Μοιάζει με θέατρο του παραλόγου. Αλλά δυστυχώς είναι η εικόνα που εκπέμπει η κυβέρνηση. Και είναι μια εικόνα που δεν εκθέτει μόνο την ίδια στα μάτια των πολιτών, εκθέτει και τη χώρα διεθνώς. Γιατί η αλήθεια είναι πως είναι αδύνατον να θυμηθεί κανείς στην πρόσφατη Ιστορία, αν όχι στην Ιστορία του νεοελληνικού κράτους, μια ελληνική κυβέρνηση να ετεροπροσδιορίζεται από τις αποφάσεις μιας άλλης χώρας και να στηρίζει στις αποφάσεις των άλλων τη σωτηρία της.
Είναι αδύνατον να θυμηθεί κανείς υπουργό Αμυνας να ξιφουλκεί κατά κεντρικών επιλογών της κυβέρνησής του και την ίδια ώρα να νομιμοποιεί τις επιλογές αυτές ως εκπρόσωπός της σε διεθνείς συνόδους. Δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν που να έκανε τόσα πισωγυρίσματα και τόσες κυβιστήσεις μόνο και μόνο για να διατηρηθεί στην εξουσία. Και δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλη κυβέρνηση συνεργασίας, θεμέλιος λίθος της οποίας να μην είναι η συνεργασία μεταξύ των εταίρων της, αλλά η αλληλεξάρτηση.
Η αλληλεξάρτηση είναι η ζωτική ύλη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ο Πρωθυπουργός και ο εταίρος του σέρνονται πίσω της. Αλλά δυστυχώς σέρνουν πίσω της και τη χώρα. Την οδηγούν σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή, την υποχρεώνουν σε έναν τραγέλαφο. Αυτή η τραγελαφική κατάσταση δεν είναι παρά το φυσικό αποτέλεσμα της αφύσικης συνεργασίας που εξελίχθηκε σε μια εξίσου αφύσικη αλληλεξάρτηση ανάμεσα στη λαϊκιστική Αριστερά και την εθνικιστική Δεξιά.
Τελευταία Νέα