Η σκηνή έρχεται από το μέλλον: Ο Αγγελος Μητρετώδης και ο Δημήτρης Κούκλατζης εμφανίζονται στη σκάλα του αεροπλάνου που τους φέρνει πίσω στα πάτρια εδάφη. Ή αποβιβάζονται από ένα αυτοκίνητο που τους έφερε πίσω στη συνοριακή γραμμή του Εβρου, αν μέχρι τότε παρέμεναν κρατούμενοι στην Αδριανούπολη και δεν είχαν μεταφερθεί σε κάποια άλλη φυλακή της τουρκικής ενδοχώρας. Θα είναι μια υποδοχή πανηγυρική, όπως επιβάλλει το τέλος μιας πρωτόγνωρης περιπέτειας, ή μια πικρή στιγμή που θα συνοδεύεται και από την αίσθηση μιας εθνικής ταπείνωσης; Οι δύο νεαροί θα επιστρέψουν με το χαμόγελο της ανακούφισης στο πρόσωπο ή ψυχολογικά τσακισμένοι για όσα έζησαν και για τα χαμένα χρόνια; Την απάντηση μπορεί να την αναζητήσει κανείς, από τους ενοίκους του Μαξίμου έως τον τελευταίο πολίτη που μετράει κι εκείνος τις μέρες να περνούν για τους δύο έλληνες στρατιωτικούς (129 σήμερα…), μόνον αν έχει σαφή εικόνα για το χρονοδιάγραμμα που έχει καταστρώσει η Αγκυρα. Μια επιστροφή μέσα στο καλοκαίρι θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως υποχώρηση ή έστω κίνηση καλής θέλησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Αλλά, εάν επαληθευθούν τα σενάρια που δεν αποκλείουν το θρίλερ της Αδριανούπολης να κρατήσει ακόμη και πέντε χρόνια, αλίμονο!..

Είναι η εικόνα που θα έχει στο μυαλό ο Αλέξης Τσίπρας όταν, μεσοβδόμαδα, βρεθεί ξανά απέναντι στον τούρκο πρόεδρο. Στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ ό,τι και να συζητήσει με τον Ερντογάν, το ζήτημα των δύο Ελλήνων θα είναι το μοναδικό θέμα που πραγματικά θα τον απασχολεί. Κυρίως επειδή ο ίδιος και η κυβέρνησή του δεν έχουν βρει ακόμη το κατάλληλο «κλειδί» που θα μπορούσε ανοίξει την πόρτα στις φυλακές τύπου Γ’ (υψίστης ασφαλείας) της Αδριανούπολης. Η Ουάσιγκτον, η Μόσχα, η Κομισιόν, το Ευρωκοινοβούλιο, όλοι όσοι μεσολάβησαν στο προσκήνιο και το παρασκήνιο, το μόνο που έχουν καταφέρει προς το παρόν είναι να προσθέσουν ημέρες σε μια κράτηση –χωρίς κατηγορητήριο. Ο Ερντογάν θα συναντήσει τον Τσίπρα στις Βρυξέλλες από θέση ισχύος. Η φρέσκια επανεκλογή πιθανότατα θα περιορίσει και τις πιέσεις ή τις παρακλήσεις από τους νατοϊκούς για μια κίνηση αλληλεγγύης μεταξύ των συμμάχων. Ετσι κι αλλιώς, το ΝΑΤΟ έχει επιλέξει έναν ρόλο παρατηρητή στην υπόθεση, έστω κι αν οι δύο κρατούμενοι είναι και δικά του παιδιά.

Στην πραγματικότητα, ο Ερντογάν έχει δείξει χωρίς περιστροφές ποια κίνηση θα μπορούσε να αλλάξει τις διαθέσεις του. Οι οκτώ τούρκοι αξιωματικοί, ή έστω κάποιοι από αυτούς, έχουν μπει στη ζυγαριά. Πρόκειται για αντάλλαγμα που η κυβέρνηση δεν αντέχει. Ούτε και η χώρα. Αν η κατάσταση εξελιχθεί σε ένα παιχνίδι αντοχής, ο Ερντογάν δεν έχει πρόβλημα να περιμένει επί μήνες. Και χρόνια, τουλάχιστον όσα επιτρέπει η νέα προεδρική θητεία που έχει μπροστά του, με τη βεβαιότητα του «παντοδύναμου και λαοπρόβλητου ηγέτη». Η στροφή μιας χώρας προς μια φονταμενταλιστική κατεύθυνση, μπορεί να την απομακρύνει από το ευρωπαϊκό πεδίο, αλλά εξασφαλίζει μακροημέρευση. Το Ιράν συμπληρώνει τέσσερις δεκαετίες στο άρμα του Αγιατολάχ και συνεχίζει. Οσοι από την εγχώρια πολιτική σκηνή γνώρισαν τον Ερντογάν στο ξεκίνημα, ως δήμαρχο Κωνσταντινούπολης και μετέπειτα πρωθυπουργό, αντιλαμβάνονται ότι έχουν πλέον να κάνουν με έναν διαφορετικό άνθρωπο. Ακόμη και ο Κώστας Καραμανλής αναγνωρίζει τη μεταμόρφωση του «κουμπάρου» –έπειτα από σχεδόν 20 χρόνια αδιάλειπτης εξουσίας, ο Ερντογάν δεν είναι ίδιος. Τα φαραωνικά κτίρια και αεροδρόμια αναδεικνύουν φιλοδοξίες και σχεδιασμούς που παραπέμπουν σε έναν «Λουδοβίκο της Ανατολής». Και ο εξοπλιστικός παροξυσμός που έχει ήδη συνδεθεί και με στρατιωτικές επιχειρήσεις, δικαιολογεί ανησυχίες. Ο Τσίπρας δεν έχει χρόνο και ο Ερντογάν πιστεύει ότι ο χρόνος και το κράτος του ανήκουν. Οι οιωνοί δεν είναι καλοί.

Τελευταία Νέα