O Λιονέλ Μέσι; Μας τελείωσε προχθές. Ο Κριστιάνo Ρονάλντο; Πάπαλα κι αυτός το ίδιο βράδυ. Oσο για τον Τόνι Κρόος, καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς, όπως θα έγραφε και ο Χρόνης Μίσσιος!
Εξω λοιπόν η Γερμανία, έξω η Αργεντινή, έξω η Πορτογαλία, έξω όλοι κι ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα που λέγαμε παλιά: τρία από τα φαβορί και σε κάθε περίπτωση τρεις παραδοσιακές δυνάμεις του παγκοσμίου ποδοσφαίρου μας άφησαν χρόνους σε αυτό το Μουντιάλ και εμφορούμενος εξαρχής από μια έντονη λογοτεχνική διάθεση τολμώ να διατυπώσω κι εγώ την απορία που εκφράζει ο Κωνσταντίνος Καβάφης στο ποίημά του «Περιμένοντας τους βαρβάρους»…
Και τώρα, λέει, τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις…
Εδώ σε θέλω μάστορα, διότι σε αντίθεση με το μελαγχολικό πνεύμα του αλεξανδρινού ποιητή, αυτό το Μουντιάλ μπορεί να επιζήσει χωρίς τους κάθε λογής Μέσι, Ρονάλντο, Κρόος και δεν συμμαζεύεται. Οι πραιτοριανοί στην αρχαία Ρώμη φώναζαν «Augustus mortuus est, habemus novum Augustum» και το ίδιο ισχύει και στην προκειμένη περίπτωση, καθ’ ότι όποτε πεθαίνει ένας Αύγουστος, ένας καινούργιος ξεπετιέται στη θέση του…
Τους βασιλιάδες, τους καίσαρες και τους Αυγούστους του ποδοσφαίρου τούτη τη φορά το τρένο τους πάτησε νωρίς, υπό την έννοια ότι μέχρι στιγμής έχουν ήδη εξοστρακισθεί οι τελευταίοι πρωταθλητές Ευρώπης (Πορτογαλία/2016), οι τελευταίοι πρωταθλητές κόσμου (Γερμανία/2014) και οι τελευταίοι φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου (Αργεντινή/2014).
Αλλά, είπαμε, ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο (νέος) βασιλιάς, που πάντως αργεί ακόμη να ενθρονιστεί. Προχθές πάντως, την ώρα που κατέβαιναν από τη σκηνή οι Αργεντινοί και οι Πορτογάλοι, ο Μέσι και ο Ρονάλντο μέριαζαν για να διαβούν ο Εμπαπέ και ο Καβάνι και πλέον μένει να φανεί ποιος από τους δυο θα βγει μπροστά στην κούρσα της διαδοχής την Παρασκευή στο Νίζνι Νόβγκοροντ…
