Αναζήτηση
Σε κανονικές συνθήκες, το ελληνικό καλοκαίρι είναι μεταξύ άλλων και περίοδος πολιτικής ανασύνταξης. Ισως μάλιστα, ειδικά εφέτος, θα μπορούσε να συμβάλλει στην αποφόρτιση της έντονης πόλωσης που ήταν το αποτέλεσμα σειράς επιμέρους συγκρούσεων, με αποκορύφωμα τη συμφωνία των Πρεσπών.
Η συμφωνία αυτή, σε συνδυασμό με το τέλος της τυπικής μνημονιακής περιόδου, επισφραγίζει και το τέλος της πρωτοκαθεδρίας της αντίθεσης μνημόνιο/αντιμνημόνιο στην πολιτική ζωή της χώρας.
Ωστόσο με όχημα το αντιμνημονιακό αφήγημα συγκροτήθηκαν κομματικές και κοινωνικές συμμαχίες και διαμορφώθηκαν κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες οι οποίες έχουν ακόμη την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, αλλά τώρα πια μοιάζουν αταίριαστες για να υποστηρίξουν από κοινού την ατζέντα που διαμορφώνουν οι νέες πολιτικές συνθήκες.
Ειδικά για τη συμφωνία των Πρεσπών, όχι μόνο δεν υπάρχει ενιαία κυβερνητική γραμμή αλλά ούτε καν πεδίο συμβιβασμού και συνεννόησης. Και μπορεί το θέμα αυτό να μην είναι κυρίαρχο στην κοινωνική ατζέντα γιατί οι πολίτες συνεχίζουν να αναζητούν διέξοδο από την οικονομική κρίση που πλήττει την καθημερινότητά τους, αλλά τα λεγόμενα εθνικά θέματα, επειδή αγγίζουν την ταυτότητα των προσώπων, μπορεί να οδηγήσουν σε ακραία φαινόμενα πόλωσης και αναταραχής. Αρκεί να θυμηθούμε την υπόθεση της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, ένα θέμα σαφώς μικρότερης σημασίας από το Μακεδονικό, και την αναταραχή που είχε δημιουργήσει στο παρελθόν.
Ταυτόχρονα αλλάζουν οι ρόλοι και οι συμμαχίες και σε διεθνές επίπεδο.
Οι χθεσινοί αντίπαλοι των ευρωπαϊκών πολιτικών elite δείχνουν να είναι σήμερα πολιτικοί τους σύμμαχοι και οι «κατεστημένες» πολιτικές δυνάμεις της Μεταπολίτευσης, οι οποίες παρά τις ευθύνες τους για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό υπερασπίστηκαν με συνέπεια την ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας σε κρίσιμες στιγμές, υψώνουν σήμερα δημόσια τους τόνους στους χθεσινούς εταίρους τους για τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύονται και παρεμβαίνουν στα ελληνικά πράγματα.
Επομένως, ακόμα και η ολική επαναφορά σε ένα προηγούμενο σχήμα στο οποίο θα κυριαρχεί η παλιά αντίθεση Αριστεράς-Δεξιάς μοιάζει σήμερα ξαναζεσταμένο φαγητό και δεν απαντά στον κατακερματισμό του κομματικού συστήματος.
Εχω την αίσθηση ότι οι πολιτικές δυνάμεις θα υποχρεωθούν να διατυπώσουν ένα νέο συνολικό αφήγημα για την πορεία μας στο μέλλον. Δεν ξέρω βέβαια με πόση επιτυχία θα το κάνουν και τι θα προτάξουν. Εξάλλου οι συνωμοσολογίες και η ηθικολογία ποτέ δεν έφυγαν από το τραπέζι, συνεχίζουν να είναι σε πρώτη ζήτηση και να έχουν πέραση.
Φοβάμαι μήπως εφευρεθούν οι «νέοι εχθροί» του έθνους που θα τροφοδοτήσουν και νέες σκιαμαχίες και αδιέξοδα.
Σε μια τέτοια περίπτωση το καλοκαίρι θα αποδειχθεί εξόχως θερμό και πολιτικά καταθλιπτικό.
Ο Στράτος Φαναράς είναι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Metron Analysis
