Οταν ο διαιτητής Μάζιτς σφύριξε για τελευταία φορά στο γήπεδο του Καζάν, είχε μόλις συντελεστεί μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, σε ένα παιχνίδι που θα μείνει στις αναμνήσεις όλων ως ένα από τα καλύτερα.
Το εκπληκτικό Βέλγιο του ισπανού τεχνικού Ρομπέρτο Μαρτίνεθ είχε μόλις νικήσει μία από τις καλύτερες Βραζιλίες όλων των εποχών με 2-1 (με αυτογκόλ του Φερναντίνιο που αντικατέστησε χωρίς επιτυχία τον Καζεμίρο και του Ντε Μπρόινε, ενώ ο Αουγκούστο είχε μειώσει για τη Βραζιλία) και έδινε ραντεβού με τη Γαλλία στον αυριανό ημιτελικό.
Στη μακρινή Σιγκαπούρη, στο πρόσωπο ενός 71χρονου κυρίου (λίγο πριν κλείσει την τηλεόραση μετά το τέλος του παιχνιδιού), είχε σχηματιστεί ένα πλατύ χαμόγελο.
Βλέπετε, ο Μισέλ Σαμπλόν (περί αυτού ο λόγος) είχε βάλει τα βασικότερα λιθαράκια για το θαύμα του Καζάν αλλά και για όσα θα ακολουθήσουν στο μέλλον από την πιο χρυσή φουρνιά των Βέλγων στην ιστορία τους.
Ο Σαμπλόν δεν ήταν απλά μέλος του τεχνικού τιμ του Βελγίου στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1986 (4η θέση!), του 1990 και του 1994, ήταν ο προπονητής που είχε τα ηνία της ομάδας στο Euro 2000, το οποίο συνδιοργάνωνε η χώρα του με την Ολλανδία.
Οι προσδοκίες ήταν πολλές, αλλά οι δύο ήττες από Ιταλία και Τουρκία με 2-0 εκάστη έβαλαν απότομα και γρήγορα τέλος στο όνειρο διάκρισης και οι Βέλγοι απλά έκλεισαν το τουρνουά με νίκη παρηγοριάς (2-1) επί των Σουηδών στον αγώνα ουσιαστικά κατάταξης.
Με τη βαλίτσα στο χέρι
Εκείνη ήταν η εποχή που ο κόσμος εξέφραζε πλέον πιο έντονα από ποτέ τη δυσαρέσκειά του για την Εθνική, με τη σχέση τους να έχει διαταραχθεί και όλοι να έχουν μείνει στην τρομερή γενιά των Πφαφ, Κέλεμανς, Σίφο, Γκέρετς κ.λπ. (με τελικό στο Euro 1980 και ημιτελικό στο Μουντιάλ του 1986). Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία σχεδόν στις περισσότερες χώρες του κόσμου θα έδιωχνε κακήν κακώς από τον πάγκο τον Σαμπλόν. Οι Βέλγοι όχι μόνο τον κράτησαν και δεν τον απέλυσαν, αλλά του έδωσαν και προαγωγή (!) στη θέση του τεχνικού διευθυντή της ομοσπονδίας, με εντολή να τα φτιάξει όλα από την αρχή.
Ο Σαμπλόν με τους συνεργάτες του και με μια βαλίτσα (με σημειώσεις, βιβλία και άλλα συναφή) στο χέρι άρχισε να οργώνει και την τελευταία επαρχία στο Βέλγιο μιλώντας με προπονητές για ανεύρεση ταλέντων, αλλαγή φιλοσοφίας, ενώ κατάφερε με πίεση στην ομοσπονδία να καταργηθεί η βαθμολογία στα πρωταθλήματα των μικρών ηλικιών ώστε να επιστρέψει η χαρά του παιχνιδιού στους νεαρούς, να εξαλειφθεί η σκοπιμότητα του αποτελέσματος και της νίκης και να δοθεί έμφαση στη δημιουργία, καθώς στα παιδιά μέχρι 10 ετών είδε ότι έλειπε αυτό πάρα πολύ.
Ο Μισέλ Σαμπλόν ήταν τυχερός γιατί στα ταξίδια του με την Εθνική Βελγίου στο εξωτερικό είχε την ευκαιρία να διδαχτεί από τους καλύτερους.
Σε ψυχολογία –βασικότατο -, διατροφή, κίνηση, εκγύμναση, οργάνωση. Επηρεασμένος πολύ από Γαλλία και Ολλανδία, ήθελε να συνδυάζει το μελλοντικό Βέλγιο τα αγωνιστικά στυλ και των δύο χωρών.
Παρά τις αντιξοότητες, βιντεοσκοπούσε άπειρους αγώνες όλων των ηλικιών, κατέγραφε αποτελέσματα και στατιστικές, έχοντας αρωγούς την ομοσπονδία και την κυβέρνηση, δημιούργησε και ένα νέο υπερσύγχρονο προπονητικό κέντρο –μόνο για τις εθνικές ομάδες –όπου έρχονταν ταλεντάκια από όλη τη χώρα, ενώ και στην περιφέρεια είχε φτιάξει πρόγραμμα με ποδοσφαιρικές ακαδημίες για νέους 14 έως 18 ετών.
Είχαν περάσει από διάφορες τέτοιες και στο προπονητικό κέντρο πιτσιρικάδες, ο Φελαϊνί, ο Ναϊνγκολάν, ο Κουρτουά, ο Μέρτενς, ο Ντε Μπρόινε, ο Ντεμπελέ και ο Λουκάκου, δηλαδή η βάση του Βελγίου σε αυτό το Μουντιάλ!
Τον Ιούνιο του 2007 το Βέλγιο έχανε το τρένο για το Euro Αυστρίας – Ελβετίας (2008), την ίδια στιγμή όμως η ομάδα U17 έφτανε στην τετράδα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος με αστέρι κάποιον πιτσιρικά ονόματι Αζάρ, αυτόν που «χόρεψε» τους Βραζιλιάνους (άσχετα εάν λίγο έλειψε το Βέλγιο να πληρώσει τον ατομισμό του). Ημιτελικά και έναν χρόνο αργότερα στο Πεκίνο στους Ολυμπιακούς Αγώνες με την ομάδα κάτω των 23.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο λοιπόν, και φυσικά το γεγονός ότι το Βέλγιο είναι η ομάδα με τους περισσότερους διεθνείς στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ σε υψηλό επίπεδο. Ο Σαμπλόν εδώ και λίγα χρόνια δουλεύει αυτό το πρόγραμμα για τη Σιγκαπούρη.
