Οι Αγγλοι έπαιξαν καλύτερο κρυφτούλι από ποδόσφαιρο σε αυτό το Μουντιάλ, αλλά η τακτική τούς βγήκε σε καλό. Κράτησαν χαμηλούς τόνους στην αρχή κι έλεγαν ότι ο στόχος του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ είναι να δει την ομάδα του να προοδεύει ενόψει του Πανευρωπαϊκού του 2020, τα τελικά του οποίου η Αγγλία φιλοξενεί στο Γουέμπλεϊ. Η στρατηγική αυτή έκανε καλό. Η Εθνική Αγγλίας πήγε στη Ρωσία χωρίς πίεση –για πρώτη φορά κανείς δεν είπε ότι αποτελείται από μια καταπληκτική φουρνιά ποδοσφαιριστών. Είχε σκοπό μόνο να κερδίσει το κοινό της και το κατάφερε. Σήμερα αγωνίζεται σε έναν ημιτελικό Μουντιάλ για πρώτη φορά μετά το 1990. Και ο Σάουθγκεϊτ, όπως οι παίκτες του και οι οπαδοί της ομάδας βλέπουν πια ότι το Κύπελλο μπορεί να γυρίσει σπίτι.
Τερίζα Μέι
Εχει σημειολογικά ενδιαφέρον ότι η επιτυχία της Εθνικής Αγγλίας έρχεται σε μια στιγμή που η Τερίζα Μέι, η πρωθυπουργός του Brexit, χάνει τον έναν υπουργό της μετά τον άλλον. Ο Σάουθγκεϊτ είναι αυτή τη στιγμή ο πιο δημοφιλής άνθρωπος στην Αγγλία, γιατί ένωσε τη χώρα. Η πρωθυπουργός, αντιθέτως, παρά τις μεγάλες αντοχές της και την ικανότητά της να ελίσσεται, συμβολίζει πάντα τη στιγμή του απόλυτου βρετανικού διχασμού: προέκυψε ύστερα από ένα δημοψήφισμα που δίχασε ακραία τη χώρα. Ο Σάουθγκεϊτ είναι σύμβολο ενότητας σε μια χώρα που θέλησε να τεστάρει τις αντοχές της: χθες στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Κρόουλι, αποφάσισαν να του στήσουν άγαλμα! Οι Αγγλοι έχουν ανάγκη τον Σάουθγκεϊτ και την επιτυχία της Εθνικής τους για πολιτικούς και εθνικούς λόγους. Θα τους ενώσει ξανά.
Ρόι
Είναι πραγματικά απίθανη η ιστορία του Σάουθγκεϊτ –οι σεναρίστες του Ρόι των Ρόβερς πρέπει να τον ζηλεύουν πολύ. Τον βλέπεις στον πάγκο της Αγγλίας, με το γιλεκάκι του και όχι με φόρμες ή κοστούμια κι αναρωτιέσαι από ποιο βρετανικό σίριαλ το έχει σκάσει: ευγενικός, κομψός, καλλιεργημένος, ήρεμος ο Σάουθγκεϊτ δεν μοιάζει με άγγλο ποδοσφαιριστή κι όμως είναι. Αυτό είναι η επιτυχία του.
Τάξη
Για χρόνια οι Αγγλοι έψαχναν γεροσοφούς ικανούς να βάλουν τάξη στο χάος της Εθνικής τους, ακριβοπληρωμένους ξένους που θα έφερναν νέες μεθόδους, μάνατζερ με επιτυχίες στην Πρέμιερ Λιγκ που να μπορούν να παίξουν τον ρόλο του σκληρού, ενώ η λύση ήταν απλή και την είχαν μπροστά τους. Πιο πολύ από όλα η Αγγλία χρειαζόταν έναν προπονητή – ποδοσφαιριστή, κάποιον που να είναι κοντά στη νοοτροπία και τη λογική των παικτών του και την ίδια στιγμή να διαφέρει, όσο χρειάζεται για να τον σέβονται.
Δύναμη
Ο Σάουθγκεϊτ δεν έχει γνωρίσει τι σημαίνει επιτυχία στην Εθνική, ξέρει όμως πολύ καλά τι σημαίνει αποτυχία κι αυτό ήταν η δύναμή του. Ο ποδοσφαιριστής ο οποίος από το 1996 που έχασε το πέναλτι στον ημιτελικό με τη Γερμανία περιγράφεται ως «ο άνθρωπος που κατέστρεψε το όνειρο μιας χώρας» ξέρει τι θα πει πίεση και βάρος στους ώμους κι αυτό κυρίως φρόντισε να μη νιώσουν οι παίκτες του. «Οταν έχασα το πέναλτι, σε μια στιγμή κατάλαβα ποια είναι η αποστολή μου από εδώ και στο εξής: θα έπρεπε να κάνω ό,τι μπορώ για να εξηγήσω στα παιδιά που θέλουν να κάνουν αυτή τη δουλειά ότι στο γήπεδο πρέπει να παλεύουν για να μη βρεθούν ποτέ στη θέση μου» γράφει στην αυτοβιογραφία του («Woody and Nord. A Football Friendship») που κυκλοφόρησε το 2004. Στο ίδιο βιβλίο αποκαλύπτει πως η δυσπιστία στο πρόσωπό του ήταν η δύναμη που τον έκανε ποδοσφαιριστή: «Κάποτε ένας προπονητής μού είπε πως δεν μπορώ να παίξω ποδόσφαιρο έχοντας τη φάτσα του ανθρώπου που δίνει σε κάποιον το χέρι για να σηκωθεί από το έδαφος». «Μου πρότεινε μάλιστα» γράφει ο Σάουθγκεϊτ «να γίνω ταξιδιωτικός πράκτορας»! Οσοι τον ξέρουν απορούν που έγινε τελικά προπονητής. «Ηταν ντροπαλός και σχεδόν φοβισμένος μαζί μου από την πρώτη μέρα που με γνώρισε» λέει η Αλισον, η σύζυγος και μητέρα τον παιδιών του. «Του πήρε δύο χρόνια για να μου εξομολογηθεί τον έρωτά του» λέει, προσθέτοντας ότι μιλάμε σίγουρα για ένα παιδί της δεκαετίας του ’50, που ένας Θεός ξέρει πώς βρέθηκε στο σήμερα.
Ατυχοι
Ανάμεσα στον Σάουθγκεϊτ και στο όνειρο της Αγγλίας να παίξει έναν τελικό υπάρχουν απόψε οι Κροάτες, που για να φτάσουν στον ημιτελικό απέκλεισαν δύο ομάδες στα πέναλτι –τη Δανία και τη Ρωσία. «Μη μας λέτε τυχερούς, είμαστε μάλλον άτυχοι» δήλωσε ο Ράκιτιτς στην ισπανική τηλεόραση προχθές. «Είμαστε άτυχοι γιατί ήμασταν και στα δύο ματς καλύτεροι κι αν είχαμε αποτύχει στα πέναλτι θα είχαμε τιμωρηθεί για κάποιο κακό που δεν κάναμε» εξήγησε ο μέσος της Μπαρτσελόνα θυμίζοντας πως η Κροατία θα κέρδιζε τη Δανία αν απλά ευστοχούσε στο πέναλτι ο Μόντριτς και δεν θα έφτανε στη διαδικασία των πέναλτι αν ήταν προσεκτική λίγα λεπτά προτού τελειώσει η παράταση με τους Ρώσους.
Σούκερ
«Μεγαλώσαμε ακούγοντας διαρκώς για το θαύμα του Σούκερ και των υπόλοιπων παικτών το 1998, τώρα θα μιλάνε όλοι και για το δικό μας θαύμα» επαναλαμβάνει ο Βίντα, στόπερ και σκόρερ στο ματς με τη Ρωσία. Οι Κροάτες έχουν το δικό τους κίνητρο κι ας μην έχουν Γουέμπλεϊ στην ιστορία τους, ούτε τραγούδια που γίνονται παγκόσμια σουξέ καθώς περνάνε τους γύρους. Ο Νταβόρ Σούκερ, σήμερα πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Κροατίας, είναι ο συνδετικός κρίκος στις δυο αυτές μεγάλες πορείες, αλλά δεν μιλάει καθόλου για όλα όσα τώρα γίνονται, γιατί «το παλκοσένικο είναι των παιδιών και με αυτά πρέπει να ασχολείται ο κόσμος». Ο προπονητής της ομάδας, ο ψύχραιμος Ντάμπιτς, δεν έχει αυταπάτες: «Το ξέρω ότι οι ουδέτεροι δεν θα είναι μαζί μας γιατί η γοητεία του αγγλικού ποδοσφαίρου είναι μεγάλη» λέει. Αλλά προσθέτει πως η ομάδα αυτή «κέρδισε πάντα φίλους χάρη στο ποδόσφαιρο που παίζει». Και όχι για τις ωραίες παραδόσεις της, λέω εγώ.
Φαβορί
Οι Αγγλοι μοιάζουν να είναι το μεγάλο φαβορί απόψε –αν και δεν θέλουν να τους λες τέτοια. «Για μένα είναι σημαντικό ότι είμαι εδώ και παίζω, ενώ πριν από δύο χρόνια ήμουν στις εξέδρες κι έβλεπα την ομάδα να αποκλείεται στο Πανευρωπαϊκό από την Ισλανδία» λέει ο Μαγκουάιρ, ο πρώτος αμυντικός της Λέστερ που σκόραρε σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Προσθέτει μάλιστα ότι όλοι σκέφτονται την Κροατία κι όχι τον τελικό ή το Κύπελλο. Δύσκολο να το πιστέψεις όταν όλοι τραγουδάνε και προβλέπουν πως αυτό που χρόνια περιμένουν it’s coming home, it’s coming.
Τελευταία Νέα