Αναζήτηση
Εξίμισι μήνες καθυστέρησε ο Θεοδωράκης να φύγει από το ΚΙΝΑΛ. Μεταξύ μας, δεν είναι καν βέβαιο ότι πήγε.
Η συμμετοχή του εξαντλήθηκε την Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017, όταν πήρε 9,81% για την ηγεσία του νέου φορέα. Τέταρτος –με διαφορά από τους προηγούμενους τρεις…
Εκεί τελείωσαν όλα, πριν καν αρχίσουν.
Προφανώς το αποτέλεσμα ήταν βαρύ, ίσως δυσβάσταχτο. Αλλά αυτά έχει η πολιτική. Τα καταπίνεις και πας παρακάτω.
Ο Θεοδωράκης δεν το κατάφερε.
Αναλώθηκε σε έναν άχαρο διαγκωνισμό πρωτοκαθεδρίας με τη Φώφη καλλιεργώντας την εικόνα ενός «δικέφαλου κόμματος» με δύο «συναρχηγούς».
Στα εύκολα εκλαμβανόταν απλώς σαν μια ματαιοδοξία που η Φώφη ανεχόταν για να μην τον κακοκαρδίσει.
Στα δύσκολα αποδείχτηκε πως δεν υπάρχουν «δικέφαλα κόμματα» ούτε «συναρχηγοί».
Τα υπόλοιπα ήταν μια συνεχής αναζήτηση προσχημάτων για το φωτογραφικό άλμπουμ.
Σιγά που η Ελλάδα καιγόταν για την αλλαγή ταυτότητας φύλου ή τη συνταγματική αναθεώρηση ή αν θα φτιαχτεί Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής.
Τα προσχήματα συνοδεύτηκαν από την πρωτοφανή πολιτική σύλληψη ότι δουλειά της αντιπολίτευσης δεν είναι να κάνει αντιπολίτευση αλλά «να λύνει προβλήματα».
Υποθέτω πάντως πως αν ο ελληνικός λαός περίμενε Το Ποτάμι για να λύσει τα προβλήματα, θα του είχε δώσει κάτι παραπάνω από 4,09%.
Ακόμη και το Σκοπιανό ανακηρύχθηκε ξαφνικά σημαντικό, παρόλο που ουδείς είχε ακούσει τον Σταύρο να μιλάει γι’ αυτό πριν το ανακινήσει ο Τσίπρας.
Το τέλος ήταν λυπηρό και προδιαγεγραμμένο.
Επιταχύνθηκε από τη σπουδή του Θεοδωράκη να δεσμευτεί κατ’ ιδίαν στον Πρωθυπουργό ότι θα τον στηρίξει στο Σκοπιανό και να επαναλαμβάνει δημοσίως ότι θα ψηφίσει μια συμφωνία που αγνοούσε.
Χωρίς να συνεννοηθεί με κανέναν, ούτε καν με τα όργανα των οποίων τη γνώμη επικαλείται εκ των υστέρων. Από υποψήφιος «συναρχηγός» είχε αυτοδιοριστεί «αρχηγός».
Ακομψα πράγματα. Κακά ξεμπερδέματα.
Θα δεχτώ καλόπιστα τη διαβεβαίωσή του πως δεν προτίθεται να μπει στην κυβέρνηση.
Αλλά μικρή σημασία έχει. Κανείς δεν ενδιαφέρεται αν θα μπει στην κυβέρνηση από τη στιγμή που τη στηρίζει κατά περίπτωση. Ενώ διευκολύνει και τον Τσίπρα που δεν θα ψάχνει υπουργείο.
Ούτως Ή άλλως το δώρο του το έκανε. Η συνεχής διαφοροποίηση και τελικά η αποχώρηση του Θεοδωράκη αποδυνάμωσε την ενιαία Κεντροαριστερά προς όφελος της κυβέρνησης.
«Πρώτο μέλημα αυτή τη στιγμή είναι να σώσουμε τον προοδευτισμό» δήλωνε προχθές σε νέο ρεπερτόριο.
Προσωπικά δεν ξέρω τι είναι ο «προοδευτισμός», ούτε τι τον απειλεί, ούτε ποιος μπορεί να τον βοηθήσει.
Απλώς υποψιάζομαι ότι είναι μάλλον δύσκολο να τον σώσουν όσοι «εαυτόν ου δύναται σώσαι».
