Υπήρχε μια υποψία αλλά πλέον είναι βεβαιότητα. Η Ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου ξαναγράφεται στα γήπεδα της Ρωσίας.
Θα μπορούσε να θεωρηθεί συμπτωματική η πρόωρη αποχώρηση της Γερμανίας από τη διοργάνωση. Στις συγκυρίες, τον ενθουσιασμό θα μπορούσαν να αποδοθούν και οι επιτυχίες των Ρώσων, της χειρότερης εκπροσώπου διοργανωτών βάσει ranking της FIFA, που έχει αγωνιστεί ποτέ σε Μουντιάλ.
Στην ατυχία μπορούμε να φορτώσουμε και την αποτυχία του αγωνιστικού συστήματος που έφερε επανάσταση στο ποδόσφαιρο την τελευταία δεκαετία, το τίκι τάκα και τον πρόωρο αποκλεισμό του κύριου εκπροσώπου της, της Ισπανίας.
Στην κούραση να αποδώσουμε την κακή εικόνα του κορυφαίου άσου, Λιονέλ Μέσι.
Ποια δικαιολογία όμως πρέπει να επικαλεστούμε για να αιτιολογήσουμε την πρώτη νίκη της Αγγλίας στα πέναλτι σε Παγκόσμιο Κύπελλο;
Μιας κατάρας που κυνηγούσε τα Τρία Λιοντάρια για 28 χρόνια και λύθηκε μεμιάς από έναν 24χρονο τερματοφύλακα;
Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας γράφει το μέλλον και διορθώνει το παρελθόν της διοργάνωσης. Αναπάντεχα εξελίσσεται στο πιο ενδιαφέρον, απρόβλεπτο, χαρούμενο, συναρπαστικό Μουντιάλ του 21ου αιώνα και σε ένα από τα καλύτερα σε οργάνωση που έχουν διεξαχθεί ποτέ.
Τα όσα διαδραματίζονται μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου κλείνουν το μάτι στο άμεσο μέλλον. Αποτελούν πολιτική προοικονομία για τα όσα θα συμβούν στον κόσμο τους επόμενους μήνες και χρόνια.
Η Ρωσική Αρκούδα δείχνει ανανεωμένη και δυνατή. Ο,τι ακριβώς επιθυμούσε να πετύχει μέσα απ’ αυτή τη διοργάνωση.
Το πολιτικό ζατρίκιο είναι απλωμένο. Οι νέες συμμαχίες με φόντο τα ποδοσφαιρικά γήπεδα βρίσκονται σε ζύμωση.
Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και η ποδοσφαιρική εξέλιξη. Νέα συστήματα, νέες ιδέες, νέοι κύκλοι συζητήσεων. Το VAR, οι άμυνες, το 4-1-4-1 της Βραζιλίας, η αξία του συνόλου έναντι του ατομικού ταλέντου.
Ο κόσμος αλλάζει. Κι αν δεν το αντιλαμβανόμαστε ας ρίξουμε μια ματιά στα ρωσικά γήπεδα. Ολο και κάτι θα καταλάβουμε.