Από τα σοβαρότερα προβλήματα της χώρας είναι το έγκλημα κι η αστυνόμευση. Ο φόβος έχει εγκατασταθεί για τα καλά στις ζωές μας. Η παραβατικότητα έχει εξαπλωθεί ακόμα και στις φτωχές λαϊκές γειτονιές, και στην επαρχία. Οι λόγοι είναι πολλοί –αλλά με την κοινωνιολογία ασχολούνται συνήθως διάφορα κυβερνητικά στελέχη. Οπότε ας μείνουμε εμείς στα βαρετά.
Μια από τις μορφές εγκληματικότητας είναι η βία που σχετίζεται με την πολιτική. Προφανώς έχει πολλές εκδοχές, αλλά καμία δεν είναι ασήμαντη –ούτε καν η βία που τείνει να γίνει λόγος τουριστικού ρεύματος προς τη χώρα, η βία γύρω από τα πανεπιστήμια, στο ιστορικό κέντρο και ιδίως στα Εξάρχεια, όπου νέοι στο όνομα κάποιας υψηλής ιδεολογίας παίζουν ξύλο με την Αστυνομία.
Η βία αυτού του τύπου, είναι γνωστό, δεν ευαισθητοποιεί την πολιτική ηγεσία την επιτετραμμένη με την ασφάλεια, με τον ίδιο τρόπο που τη συνεγείρει το κοινό έγκλημα. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι η Αστυνομία όταν κάνει προσαγωγές για επεισόδια σε πορείες, για ρίψη μολότοφ και τα σχετικά, μπορεί να αντιμετωπίσει πολιτικές πιέσεις με στόχο οι προσαχθέντες να αφεθούν ελεύθεροι ή να μην ασκηθούν διώξεις. Τα τελευταία δύο χρόνια, η δράση του Ρουβίκωνα και η ανοχή της κυβέρνησης έδωσαν την ευκαιρία να συζητηθεί αυτή η ιδιότυπη ασυλία που η κυβέρνηση παρέχει στις «συλλογικότητες». Κατά καιρούς, πολλοί έχουν ψέξει τον υπουργό, τον Νίκο Τόσκα, για αυτού του τύπου την ανοχή.
Ενώ οι πολίτες κάνουν λόγο για την ιδιότυπη ασυλία και την ατιμωρησία αυτού του τύπου της βίας, στην κυβέρνηση τελευταία επικρατούσε σκεπτικισμός για την αυξημένη «παραγωγικότητα» του τμήματος Υποδιεύθυνσης Κρατικής Ασφαλείας, της υπηρεσίας που είναι υπεύθυνη για την προστασία της δημοκρατίας και του πολιτεύματος. Οι συλλήψεις και οι παραπομπές υποθέσεων πολιτικής βίας οδήγησε, λένε πολλοί στην Αστυνομία, στη μετάθεση του ανθρώπου ο οποίος χειρίστηκε όλες αυτές τις υποθέσεις πολιτικής βίας που η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ ανέχονται. Ο Βασίλειος Μπερτάνος, που έπειτα από 13 χρόνια μετακινήθηκε στο Μοσχάτο, σημειώνει σε δημόσιο σημείωμά του ότι, στα τέλη του προηγούμενου μήνα, έπειτα από ένα ακόμα Αυτόφωρο «στελέχους ομάδας που απασχολεί συχνά την υπηρεσία, επέστρεψα στο σπίτι και πληροφορήθηκα από κατώτερο αστυνομικό ότι η διοίκηση αποφάσισε να κλείσει τον κύκλο μου στην υπηρεσία, για λόγους άγνωστους και αδιευκρίνιστους μέχρι τώρα». Και καταθέτει την πικρία του.
Απάντηση, ασφαλώς, θα μπορούσε να δοθεί. Οτι οι αξιωματικοί πρέπει να αλλάζουν, ότι η επάρκεια ενός αξιωματικού επιβεβαιώνεται στην πράξη, ότι ένας εξίσου άξιος έχει αντικαταστήσει τον μετατεθέντα. Τόσα χρόνια όμως παρουσία ενός αστυνομικού σε μια θέση σημαίνει επάρκεια και αντοχές σε πολιτικές πιέσεις –προσόντα αναγνωρισμένα από πολλές κυβερνήσεις. Οι αξιωματικοί όντως πρέπει να αλλάζουν, αλλά όχι όταν έχουν ανοιχτές υποθέσεις που χειρίζονται ούτε αιφνιδιαστικά. Το πρόσωπο που θα διαδεχτεί τον κ. Μπερτάνο δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη, όμως όποιος και να πάει θέλει πολύ καιρό για να μάθει και να γίνει αποτελεσματικός.
Ολα δηλαδή δείχνουν ότι τον κ. Μπερτάνο τον πήρε το ποτάμι, τον πήρε ο Ρουβίκωνας. Αλλη μια ενδεικτική λεπτομέρεια της σοσιαλδημοκρατικής στροφής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
