«Μας έδωσαν λίγο ήλιο για να προχωρήσουμε»

Ξεκίνησε το περασμένο φθινόπωρο με στόχο να δώσει μια ευκαιρία στους νέους καλλιτέχνες της Λυρικής Σκηνής που έχουν ολοκληρώσει την εκπαίδευσή τους και βρίσκονται στα πρώτα βήματα της επαγγελματικής τους διαδρομής. Τώρα, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Οι Νέοι της όπερας» ολοκληρώνεται με την παρουσίαση των δύο μονόπρακτων έργων του Τζιάκομο Πουτσίνι «Αδελφή Αγγελική» και «Ο μανδύας» στις 8 και 10 Ιουλίου στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Την παραγωγή σκηνοθετεί η Νικολέτα Φιλόσογλου, ενώ τη μουσική διεύθυνση έχει ο Μιχάλης Παπαπέτρου. Εν μέσω εντατικών προβών αυτή την περίοδο, η σκηνοθέτρια, ο υπεύθυνος του προγράμματος Βαγγέλης Χατζησίμος και οι τέσσερις πρωταγωνιστές των παραστάσεων έκαναν ένα διάλειμμα για να μιλήσουν στο «Νσυν».

Βαγγέλης Χατζησίμος, υπεύθυνος προγράμματος: Μιλάμε για έναν νεανικό θίασο με τα υπέρ και τα κατά. Το μεγάλο μειονέκτημα είναι η έλλειψη πείρας και γι’ αυτό ακριβώς ο στόχος του προγράμματος είναι να τους δώσει μια προσομοίωση επαγγελματικής εμπειρίας. Φέτος ήταν οκτώ τακτικά και τρία επιλαχόντα μέλη. Εδώ φιλοδοξούμε να δημιουργήσουμε ανθρώπους καταρτισμένους αλλά με ένα συγκεκριμένο ήθος απέναντι στο αντικείμενο και με μια συγκεκριμένη δεοντολογία. Οσο κι αν φαίνεται αυτό θεωρητικό, δεν είναι, επειδή η νέα γενιά βομβαρδίζεται με πρότυπα που δεν είναι πραγματικά. Εχουμε όμως την τύχη να έχουμε παιδιά με ταλέντο και είμαι σίγουρος ότι αρκετά από αυτά θα έχουν μια καλή πορεία. Ωστόσο δεν σημαίνει ότι όσοι συμμετέχουν απαραίτητα θα έχουν το μέγεθος του πρωταγωνιστή ή ότι αυτό το πρόγραμμα τους εξασφαλίζει τον ρόλο του πρωταγωνιστή. Τους εξασφαλίζει τα εργαλεία για να μπορέσουν να πάνε τη ζωή και την καριέρα τους όσο μακριά θέλουν και μπορούν. Δεν θέλουμε να είμαστε ένα πρόγραμμα που θα βάλει τους ανθρώπους σε μια πρωτοπορία χωρίς εφόδια. Θέλουμε πραγματικά να τους δώσουμε τα πιο χρήσιμα εργαλεία ώστε να μπορούν να αντεπεξέλθουν σε οποιεσδήποτε συνθήκες, σε οποιοδήποτε θέατρο, από τον πρώτο ρόλο μέχρι τον τελευταίο.

Νικολέτα Φιλόσογλου, σκηνοθέτρια: Τα παιδιά αναμετρώνται με τον ίδιο τους τον εαυτό και πρέπει να τον ξεπερνούν καθημερινά. Οι πρόβες είναι το δυσκολότερο κομμάτι επειδή δεν έχουν πείρα. Και είναι η πρώτη φορά που εντάσσονται μέσα σε μια μεγάλη παραγωγή. Ωστόσο αυτές είναι οι πραγματικές συνθήκες σε όλες τις παραγωγές. Εκεί εκπαιδεύονται, αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για όλους επάνω στη σκηνή. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε εμείς από κάτω είναι να τους δείξουμε ότι αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά καθημερινή άσκηση και ότι αυτή η δουλειά γίνεται με πειθαρχία και θυσίες. Είναι πάντοτε πρόκληση το να δουλέψεις με παιδιά επειδή ακριβώς έχεις βλέμματα απέναντί σου που διψάνε για τη γνώση, τη μάθηση και η ενέργειά τους δεν έχει υποστεί καθόλου τοξικότητα. Δεν έχουν δηλητηριαστεί ακόμη όπως όλοι μας. Ηταν στοίχημα και για εμένα η συνύπαρξη των επαγγελματιών με τα νέα παιδιά, γιατί πρέπει να πεις στους λίγο μεγαλύτερους ότι μέσα σε αυτό το πρόγραμμα μαθαίνουμε να λειτουργούμε. Εμείς ανεβαίνουμε στο σανίδι με την προσδοκία και φιλοδοξία ότι εκπαιδεύουμε τα παιδιά που είναι οι αυριανοί πρωταγωνιστές. Με την παρουσία τους εδώ θα έπρεπε να υπάρχει η δυνατότητα να μπουν άνθρωποι να τους ακούσουν.

Ελεάννα Κωνσταντά, 23 χρόνων, σοπράνο: Υποδύομαι την Τζωρτζέτα στον «Μανδύα», ένα έργο απαιτητικό τόσο στον φωνητικό τομέα όσο και στην υποκριτική. Αυτό σε συνδυασμό είναι αρκετά δύσκολο, αλλά με πολλές πρόβες, με τη βοήθεια των συνεργατών, έχουμε καταφέρει να φτάσουμε σε ένα καλό αποτέλεσμα. Αυτή τη στιγμή λόγω του νεαρού της ηλικίας μου είμαι λυρική σοπράνο αλλά όταν μεγαλώσω θα πάω ίσως προς δραματική σοπράνο. Είναι πολύ μεγάλη ευθύνη το να βρίσκομαι εδώ και προσωπικά με έχει βοηθήσει πολύ το πρόγραμμα. Δίνει την εμπειρία μιας μεγάλης σκηνής με τον συνδυασμό φωνητικής και υποκριτικής στο καλύτερο δυνατό επίπεδο. Από την άλλη, θα πρέπει να μπορέσω να αντιμετωπίσω όλες μου τις φοβίες, το άγχος μου, όλα τα προβλήματα που μπορεί να έχει ένας νεαρός καλλιτέχνης, σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα.

Χρήστος Δεληζώνας, τενόρος: Συμμετέχω στον «Μανδύα» στον ρόλο του Λουίτζι. Με αυτή την εμπειρία μαθαίνεις να εργάζεσαι μέσα σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον. Αυτό από μόνο του δημιουργεί μια τελείως ξεχωριστή συνθήκη και εμπειρία για έναν νέο καλλιτέχνη. Οι ιθύνοντες και διδάσκοντες έχουν πολλές εμπειρίες, τις οποίες πάρα πολύ γενναιόδωρα μας έχουν μεταφέρει, ώστε να μας καθοδηγήσουν σωστά. Εγώ έχω ξανασυνεργαστεί με τη Λυρική, εργάζομαι ως έκτακτος στη Χορωδία, έχω βρεθεί σε αυτή τη σκηνή, στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο και στο Ολύμπια. Είναι τελείως όμως διαφορετική εμπειρία όταν εκτίθεσαι μόνος και πρέπει να αντεπεξέλθεις σε ένα καθήκον δημιουργώντας παράλληλα. Γιατί ο σκοπός δεν είναι να βγούμε να πούμε τις νότες μας ωραία και να χειροκροτήσει ο κόσμος. Το θέμα είναι να βγεις να ερμηνεύσεις έναν χαρακτήρα έτσι ώστε να αποκτήσει ζωή και το κοινό να ταυτιστεί μαζί του.

Ελένη Κομνή, 30 χρόνων, σοπράνο: Υποδύομαι την Αδερφή Αγγελική στην ομότιτλη παράσταση. Για μένα ήταν ίσως ο δυσκολότερος ρόλος, όχι μόνο μουσικά και φωνητικά αλλά και ερμηνευτικά. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για νέους μονωδούς να ξεκινήσουν μέσα σε ένα θέατρο, να δουν τις συνθήκες, να κάνουν τους πρώτους ρόλους. Είναι η πρώτη μου δουλειά, αν και έχω παίξει και σε άλλες παραστάσεις, αλλά όχι τέτοιου μεγέθους. Είμαι σίγουρη ότι θα με βοηθήσει να χτίσω και άλλους ρόλους. Θα ήθελα να κάνω την Τατιάνα από τον «Ευγένιο Ονέγκιν» του Τσαϊκόφσκι, τους αντίστοιχους γυναικείους ρόλους για τη φωνή μου του Βέρντι, όπως η Δυσδεμόνα από τον «Οθέλλο», και φυσικά λατρεύω και τον Μότσαρτ, οπότε τη Φιοντελίτσε από το «Cosi fan tute», την Ντόνα Αννα, όλους αυτούς τους υπέροχους γυναικείους ρόλους που έχει γράψει.

Γιάννης Σταματάκης, 37 χρόνων, βαρύτονος: Υποδύομαι τον Μικέλε στον «Μανδύα». Από αυτή την εμπειρία σίγουρα βλέπω πώς είναι να δουλεύεις σε ρυθμούς σολίστ. Εχω δουλέψει στη Xορωδία της Λυρικής 12 χρόνια και τώρα θέλω ένα ξεκίνημα μήπως δοκιμάσω και στο εξωτερικό. Ιδανικά θα ήθελα να κάνω κάποιες ακροάσεις με ατζέντηδες, ίσως να κλείσω κάποιες δουλειές αν δω ότι αξίζω και τότε ίσως αφήσω τη Xορωδία. Ηταν δύσκολο να συμβιβαστούν το πρόγραμμα της Xορωδίας, η προσωπική μελέτη στο σπίτι και οι διαφορετικές εκδηλώσεις. Με κούρασαν στην αρχή, δεν είχα μπει σε αυτή τη διαδικασία. Από ένα σημείο και μετά είπα ότι θα τα δώσω όλα για όλα τώρα γιατί υπάρχει μια ευκαιρία να δείξουμε τι αξίζουμε. Ως χορωδός έχω συμμετάσχει σε δεκάδες όπερες. Τώρα γίνεται άλλη δουλειά ως σολίστ. Το βλέπω σαν ένα φυτό που αν το βάλεις μέσα στο σκοτάδι, θα μαραθεί. Αν το βάλεις στον ήλιο, θα προχωρήσει. Εδώ μας έδωσαν λίγο ήλιο για να προχωρήσουμε όσο μπορούμε.