Μέρες που είναι, είσαι μπλεγμένος με το Μουντιάλ. Ο Εμπαπέ ή ο Λουκάκου θα την κάνει απόψε; Ποιος από Ντεσάν και Μαρτίνεθ θα είναι πιο ξύπνιος να κάτσει πίσω και να βγαίνει στην κόντρα; Ποιος από Χάρι Κέιν και Λούκα Μόντριτς θα παίξει στον τελικό; Πώς γίνεται εσύ να βλέπεις το σημερινό ματς στο φίφτι-φίφτι κι οι μπουκ να έχουν τη Γαλλία στο 2,55 και το Βέλγιο στο 3,10; Τόσο καλύτερη είναι η Αγγλία, ώστε να δικαιολογεί το 2,37 σε σχέση με το 3,50 της Κροατίας; Πώς γίνεται Αγγλία και Βέλγιο να δίνουν την ίδια απόδοση (3,75) για κατάκτηση; Είναι ισάξιες ομάδες; Κι ενώ είσαι απορροφημένος στις σκέψεις σου, σου ‘ρχεται η κεραμίδα κατακέφαλα: Ο Γιώργος Βασιλειάδης σπάει για 875η φορά τη σιωπή του. Σε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, προκειμένου να αποδείξει τη ρήση του Ονορέ ντε Μπαλζάκ, η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει: «Είναι μεγάλη η αγωνία για την τύχη του Παναθηναϊκού».
Ευαίσθητος
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πράγματι βασανιστικά: Σε κοροϊδεύουν; Δεν έχουν συναίσθηση τι λένε; Είναι που έχουν σφίξει οι ζέστες; Ο Κατρούγκαλος αγωνία για τους συνταξιούχους δεν έχει εκφράσει. Ο Τσακαλώτος για τους φορολογούμενους, επίσης όχι. Η Αχτσιόγλου για τους εργαζόμενους τίποτα. Είναι λοιπόν ο εν λόγω Βασιλειάδης τόσο ευαίσθητος που διακατέχεται από αγωνία και λαχτάρα για τον Παναθηναϊκό; Για να θυμηθούμε και τον Τόλη που θα τραγουδήσει στο Ηρώδειο. Ή μήπως ο γενειοφόρος υπουργός μάς κάνει πλάκα; Ποιος βάζει μια λεμονάδα στοίχημα ότι μιλάει σοβαρά; Να μιλήσουμε όμως εμείς σοβαρά: Και γιατί να αγωνιά ο Βασιλειάδης, όταν δεν αγωνιούν οι Παναθηναϊκοί; Ποιος ασχολείται με τον Παναθηναϊκό; Ο ιδιοκτήτης του Γιάννης Αλαφούζος δεν ασχολείται. Οι πάσης φύσεως Παναθηναϊκοί και Παναθηναϊκάρες, με τα πούρα, έχουν κόψει λάσπη. Μόνο ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δείχνει ενδιαφέρον.
Αισιοδοξία
Δεν ασχολείται ο κόσμος του Παναθηναϊκού. Ο μέσος όρος των εισιτηρίων πέρυσι ήταν κάτω από 7.000. Δεν ασχολείται η αγορά κι ο Παναθηναϊκός δεν έχει τηλεοπτικό συμβόλαιο. Κι εμφανίζονται να ασχολούνται ο Τσίπρας και ο Βασιλειάδης. Δίκην νταραβεριτζήδων. Η αγωνία Βασιλειάδη για τον Παναθηναϊκό δείχνει ένα πράγμα. Οτι η χώρα πάει τόσο καλά, που η κυβέρνηση δεν έχει κάτι άλλο για να ασχοληθεί. Και πολύ περισσότερο να αγωνιά. Για την τύχη εκατομμυρίων Ελλήνων, τώρα ειδικά που βγαίνουμε από τα Μνημόνια, υπάρχει εφησυχασμός και αισιοδοξία.
Εξού κι ο Πρωθυπουργός ασχολείται προσωπικά με το θέμα του ΟΑΚΑ. Ενώ ο Βασιλειάδης δεν μπορεί να κλείσει μάτι από την αγωνία για τον Παναθηναϊκό. Την οποία μεγάλη αγωνία δεν έχει κανένα πρόβλημα να εξωτερικεύει. Να τη δημοσιοποιεί. Οι χαρές και τα προβλήματα είναι άλλωστε για να μοιράζονται.
Ψεύτης
Κι όταν ένας υπουργός πετάει με τόση ευκολία μια τέτοια μπαρούφα, «είναι μεγάλη η αγωνία για την τύχη του Παναθηναϊκού», καταλαβαίνεις με ποιους έχεις μπλέξει. Οτι είναι ικανοί να πουν τα πάντα. Και τα λένε. Καταλαβαίνεις πόσο επικίνδυνοι είναι. Πόσο υποτιμάνε τη νοημοσύνη σου. Τόση είναι η βεβαιότητά τους ότι απευθύνονται σε ψιμάρια. Οταν, σου λέει, πιστεύουνε τον Σώρρα, δεν θα πιστέψουνε εμάς που είμαστε αριστεροί κι αγωνιζόμαστε για την κοινωνική δικαιοσύνη; Οταν τους πείθει ο Λεβέντης και τον στέλνουνε στη Βουλή, δεν θα τους ψήσει ο Αλέξης, που είναι και ομορφόπαιδο; Οταν λες το ένα παραμύθι και πιάνει, λες και δεύτερο. Κι όταν πιάνει και το δεύτερο παίρνεις φόρα. Κάπως έτσι έφτασε ο Βασιλειάδης στη «μεγάλη αγωνία» για τον Παναθηναϊκό. Αν κι εδώ που τα λέμε, ποτέ δεν φταίει ο ψεύτης. Φταίνε τα πρόθυμα αφτιά που τον ακούνε.
Τελευταία Νέα