Η συμπεριφορά του επιτρόπου Μοσκοβισί στην Αθήνα ήταν τριπλά προκλητική.
Πρώτον, επειδή είπε ψέματα για όσα πρόκειται να ισχύσουν μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος.
Τα ψέματα αποκαλύφθηκαν εύκολα στη Βουλή και διαψεύστηκαν χθες επισήμως από τον Σεντένο και τον Ρέγκλινγκ.
Μικρό το κακό, θα μου πείτε.
Εδώ η «Welt» αποκάλυψε χθες πως η Μέρκελ δεν συμφώνησε για τον ΦΠΑ στα ανατολικά νησιά. «Δεν κατάλαβε ο Τσίπρας» τον δικαιολογούν οι Γερμανοί που θεωρούν αδιανόητο να λέει ψέματα ένας Πρωθυπουργός –πού να ξέρουν!
Δεύτερον, επειδή ο επίτροπος προέκυψε άσχετος. Εδειξε να αγνοεί ότι η περικοπή των συντάξεων δεν συμφωνήθηκε ως δημοσιονομικό μέτρο, άρα δεν εξαρτάται από δημοσιονομικές επιδόσεις.
Αλλά ως διαρθρωτικό μέτρο, πράγμα που σημαίνει ότι ισχύει ανεξαρτήτως δημοσιονομικών επιδόσεων.
Τρίτον, επειδή αποδείχτηκε θλιβερός Μαυρογιαλούρος. Χρησιμοποίησε το ένδυμα του επιτρόπου για να κάνει φτηνή προεκλογική εκστρατεία σε αστοιχείωτους συριζαίους που περιμένουν να ακούσουν μια καλή κουβέντα από την Ευρώπη ως μάννα εξ ουρανού.
Και ταυτοχρόνως δεν επέδειξε τη στοιχειώδη αυτοσυγκράτηση, ουδετερότητα και αμεροληψία που καταστατικά επιβάλλει το αξίωμά του. Μια χαρά του τα έσουρε η αντιπολίτευση!
Ακούω ότι ο Μοσκοβισί (τον οποίο έχει κόψει ο Μακρόν από την επόμενη Κομισιόν για ευνόητους λόγους…) αγωνίζεται να δημιουργήσει μια συμμαχία «προοδευτικών» τύπου Παπαδημούλη για να διεκδικήσει την προεδρία της Επιτροπής.
Καμία αντίρρηση και καλή επιτυχία, αν βρει ψηφοφόρους…
Αλλά η ζημιά που κάνει πλήττει πρώτα και κύρια τη δουλειά που του έχουν αναθέσει.
Διότι αν εννοεί ότι κάποιες δεσμεύσεις που έχει ψηφίσει ο Τσίπρας είναι διαπραγματεύσιμες, ξέρετε πόσες δεσμεύσεις που δεν έχει ψηφίσει είναι έτοιμος ο Μητσοτάκης να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων;
Αν είναι να ξηλώσουμε το πουλόβερ, τουλάχιστον θα το ξηλώσουμε όλο και παρέα.
Προσωπικά χειροκροτώ με τα δύο χέρια. Μακάρι η χώρα να βγει στο ξέφωτο με λιγότερες δεσμεύσεις, έστω και λόγω βλακείας του Μοσκοβισί.
Αλλά φοβούμαι πως τελικά άλλοι θα αποφασίσουν. Κι ο Μοσκοβισί θα το μάθει στην καφετέρια του Μπερλεμόν.
Ανευ σημασίας, θα μου πείτε. Εκανε κι αυτός τη φιγούρα του.
Δεν είναι έτσι. Μόνο αν είσαι «Μαυρογιαλούρος» ή έστω «Γαλλογιαλούρος» μπορείς να παίζεις με την αγωνία, την ανησυχία και την καθημερινή δυσκολία μερικών εκατομμυρίων συνταξιούχων.
Διότι αυτή η ιστορία με τις συντάξεις εμπεριέχει μια βαθιά ανηθικότητα όταν οι ίδιοι που ψήφισαν να κοπούν ισχυρίζονται ψευδώς ότι στα ψέματα ψήφισαν να τις κόψουν.
Τι Μαυρογιαλούροι δηλαδή; «Τζουμπέδες» κανονικοί!
