Οποιος θέλει να το σηκώσει θα πρέπει να ξεπεράσει άλλα τρία εμπόδια. Δύο, συν ο τελικός. Αν θεωρήσουμε ότι η «καρδιά του πρωταθλητή» περιέχεται στο DNA των ομάδων, οι τέσσερις από τις οκτώ είναι που έχουν έναν λόγο παραπάνω: το ζευγάρι Γαλλία – Ουρουγουάη, Βραζιλία και Αγγλία. Οι άλλες τέσσερις θα διεκδικήσουν τις πιθανότητές τους. Μην ακούτε αυτή τη γελοία τοποθέτηση των ελλήνων αθλητικογράφων, «εδώ που φτάσανε δεν έχουν τίποτα να χάσουν». Και το απώτατο αουτσάιντερ έχει να χάσει και πολλά μάλιστα. Εδώ που έχουν φτάσει, όλοι θέλουν το Κύπελλο. Θα έχει άλλη ευκαιρία ο Μόντριτς; Οχι. Θα έχουν άλλη ευκαιρία οι ποδοσφαιριστές της Ρωσίας και της Σουηδίας να φτάσουν στους «4»; Εξαιρετικά δύσκολο. Οπως δεν θα έχει δεύτερη ευκαιρία η Ελλάδα, μετά το 2004.
Ολοι ανεξαιρέτως έχουν να χάσουν τη μεγαλύτερη ευκαιρία (για κάποιους της καριέρας τους) για διάκριση.
Ταλέντο
Η αυτοεκτίμηση όλων όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό κι ειδικότερα σε τόσο υψηλό επίπεδο είναι στο ζενίθ. Κανείς δεν φοβάται κανέναν. Και με την Κροατία, η Ρωσία θα κάτσει (πολύ) πίσω και θα περιμένει. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα την έχει φοβηθεί. Η άμυνα είναι ο τρόπος (του αδύναμου) να φτάσει στη νίκη. Τι να φοβηθεί το Βέλγιο από τη Βραζιλία; Τίποτα. Ο Λουκάκου είναι ο νάμπερ ένας της Γιουνάιτεντ. Ντε Μπρούιν, Αζάρ και Μέρτενς είναι αντίστοιχα από τους κορυφαίους, σε Σίτι, Τσέλσι και Νάπολι. Το ζητούμενο είναι αν θα αντέξουν απέναντι σ’ έναν τόσο ισχυρό αντίπαλο. Προσωπικά, επαναλαμβάνω ότι θεωρώ τη Βραζιλία την καλύτερη ομάδα τουρνουά. Συνδυάζει την αξιοπιστία στην άμυνα με το ταλέντο στην επίθεση. Το Βέλγιο έκανε πολύ κακό παιχνίδι με την Ιαπωνία. Αυτό ίσως να μη λέει τίποτα. Υπερομάδες που σε κάθε ματς θα βγάζουν μάτια δεν υπάρχουν στη διοργάνωση. Λένε πολλά όμως οι εμφανείς αμυντικές αδυναμίες των Βέλγων.
Ανάποδα
Βαριά κορμιά οι δύο κεντρικοί αμυντικοί, δύσκολα θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν απέναντι στην ικανότητα των Βραζιλιάνων με την μπάλα κάτω. Αν υπάρχει ένα ξεκάθαρο φαβορί, στην τετράδα των ημιτελικών, αυτή είναι η Βραζιλία. Που θα πρέπει βέβαια να το αποδείξει στο χορτάρι. Σχετικά με τα δύο αποψινά ματς θα το πάμε ανάποδα. Δεν είναι τυχαίο ότι και η Γαλλία και η Κροατία τα καλύτερά τους παιχνίδια τα κάνανε κόντρα στην Αργεντινή. Βρήκανε και κάνανε. Μια ομάδα της πλάκας που σε 180 λεπτά έφαγε επτά γκολ. Η Ουρουγουάη δεν είναι Αργεντινή. Και δεν το λένε αυτό μόνο οι αριθμοί (μόλις ένα γκολ παθητικό), είναι η εξαιρετική αμυντική της συμπεριφορά. Και ατομικά και ομαδικά. Αν είχε τον Καβάνι θα έβαζε στη Γαλλία ακόμα πιο δύσκολα. Ιδού λοιπόν η ευκαιρία για την ομάδα του Ντεσάμπ να αποδείξει ότι μπορεί να ανέβει κι αυτό το σκαλί. Που κάθε φορά είναι πιο δύσκολο από το προηγούμενο.
Οριακά
Η Ρωσία δεν έχει ν’ αλλάξει τίποτα από το παιχνίδι με την Ισπανία. Αμυνα κι άγιος ο Θεός. Η Κροατία δεν ήταν καλή με τη Δανία. Ζορίστηκε. Εχει όμως και την ποιότητα και την ποδοσφαιρική μαγκιά. Δεν τους πιάνεις κορόιδο τους Κροάτες. Θα βρουν τον τρόπο και την άκρη. Δύσκολο μέσα στη Ρωσία, αλλά έχουνε τα γκατς για να τα καταφέρουν. Η Αγγλία δείχνει να έχει χαμηλό ταβάνι. Δεν μας έδειξε κάτι με την Κολομβία. Οριακά κέρδισε, μ’ ένα ανόητο πέναλτι. Η Σουηδία δεν σε εντυπωσιάζει. Είναι μια αθλητική ομάδα, η οποία τρέχει και μπορεί να σταθεί απέναντι στους Εγγλέζους που απειλούν μόνο με τον Χάρι Κέιν. Οψόμεθα: Τι θα μπορέσει να κάνει ο Εμπαπέ απέναντι στην άμυνα – μπετόν της Ουρουγουάης. Πόσο θα αντέξουν τα βαριά κορμιά των Βέλγων αμυντικών στα κόλπα του Κουτίνιο και του Νεϊμάρ. Κι αν θα ξαναβγεί στη Ρωσία η γραμμή Μαζινό, στο ένα τρίτο του γηπέδου, όπως με την Ισπανία.
