Εναν πόντο παραπάνω η Βραζιλία

Δεν έχει ξαναγίνει: Ακόμα μανουριάζουνε με τον διαιτητή οι ποδοσφαιριστές της Κολομβίας. Κι αυτός, ακόμα συζητάει μαζί τους. Σχεδόν ένα τέταρτο παιχνιδιού χάθηκε με τις διαμαρτυρίες και την κουβέντα που ακολουθούσε σε κάθε επίμαχο σφύριγμα. Δεν έκανε λάθη αυτός ο Γκάιγκερ. Παντελώς άσχετος ήταν στη διαχείριση του παιχνιδιού. Αμερικανός γαρ. Ας αφήσουμε όμως τα περίεργα, που δεν λείπουν από καμία διοργάνωση, για να πάμε στα σοβαρά: Ούτε οι μπουκ δεν εμπιστεύονται σ’ αυτό το Μουντιάλ τα φαβορί. Ο άσος της Βραζιλίας κόντρα στο Βέλγιο άνοιξε στο ιδιαίτερα υψηλό από πρώτη άποψη 2,18. Και δεν μπορείς να πεις ότι έχει πέσει ψαλίδι στο 2,08 της Γαλλίας με την Ουρουγουάη. Τι σημαίνουν αυτές οι αποδόσεις; Οτι οι μπουκ δεν φοβούνται να πάρουν παιχνίδι επάνω στα δύο μεγάλα φαβορί. Αντίθετα, σέβονται και υπολογίζουν και το Βέλγιο και την Ουρουγουάη. Και σπάνια κάνουν λάθος.

Κι αυτό ακριβώς είναι το διακύβευμα καθώς η διοργάνωση μπήκε πλέον στην τελική ευθεία: Θα επιβεβαιωθούν τα φαβορί; Θα βγει η τετράδα Γαλλίας – Βραζιλίας, Κροατίας – Αγγλίας στους ημιτελικούς; Κάνε με προφήτη να σε κάνω πλούσιο, όπως έχει πει ο Κοπέρνικος. Το μόνο που μπορείς να πεις, είναι αυτό που έχεις δει μέχρι τώρα: Οτι όλες σχεδόν οι νίκες είναι οριακές. Ελάχιστα, μετρημένα στα δάχτυλα, είναι τα ματς που έχουν εξελιχθεί σε περίπατο. Τα περισσότερα κρίνονται στις λεπτομέρειες κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Η αδυναμία των ομάδων να διασπάσουν οργανωμένες άμυνες είναι εμφανής. Φωνάζει. Με το που φτάνει η μπάλα έξω από τη μεγάλη περιοχή αρχίζουν τα δύσκολα. Δεν βλέπεις αυτοματισμούς, δεν βλέπεις ατομικές προσπάθειες, δυνατότητα στο ένας με έναν. Είδαμε με πόση ευκολία εγκλώβισε η αμυντική τακτική της Ρωσίας την Ισπανία. Μία κατ’ εξοχήν ομάδα που προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο, να μην μπορεί να πατήσει περιοχή.

Είδαμε την Αγγλία να μην μπορεί να φτιάξει φάσεις απέναντι στην Κολομβία. Τα έχουμε ξαναπεί και τα βλέπουμε να επαναλαμβάνονται. Δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση σε παιχνίδια εθνικών ομάδων να βλέπεις ομάδες να ζωγραφίζουν. Δεν γίνεται. Ακόμα και οι υψηλού επιπέδου ποδοσφαιριστές δεν γίνεται να πιάσουν την απόδοση που έχουν στις ομάδες τους, καθώς αυτό που βλέπουμε εκεί είναι προϊόν μακροχρόνιας δουλειάς. Προσθέτοντας και το άγχος του νοκάουτ, κατανοείς την επιλογή όλων των προπονητών να μη ρισκάρουν στο ελάχιστο. Να παίζουν στα σίγουρα και να μη βγαίνουν με πολλούς παίκτες στην επίθεση. Η Ρωσία έφτασε εδώ που έφτασε επειδή στο ματς με την Ισπανία, ακόμα κι όταν σκόραρε, η αντίπαλός της έμεινε πίσω. Δεν βγήκε να ζητήσει την ισοφάριση. Η λογική ήταν «όσο δεν τρώμε δεύτερο γκολ, ελπίζουμε. Η ισοφάριση μπορεί να έρθει σε μία φάση και κατά τύχη». Κι έτσι ακριβώς έγινε.

Από την αρχή του τουρνουά είχαμε πει για φαβορί που δεν τρομάζουν και για αουτσάιντερ που δαγκώνουν. Κι επιβεβαιώνεται. Κανείς δεν έφτασε εύκολα στους 8 και κανείς δεν προβλέπεται να φτάσει εύκολα στους 4. Αν υπάρχει μία ομάδα που έχει έναν πόντο παραπάνω είναι η Βραζιλία. Και γιατί είναι αξιόπιστη αμυντικά και γιατί είναι η μοναδική ομάδα που μπορεί να κάνει το απρόβλεπτο στην επίθεση. Οχι στην κόντρα, που είναι σχετικά εύκολο, αλλά απέναντι σε οργανωμένη άμυνα. Εχει κι αυτή διαστήματα φλυαρίας, αλλά ο Κουτίνιο κατά κύριο λόγο και ο Νεϊμάρ μπορούν σε κλειστό χώρο να κρύψουν την μπάλα. Να ζωγραφίσουν, που λέγαμε παραπάνω. Αλλη ομάδα, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν μας έχει δείξει ότι μπορεί να το κάνει. Παρά ταύτα οι μπουκ δεν την έχουν και τόσο σίγουρη ότι θα φέρει βόλτα το Βέλγιο στα 90 λεπτά. Και γι’ αυτό άνοιξαν τον άσο στο 2,18. Και προφανώς έχουν δίκιο. Τα υπόλοιπα αύριο.