Ο Πάνος Καμμένος, σύμφωνα με το βιογραφικό του στην ιστοσελίδα της Βουλής, «σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Λυών στη Γαλλία οικονομικά και ψυχολογία και στην Ανώτερη Σχολή Managers Ελβετίας». Υπάρχει τέτοια σχολή; Αμφίβολο, αλλά και αδιάφορο. Ενας πολιτικός για τον οποίο η δημόσια παρουσία του μιλάει πολύ δυνατά και λέει τα πάντα για εκείνον, δεν έχει ανάγκη από ακαδημαϊκά διαπιστευτήρια. Ο κ. Καμμένος άλλωστε δεν προέβαλε ποτέ τον εαυτό του ως επιστήμονα, αντιθέτως αφοσιώθηκε στις θεωρίες συνωμοσίας με ειδίκευση στην τρομοκρατία και στα εθνικά θέματα.
Τι να κάνουν τα γαλλικά και τα ελβετικά πανεπιστήμια όταν το πρότυπο του νεαρού Πάνου ήταν ο Μάνος Μανωλάκος, δεξί χέρι του Βασίλη Μιχαλολιάκου, που διοικούσε με σιδηρά πυγμή τους «Κενταύρους» και τους «Rangers», τις ομάδες κρούσης της ΟΝΝΕΔ, τις οποίες εμπνεύστηκε ο Ευάγγελος Αβέρωφ και ξερίζωσε από τη ΝΔ με σφοδρή εσωτερική σύγκρουση ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης;
Στις ομιλίες του ο Καμμένος δεν στοχοποιεί μόνο τους κάθε λογής αντιπάλους του· κάθε λέξη του εικονογραφεί την εσωτερική του συγκρότηση, τη διαθλασμένη στα social media συνείδησή του, την ψυχοσύνθεση του πολιτικού τζογαδόρου που έπειτα από πολυετή ρέντα ξεμένει από τύχη, χαρτί και μπλόφα, αλλά όπως είπε ο Τζακ Μάνφρεντ (Κλάιβ Οουεν) στην ταινία «Ο κρουπιέρης», «ο τζόγος δεν έχει να κάνει με το χρήμα, αλλά με την τάση να απορρίπτεις την πραγματικότητα και να αγνοείς τον κίνδυνο».
Διαβάστε περισσότερα εδώ
