχνίδι σου. Αν βασίζεσαι σε έναν παίκτη, όσο σπουδαίος κι αν είναι αυτός, αν ο αντίπαλος τον περιορίσει σε φέρνει σε δύσκολη θέση. Οι Ισπανοί, με την μπλαζέ συμπεριφορά τους, αρνήθηκαν να ασχοληθούν ιδιαίτερα με τον Ρονάλντο: ασχολήθηκε αυτός και τους έβαλε τρία γκολ. Οι Ουρουγουανοί, ταπεινοί όσο και μαχητές, του έκαναν τη ζωή δύσκολη: ο Κριστιάνο δεν σκόραρε και η Πορτογαλία πήγε σπίτι.
Απλή
Η ιστορία του Μέσι είναι ακόμα πιο απλή. Το παιδί δεν είναι Αργεντινός ποδοσφαιρικά: ανδρώθηκε στην ακαδημία της Μπαρτσελόνα, στη Μασία έμαθε ποδόσφαιρο, αλλά διδάχτηκε και κάποιες αρχές. Στην Αργεντινή γκρίνιαζαν γιατί δεν παίζει όπως στην Μπαρτσελόνα ξεχνώντας ότι δεν έχει τον Ράκιτις, τον Μπουσκέτς, τον Ινιέστα, τον Σουάρες και μιλάω μόνο για τους τωρινούς. Σε αυτό το Μουντιάλ άρχισαν να του ζητάνε να κάνει κι όσα στην Μπάρτσα δεν έχει ούτε καν σκεφτεί: για παράδειγμα να δίνει οδηγίες στον προπονητή, να συζητάει μαζί του την τακτική και τη σύνθεση και να βγάζει λόγους στους συμπαίκτες του για να τους ανυψώσει το ηθικό. Αν ο Μέσι τα έκανε αυτά στην Μπαρτσελόνα, ο Ινιέστα, ο Πικέ, ο Σουάρες, ο Βαλβέρδε θα κλαίγανε από τα γέλια.
Λάθος
Ο κάθε ποδοσφαιριστής έχει τον χαρακτήρα του. Ο Μέσι έχει κάνει ένα μόνο λάθος: δεν ζήτησε να πάρει μικρός την ισπανική υπηκοότητα –θα μπορούσε να το κάνει από τα 16 του. Σήμερα θα είχε κερδίσει κάνα δυο Παγκόσμια Κύπελλα και κανείς δεν θα τον συνέκρινε με τον Μαραντόνα και δεν θα του ζητούσε να αποφασίσει με ποια διάταξη πρέπει να παίζει η Αργεντινή. Το αστείο (της μοίρας…) είναι ότι ο Μέσι αποκλείστηκε στο Μουντιάλ του 2018 από τη Γαλλία που είχε ως πρωταγωνιστή ένα παιδί που έχει κάνει την επιλογή που αυτός δεν τόλμησε: ο Κιλιάν Εμπαπέ, που, όπως το 1958 ο Πελέ, σκόραρε δύο γκολ το Σάββατο σε ένα ματς του Μουντιάλ πριν γίνει είκοσι χρονών, έχει καμερουνέζο μπαμπά και μητέρα από την Αργεντινή, αλλά διάλεξε να παίξει στην Εθνική Γαλλίας γιατί στη Γαλλία έμαθε ποδόσφαιρο. Ισως και γιατί έχει δει τι τραβάει στην Εθνική Ισπανίας ο Μέσι.
Πειρασμός
Και ο Αργεντινός και ο Ρονάλντο όλα δείχνουν πως θα ολοκληρώσουν την παρουσία τους στην Εθνική χωρίς να κατακτήσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο, μολονότι οι δυο τους έχουν δέκα χρυσές μπάλες παρέα. Και οι δυο δεν κατάφεραν να πετύχουν γκολ σε νοκάουτ παιχνίδι στα τρία Μουντιάλ όπου αγωνίστηκαν, μολονότι η Αργεντινή και η Πορτογαλία δεν έχουν αγωνιστεί μόνο με ομάδες όπως η Γαλλία, η Βραζιλία και η Γερμανία, αλλά και με ομάδες όπως η Ουρουγουάη, το Μεξικό, η Ελβετία, το Βέλγιο κ.τ.λ. Και στους δυο ήταν πιο εύκολο να πετύχουν γκολ στη Γιούβε, στην Παρί, στην Τσέλσι, στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στη Μάντσεστερ Σίτι, στην Μπάγερν, στη Μίλαν ή στο ισπανικό κλάσικο, από ό,τι ήταν να σκοράρουν στο Μουντιάλ. Δεν έφταιγαν βέβαια για αυτό μόνο οι προπονητές και οι συμπαίκτες τους –ίσως φταίει και ότι στον πειρασμό να μετατρέψουν τις Εθνικές σε παλκοσένικο για one man show έπεσαν και οι ίδιοι.
Παρέα
Πάντως ως αποτυχημένοι να κερδίσουν το Μουντιάλ θα έχουν καλή παρέα. Ο Ντι Στέφανο, ο Κρόιφ, ο Πλατινί, ο Ζίκο, ο Μπάτζιο και ο Πάολο Μαλντίνι τούς περιμένουν…
Τελευταία Νέα