Ολα τα ερωτήματα έχουν πλέον απαντηθεί. Μπορεί, ας πούμε, ο Πάνος Καμμένος να ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό; Η απάντηση είναι πως μπορεί. Μπορεί να κλιμακώσει αυτό που είναι σαν αυτό που είναι να μην έχει κανένα όριο, σαν ό,τι τον συγκροτεί να μην περιορίζεται, να ξεχειλώνει συνεχώς. Σαν η αμετροέπεια να είναι πολύ αδύναμη ως λέξη για να περιγράψει αυτό που πλέον είναι αδύνατο να περιγραφεί με κάτι άλλο από χυδαιότητα.
Ο Καμμένος είναι αυτό που είναι. Αν σήμερα ανακατεύει στην ίδια κατσαρόλα μάνατζερ, επιχειρηματίες, πολιτικούς, μέσα ενημέρωσης και ναρκωτικά είναι επειδή κάποτε έγραψε ολόκληρο βιβλίο για να υποδείξει τον Ανδρέα Παπανδρέου ως εγκέφαλο της εγχώριας τρομοκρατίας. Είναι επειδή ο πολιτικός του λόγος δεν είναι μόνο εθνικιστικός. Κατά βάση είναι συνωμοσιολογικός, είναι ένας λόγος λάσπης, ένας λόγος σπίλωσης και ηθικής εξόντωσης.
Εχει απαντηθεί επίσης εάν ο πολιτικός του προϊστάμενος, ο άνθρωπος που έχει την ευθύνη για το γεγονός ότι ο λόγος αυτός δεν εκφράζεται πια στις παρυφές του πολιτικού συστήματος αλλά στο κέντρο του, είναι διατεθειμένος να κάνει κάτι για την ανάσχεση αυτής της χυδαιότητας. Η απάντηση είναι πως όχι. Είναι αρνητική τώρα, όπως ήταν την εποχή που ο Καμμένος φώναζε από το βήμα της Βουλής «στα τέσσερα εσείς, στα τέσσερα» και όπως ήταν κάθε φορά που οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ γελούσαν χειροκροτώντας και χειροκροτούσαν γελώντας τον εταίρο τους.
Τα χειροκροτήματα εκείνα φώτισαν και μια άλλη απάντηση. Αποκάλυψαν ότι η συμμαχία της λαϊκιστικής Αριστεράς με την εθνικιστική Δεξιά είναι περισσότερο δομική απ’ ό,τι συγκυριακή. Οτι στην ουσία είναι μια συμπόρευση εκτός από ιδεολογική και αισθητική. Για τους συριζαίους ο Καμμένος είναι κάτι παραπάνω από σύμμαχος, κάτι πιο ουσιαστικό από διασκεδαστής. Εχει τα χαρακτηριστικά ενός πολιτικού αδελφού, μιας πολιτικής αδελφής ψυχής. Και υπενθυμίζει ότι η πάνω και η κάτω πλατεία δεν συγκατοίκησαν απλώς. Αυτό που συντελέστηκε τότε ανάμεσα στους Αγανακτισμένους της λαϊκιστικής Αριστεράς και της εθνικιστικής Δεξιάς ήταν ώσμωση.
Κι αυτή η διαμορφωμένη σχέση έδωσε την απάντηση για ένα ακόμη ερώτημα. Εξηγεί γιατί η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί σε απολογητή του Καμμένου. Εξηγεί γιατί οι άλλοτε μπαρουτοκαπνισμένοι αγωνιστές αγωνίζονται σήμερα να δικαιολογήσουν όχι μόνο τις επισκέψεις του στα καζίνα και τα ταξίδια του στο Μόντε Κάρλο, αλλά και τον λόγο του, τον κουτσαβακικό λόγο λάσπης, σπίλωσης και ηθικής εξόντωσης. «Η κατάντια να κάνουν ερωτήσεις για ιδιωτικό ταξίδι με συνάντηση με αρχηγό κράτους: αυτοί που παριστάνουν συνοδούς τ. μοντέλων για να καλύπτουν εραστές, οι τρόφιμοι σε κότερα εμπόρων ναρκωτικών, τα ψώνια της Μυκόνου που γδύνουν τις γυναίκες τους για ξαπλώστρα των 3.000 ευρώ» έγραφε.
Ώς πότε η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει τον απολογητή του Καμμένου; Φαίνεται πως κι αυτό το ερώτημα έχει απαντηθεί: για πάντα.
