«Τι περίεργο, να είσαι ζωντανός µέσα σε ανθισµένες κερασιές» λέει το περίφηµο χαϊκού του Κοµπαγιάσι Ισα. Οµως τα περίεργα µε τους Ιάπωνες δεν σταµατούν εκεί. Αυτούς τους φιλάθλους που πρώτα χειροκροτούσαν και φώναζαν και κατόπιν καθάριζαν τις κερκίδες έπειτα από κάθε αγώνα της Εθνικής τους τούς λατρέψαµε. Ακόµα κι όταν έχασαν µε εκείνο τον δραµατικό τρόπο από το Βέλγιο, οι παίκτες αντί να τα σπάσουν έκαναν λαµπίκο τα αποδυτήριά τους και άφησαν και ευχαριστήριο σηµείωµα στα ρώσικα. Τι περίεργο, να είσαι Ιάπωνας µέσα σε κατάµεστες κερκίδες.
Είναι οι μόνες που έκλεψαν το ενδιαφέρον από το Μουντιάλ την εβδομάδα που πέρασε. Τζίτζι Χαντίντ, Εµιλι Ραταϊκόφσκι, όμορφα κορίτσια με μεγάλη επιδραστικότητα ήρθαν στη Μύκονο, στο Nammos, χόρεψαν, ήπιαν, φωτογραφίστηκαν και διαφήμισαν το νησί και τη χώρα στους followers τους. Πάλι καλά, γιατί θέλουμε τουρίστες στη χώρα, μια και δεν παράγουμε κάτι άλλο από φυσική ομορφιά. Πάλι καλά, γιατί η Κέρκυρα πνίγεται στα σκουπίδια με τις φωτογραφίες να κάνουν τον γύρο του κόσμου. Θέλουμε τουρίστες. Αλλά μάλλον δεν τους θέλουμε τόσο πολύ.
«Ραντεβού με ένα χταπόδι» λέγεται το βιβλίο που έγινε πέρυσι μπεστ σέλερ. Η βιολόγος Σάι Μοντγκόμερι εντυπωσιάστηκε στο ενυδρείο της Βοστώνης με την ευφυΐα γιγάντιου θηλυκού χταποδιού που ονόμασε Αθηνά. Τον ίδιο θαυμασμό δεν μοιράστηκαν οι ιδιοκτήτες του Ράµπιο, του χταποδιού που είχε προβλέψει σωστά τα αποτελέσματα του Μουντιάλ μέχρι τη φάση των 16. Παρά την ευστοχία του εστάλη στην αγορά προς πώληση. Ειναι άγνωστο εάν οι ιδιοκτήτες του έχουν ποντάρει για τον νικητή του Κυπέλλου.

Αυτές οι µέρες µπορεί να είναι και οι χειρότερες στην πολιτική ζωή της Ανγκελα Μέρκελ. Ολα άρχισαν µε τον αποκλεισµό της Γερµανίας από το Μουντιάλ, παρότι παγκόσµια πρωταθλήτρια. Και µετά συνέχισαν µε το ανελέητο πρέσινγκ του βαυαρού υπουργού Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ για το Μεταναστευτικό. Πόσο θα ήθελε η καγκελάριος να πάει στα αποδυτήρια των Πάντσερ πανηγυρίζοντας, όπως έκανε το 2014 στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Πόσο θα ήθελε να σηκώσει την κούπα µέσα στη Μόσχα. Πόσο θα ήθελε να ξέρει εάν θα ολοκληρώσει τη θητεία µε τον Ζεεχόφερ στο κατόπι της.
«Εάν ήμουν ο Μαραντόνα/ θα ζούσα σαν εκείνον/ χιλιάδες ρουκέτες, χιλιάδες φίλοι/ και τα πάντα στο 1.000%» λέει ο Μάνου Τσάο στο τραγούδι «Η ζωή είναι λοταρία» που αφιέρωσε στον Ντιέγκο. Τον χαζέψαμε στις κερκίδες να χαίρεται και να λυπάται με την πορεία της Αργεντινής, να υψώνει δάχτυλα, να βρίζει, να χτυπιέται, να χειροκροτά, να φωνάζει μανιωδώς, βυθισμένος σ’ έναν δικό του κόσμο. «Είμαι ο Μαραντόνα που βάζει γκολ, που κάνει λάθη» λέει. Ενας μπαλαδόρος με δαίμονες που δεν τον αφήνουν ήσυχο.
Είναι το νέο entry στη ζωή μας. Το VAR, το Video Assistance Referee, καθόρισε κάρτες, πέναλτι και γκολ, διορθώνοντας λανθασμένες αποφάσεις. Σε κάνει να αναρωτιέσαι: Τι θα γινόταν εάν υπήρχε VAR στην πραγματική ζωή; Πόσες αποφάσεις θα άλλαζαν; Η ακρίβεια θα συνέβαλλε στο ευ ζην ή η αποφυγή των λαθών θα μας στερούσε μια πολύτιμη πηγή γνώσης και εμπειρίας; Μήπως τελικά τα φάλτσα σφυρίγματα είναι μέρος της καθημερινότητάς μας; Ποιος θέλει να είναι τέλειος στις αποφάσεις του;
Τελευταία Νέα