Από μια άποψη είναι σαν τις μολότοφ του Αλέξη Τσίπρα –δεν έχουν κάτι κακό, αρκεί να είσαι από την πλευρά εκείνου που τις ρίχνει. Ετσι και με τις αβάντες του Πιερ Μοσκοβισί. Κακές δεν είναι –αρκεί να είσαι στη σωστή πλευρά. Και ποια είναι η σωστή πλευρά;
Εδώ υπάρχει μια μικρή διαφοροποίηση σε σχέση με τις μολότοφ. Γιατί οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν πάντα από τη σωστή πλευρά. Ηταν στη σωστή πλευρά, την πλευρά της αντιπολίτευσης, όταν όχι μόνο οι δηλώσεις Μοσκοβισί, αλλά η παραμικρή θετική δήλωση κοινοτικού αξιωματούχου πρόδιδε τις προτιμήσεις των «ξένων»: δεν ήθελαν τους «επαναστάτες» των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, προτιμούσαν τους «Κουίσλινγκ» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Είναι και τώρα στη σωστή πλευρά. Τώρα που αρκεί όχι μόνο μια θετική δήλωση, αλλά ένα θετικό δημοσίευμα σε κάποιο από τα ευαγγέλια του φιλελευθερισμού, τους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», το «Εκόνομιστ» ή τη «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», για να βρει τη θέση του σε κυβερνητικές ανακοινώσεις, τον φιλοκυβερνητικό Τύπο, τα υπουργικά tweets. Το όνειδος έγινε διθύραμβος. Η «ανεπίτρεπτη παρέμβαση στα εσωτερικά» μετατράπηκε σε ευπρόσδεκτη υποστήριξη. Οι «βόμβες» ήταν τελικά δώρα.
Είναι κι αυτός ένας λόγος για τον οποίο αυτή δεν έχει γίνει «κανονική» –τουλάχιστον έτσι όπως έχει την κανονικότητα στο μυαλό του ο Μοσκοβισί. Είναι και ένας λόγος για τον οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητάει από τον Μοσκοβισί να είναι πιο προσεκτικός στις δηλώσεις του. Αφού ο ίδιος δεν θα είναι ποτέ από τη σωστή πλευρά, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση, τουλάχιστον ο άλλος ας σταματήσει να πετάει μολότοφ.
