Η Μεσοποταμία είναι μια περιοχή στη σύγχρονη Αγγλία την οποία νοσταλγεί η Εμη του ομότιτλου διηγήματος. Ηταν το πάρκο όπου γνωρίστηκε με τον πρώην εραστή της και κατόπιν σύζυγο, ο οποίος έχει μείνει πλέον με τη ρετσινιά του πολιτικού απατεώνα. «Η Εμη έκλεισε τα μάτια και βρέθηκε χωρίς προσπάθεια στη Μεσοποταμία. Ο ήλιος τής λύγιζε τα πόδια. Τριγύρω τους άνθιζαν κρόκοι. Ηθελε να ξαπλώσει στο χορτάρι, να τον παρασύρει κι εκείνον, να του πει “Σταμάτα πια! Κοίτα τους σκίουρους, τις συκομουριές, τον ήλιο που ξεπροβάλλει πίσω από τα σύννεφα. Πάψε να μηρυκάζεις, ζήσε λίγο”. Η σκέψη αυτή τής είχε φανεί τόσο παρηγορητική τότε, τόσο συναρπαστική, που είχε συνεχίσει να γελάει, σαν να συνέχαιρε τον εαυτό της. Μόνο που δεν ήταν σκέψη. Δεν ήταν κοσμοθεωρία. Ηταν η ηλικία της».
Η «Μεσοποταμία» είναι ένα από τα περίπου 30 διηγήματα που κυκλοφόρησαν στη συλλογή της Αμάντας Μιχαλοπούλου «Λαμπερή μέρα» (Καστανιώτης, 2012) και αυτό που επιλέχθηκε από τον οίκο Dalkey Archive Press για την ανθολογία του 2018 με την «Καλύτερη ευρωπαϊκή αφήγηση» (Best European Fiction). Τον εκδοτικό οίκο ίδρυσε το 1984 ο Τζον Ο’Μπράιαν με σκοπό να αναδεικνύει τις σύγχρονες φωνές της λογοτεχνίας σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Η σειρά των ετήσιων ανθολογιών ξεκίνησε το 2010 με επιμελητές και συνεργάτες ορισμένους από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς: Αλεξάντερ Χέμον, Ζέιντι Σμιθ, Τζον Μπάνβιλ, Νικόλ Κράους, Κόλουμ ΜακΚαν, Γιον Φόσε κ.ά.
Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο έχουν κυκλοφορήσει επίσης η «Κυρία Κούλα» (Κέδρος, 1978) του Μένη Κουμανταρέα («Koula», 2005, μετάφραση Kay Cicellis), το «Θα ήθελα» (Καστανιώτης, 2005) της Αμάντας Μιχαλοπούλου («I’d like», μετάφραση Κάρεν Εμεριχ) και το «What does Mrs. Freeman want?» (1991) του Πέτρου Αμπατζόγλου.
