Πόσο κανονικό είναι να πληρώνει ένας φορολογούμενος, οποιοσδήποτε φορολογούμενος, πέντε φόρους και εισφορές μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα; Τι λέει για μια οικονομία και την πορεία της αυτή η (μη) κανονικότητα της πενταπλής φορολόγησης, όταν μάλιστα δεν αφορά έναν – δύο, αλλά ένα εκατομμύριο φορολογουμένους;
Ακόμη χειρότερα, οι φορολογούμενοι αυτοί είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Πρόκειται δηλαδή για επαγγελματικές τάξεις ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη της οικονομίας. Επαγγελματικές τάξεις που με το σημερινό φορολογικό καθεστώς, ένα φορολογικό καθεστώς που λαμβάνει πλέον τα χαρακτηριστικά του φορολογικού πογκρόμ, έχουν φτάσει στο σημείο να δραστηριοποιούνται επαγγελματικά μόνο για να πληρώνουν το κράτος.
Θα ήλπιζε κανείς να μην έχει αυτήν την κανονικότητα υπόψη του ο Πρωθυπουργός όταν επαγγέλλεται την επιστροφή της. Δυστυχώς όμως φαίνεται πως η αντίληψη της κυβέρνησης, αλλά και των υποστηρικτών της εντός ή εκτός συνόρων, για τη μεταμνημονιακή κανονικότητα είναι ακριβώς αυτή: μια άγρια φορολογική αφαίμαξη στο όνομα των πλεονασμάτων που θα στραγγαλίζει όμως τους πολίτες και την οικονομία.
Είναι σαφές ότι για τους φορολογουμένους το Μνημόνιο δεν τελειώνει τον Αύγουστο. Η μεταμνημονιακή κανονικότητα είναι ένα Μνημόνιο δίχως τέλος –για περισσότερο ή λιγότερο καθαρή έξοδο ούτε λόγος. Οι πολίτες καλούνται, μέχρι τελικής φορολογικής εξοντώσεως, να σηκώσουν ένα τεράστιο βάρος, για τη δημιουργία του οποίου φέρουν την ευθύνη αποκλειστικά η σημερινή κυβέρνηση και οι ποικιλώνυμοι υποστηρικτές της.
