Εχει περάσει μάλλον ανεπιστρεπτί η εποχή που, με αφορμή και τους χειρισμούς της στην προσφυγική κρίση, αναγνωριζόταν στη γερμανίδα καγκελάριο η διάσωση των ανθρωπιστικών αξιών της Ευρώπης. Βοηθούντος και του Ντόναλντ Τραμπ, η «ηθική ηγεσία» της Δύσης είχε περάσει πλέον στα χέρια της.
Σήμερα, ωστόσο, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Δέσμια των δεξιών συμμάχων της στην κυβέρνηση συνασπισμού αλλά και του φόβου της ότι η υποδοχή προσφύγων και μεταναστών στη χώρα της θα ενισχύσει την Ακρα Δεξιά, η γερμανίδα καγκελάριος αναζήτησε τρόπους να απαλλαγεί από το πρόβλημα. Κι ένας από αυτούς τους τρόπους ήταν οι συμφωνίες που συνήψε τόσο με την Ισπανία όσο και με τη χώρα μας.
Ο ισπανός πρωθυπουργός είχε το σθένος να δηλώσει στην ισπανική Βουλή ότι προχώρησε στη συμφωνία προσδοκώντας σε οικονομική ενίσχυση. Δεν απέκρυψε την αλήθεια αλλά, όπως όφειλε, ενημέρωσε τους ισπανούς πολίτες. Αντίθετα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιχειρεί να αποκρύψει το προφανές: ότι τα κίνητρα της «χείρας βοηθείας» που προσέφερε στη γερμανίδα καγκελάριο δεν ήταν ανθρωπιστικά, αλλά πολιτικά και οικονομικά.
Ισως να μην μπορούσε να είναι διαφορετικά για ένα κόμμα που μέχρι να αναλάβει την εξουσία έκανε και εμπόριο ανθρωπισμού. Εμπόριο κάνει και σήμερα: παίρνει πρόσφυγες έναντι της ρύθμισης του χρέους και του παγώματος της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά. Η καγκελάριος έχει χάσει πια την ηθική ηγεσία. Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει χάσει και το παραμικρό ηθικό έρεισμα.
Τελευταία Νέα