Η τελευταία πράξη της μοιραίας για την Ελλάδα επταετίας της χούντας ήταν η προδοσία της Κύπρου: όταν οι Ιωαννίδης και Ανδρουτσόπουλος προκάλεσαν την εθνική καταστροφή από τις συνέπειες της οποίας δεν έχουμε απαλλαγεί μισό αιώνα μετά και ούτε πρόκειται να απαλλαγούμε ποτέ. Η τελευταία πράξη της μοιραίας για την Ελλάδα περιόδου Τσίπρα – Καμμένου είναι, όπως όλα δείχνουν, η συμφωνία-τέρας με την οποία πούλησαν την υπόθεση της Μακεδονίας –και την πούλησαν τζάμπα, χωρίς λόγο και χωρίς να πάρουν τίποτα. Είναι μία συμφωνία αυτόκλητης εθνικής ήττας, που αν τελικά περάσει, η ζημιά που θα κάνει θα έρθει για να μείνει επίσης για πάντα.
Το πιστοποιεί άλλωστε ο ίδιος ο Ζάεφ που πριν στεγνώσει το μελάνι μιλά για Μακεδονία, μακεδονικό έθνος, στρατόκαι ταυτότητα. Η ύβρις Τσίπρα – Καμμένου είναι δε τέτοια που δεν κατάφεραν όχι να προβλέψουν, αλλά ούτε και να κατανοήσουν την οργή που έφεραν στον ελληνικό λαό ακόμα και όταν αυτή ξέσπασε.
Οπως τότε ο Ανδρουτσόπουλος έτσι σήμερα οι Τσίπρας – Καμμένος ενεργούν όχι απλώς χωρίς την έγκριση του ελληνικού λαού, αλλά με δεδομένη την κάθετη, απόλυτη αντίθεσή του: τότε, δεν μπορούσε αυτή να εκφραστεί λόγω των όπλων που στήριζαν την παράνομη εξουσία. Σήμερα, που μπορεί να εκφραστεί, την περιφρονούν και τη λοιδορούν.
Οπως τότε ο Ανδρουτσόπουλος έτσι σήμερα οι Τσίπρας – Καμμένος έκαναν σκουπίδι τη συνταγματική τάξη: ο πρώτος την είχε καταπατήσει ευθέως με τα όπλα, αυτοί την καταπατούν με τα ψέματα: κατά το Σύνταγμα το Υπουργικό Συμβούλιο είναι ρητά και ξεκάθαρα όργανο με συλλογική ευθύνη. Είναι πράξη ωμής παραβίασης του Συντάγματος το να λέει ένας υπουργός διαφωνώ αλλά μένω μέχρι να φύγω, αν φύγω, όποτε φύγω, αν ο… Ζάεφ περάσει τελικά το δημοψήφισμα και… χρειαστεί να φύγω. Η στάση του Καμμένου δεν είναι μόνον πολιτικά και εθνικά κατάπτυστη. Είναι και ευθεία παραβίαση του Συντάγματος –και του ίδιου και όποιου άλλου μέλους της κυβέρνησης πιστεύει ότι μπορεί να κρύβεται πίσω από τέτοιες αθλιότητες: οφείλουν όλοι ένας προς έναν να πάρουν θέση. Εχουν τελεσίδικη συνταγματική συλλογική ευθύνη.
Οπως τότε ο Ανδρουτσόπουλος έτσι σήμερα οι Τσίπρας – Καμμένος φαντασιώνονται ότι χτίζουν δήθεν συμμαχίες με μεγάλες δυνάμεις με αυτή την τραγική πολιτική: παραμύθια της Χαλιμάς και τότε και τώρα. Απλώς είναι οι βολικοί ηλίθιοι που δουλεύουν για άλλους –μένει βέβαια το ερώτημα αν είναι όντως ηλίθιοι ή όχι. Αλλά αυτό κάνουν. Και το κάνουν ευθέως εις βάρος της Ελλάδας και των άμεσων εθνικών της συμφερόντων. Το πόσο ανύπαρκτες είναι αυτές οι δήθεν ευρύτερες πολιτικές που βαυκαλίζονται ότι υπηρετούν, φάνηκε και από την «πόρτα» που έφαγαν τα Σκόπια από την ΕΕ: αν ήταν τέτοια η σημασία του θέματος θα την έτρωγαν; Θα έμενε ο Κοτζιάς να παρακαλάει αξιοθρήνητα και αποτυχώς εκ μέρους τους να πάρουν ημερομηνία έναρξης διαπραγματεύσεων;
Οπως τότε ο Ανδρουτσόπουλος έτσι σύντομα ο Τσίπρας με τον Καμμένο θα εξαερωθούν υπό το βάρος της αυτόκλητης εθνικής ήττας που επιφέρουν –της πρώτης μετά τον Ανδρουτσόπουλο. Ας κάνουν το μόνο χρήσιμο που μπορούν –πρωτίστως για τη χώρα, αλλά εξίσου και για τους ίδιους: ας εξαφανιστούν πριν αυτή επέλθει.
