Ηταν ο εξορκισμός του φαντάσματος. Μια νίκη επί του παρελθόντος. Ενας δυνατός αέρας που σκόρπισε τα γκρίζα σύννεφα της ποδοσφαιρικής ψυχής των Τριών Λιονταριών.
Ο Γκάρι Λίνεκερ έκλαψε. «Δεν με ενδιαφέρει που είχα ένα δάκρυ στο μάτι. Δεν συγκρίνεται με τίποτα όλο αυτό. Πάντοτε αναρωτιόμουν πώς είναι να νιώθεις έπειτα από νίκη στα πέναλτι σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Είναι πολύ όμορφα».
Εκτός από σοφός του ποδοσφαίρου ο Λίνεκερ είναι και ένας από τους δεκάδες Αγγλους που ως ποδοσφαιριστές έχουν νιώσει την αγωνία του αποκλεισμού από τα 11 μέτρα.
Στον ημιτελικό του Μουντιάλ του 1990 είχε εκτελέσει το πρώτο πέναλτι κατά των Γερμανών. Πιρς και Γουόντλ δεν τα κατάφεραν το ίδιο καλά και η πιο ταλαντούχα φουρνιά παικτών της Αγγλίας περιορίστηκε στην τέταρτη θέση.
Ο Αλαν Σίρερ στοιχίστηκε πίσω από τον Λίνεκερ έξι χρόνια αργότερα. Εκτέλεσε επίσης το πρώτο πέναλτι στον ημιτελικό του Euro 1996 με τους Γερμανούς. Ο σημερινός ομοσπονδιακός προπονητής Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ ήταν τότε αυτός που δεν τα κατάφερε, βυθίζοντας στην αγωνία και τη θλίψη τους συμπατριώτες του.
«Ο Γκάρεθ το πέρασε όλο αυτό στο Euro ’96, χαίρομαι γι’ αυτόν. Ξέρω πόσο πολύ δούλεψε πάνω στα πέναλτι. Την ψυχολογική πλευρά του θέματος. Ηταν μια ιδιαίτερη βραδιά».
Μέχρι το βράδυ της Τρίτης η Εθνική Αγγλίας ήταν ένα από τα πιο σύντομα ανέκδοτα του ποδοσφαίρου.
Ποτέ στην ιστορία της δεν είχε καταφέρει να νικήσει στη διαδικασία της ποδοσφαιρικής ρουλέτας σε Μουντιάλ. Το 1990 ήταν η Γερμανία, το 1998 η Αργεντινή, το 2006 η Πορτογαλία.
Με εξαίρεση τη νίκη επί της Ισπανίας από τα 11 μέτρα στο Euro 1996, τα Τρία Λιοντάρια είχαν την ίδια τύχη και στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα.
Το εντυπωσιακό στην περιπέτειά τους με τα πέναλτι είναι η εμμονή των εκάστοτε προπονητών τους να μην προετοιμάζουν τους παίκτες γι’ αυτή την ψυχοφθόρα διαδικασία. Το θεωρούσαν περιττό από τη στιγμή που στις προπονήσεις δεν μπορεί να δημιουργηθεί το πιεστικό περιβάλλον ενός αγώνα.
Με τα χρόνια δημιουργήθηκε η αίσθηση πως μια κατάρα δένει τα πόδια των Αγγλων κάθε φορά που καλούνται να διεκδικήσουν πρόκριση μέσω των πέναλτι.
Πάθημα και μάθημα
Ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ είχε πάρει σκληρό μάθημα για να αγνοήσει τη διαδικασία. Ανέθεσε σε ειδικούς να εξετάσουν τις παραμέτρους που δημιουργούν αυτή την αρνητικότητα στην αγγλική ομάδα. Αυτοί κατέληξαν στο συμπέρασμα πως οι άγγλοι ποδοσφαιριστές εκτελούν πολύ γρήγορα τα πέναλτι σε σχέση με τους αντιπάλους τους.
Βεβαίως αυτή τη στιγμή θα γράφαμε για την κατάρα των Αγγλων αν ο Πίκφορντ δεν κατάφερνε να αποκρούσει το πέναλτι του Μπάκα. Αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο.
Ο Σάουθγκεϊτ, ο οποίος να σημειωθεί ότι παρηγόρησε όλους τους παίκτες της Κολομβίας γνωρίζοντας εξ ιδίων τον πόνο που προκαλεί ένας τέτοιος αποκλεισμός, είπε στους παίκτες του πριν ξεκινήσει το γύρισμα της ρουλέτας: «Σήμερα θα προσπαθήσουμε να γράψουμε τη δική μας ιστορία. Δεν πρέπει να καταρρεύσουμε από το βάρος του παρελθόντος».
Ο αμυντικός Κίεραν Τρίπιερ δήλωσε πως αυτός και οι συμπαίκτες του προπονούνταν στα πέναλτι έπειτα από κάθε σκληρή προπόνηση και όταν ήρθε η στιγμή της αλήθειας είχε εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες του. Στις ατελείωτες ώρες προπόνησης στα πέναλτι που έκαναν οι άγγλοι διεθνείς αναφέρθηκε και ο αμυντικός Χάρι Μαγκουάιρ: «Ο προπονητής επέμενε πως δεν είναι όλα τύχη. Είναι η τεχνική υπό πίεση και τα παιδιά τα πήγαν πολύ καλά. Οι προπονητές μελετούσαν τα πέναλτι για εβδομάδες και ανταμείφθηκαν».
Η αγωνία των Αγγλων στη διαδικασία των πέναλτι αποτυπώθηκε με τον καλύτερο τρόπο στον Ιαν Ράιτ που βρισκόταν στο στούντιο του ITV για τον σχολιασμό του αγώνα. Σχεδόν είχε καταρρεύσει όταν ο Χάρι Κέιν και οι άλλοι παίκτες εκτελούσαν τα πέναλτι. Οταν πια κατάλαβε τι συνέβη, μια έκρηξη χαράς τον πλημμύρισε και χοροπηδούσε στο στούντιο.
Ο «ιερέας» Πίκφορντ
Εκείνο το δραματικό πεντάλεπτο το παρακολούθησαν 24,4 εκατομμύρια Βρετανοί. Τέσσερις στους πέντε ανθρώπους που είχαν ανοιχτές τηλεοράσεις τις είχαν συντονίσει με το ITV που μετέδιδε το παιχνίδι –ποσοστό 81%. Το ρεκόρ τηλεθέασης συνεχίζει να κατέχει η ζωντανή μετάδοση της κηδείας της πριγκίπισσας Νταϊάνας, την οποία είχαν παρακολουθήσει το 1997 32 εκατομμύρια Βρετανοί.
Ο Τύπος υποδέχθηκε με εμπνευσμένους τίτλους και σχόλια την ιστορική νίκη της Αγγλίας.
«Γκοστμπάστερ» έγραψε η «Εκίπ», προσθέτοντας πως «αυτή η Αγγλία μπορεί να ονειρεύεται».
«Just Diernamite!» ήταν ο τίτλος της «Σαν», που έκανε λογοπαίγνιο με τον όνομα του εκτελεστή του τελευταίου πέναλτι Ερικ Ντάιερ. Αφιερωμένος στον παίκτη της Τότεναμ ήταν και ο τίτλος της «Ντέιλι Μέιλ»: «Ο πιο cool άνθρωπος της Μόσχας. Η έκρηξη από την ανακούφιση πρέπει να ακούστηκε στο Διάστημα».
Η γαλλική «Παριζιέν» σημείωσε πως «το κλειδί γι’ αυτή την ανάσταση ίσως έχει τις ρίζες του στον πόνο: αυτόν του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ… είχε κάνει αποστολή του να αλλάξει την πορεία της Ιστορίας».
«Το σπουδαιότερο πράγμα είναι πως τελείωσε αυτή η αποτυχία που κρεμόταν από πάνω τους… Η Αγγλία του 2018 έβαλε τέλος στην κατάρα και προκρίθηκε», έγραψε ο Γκιγιέμ Μπαλαγουέ στην «Ας».
«Ο δρόμος είναι μακρύς για να επιστρέψει το ποδόσφαιρο σπίτι του, αλλά συνεχίζεται», σχολίασε η «Γκατζέτα ντελο Σπορτ». Και πρόσθεσε: «Ο Πίκφορντ έκανε το θαύμα. Ο τερματοφύλακας της Εβερτον ήταν ο ιερέας που ξόρκισε τους δαίμονες από το παρελθόν της Αγγλίας».
