Η αλήθεια για τα δάνεια των κομμάτων

Ζούμε στην εποχή της άγριας «παπάντζας». Εχω καταλήξει. Πετάει ένας μία και οι υπόλοιποι, όλοι οι υπόλοιποι, ανοίγουμε ένα στόμα νααα, μετά συγχωρήσεως, και καταπίνουμε αμάσητη την «παπάντζα» και όσο σανό κουβαλάει μαζί της. Θα δώσω παράδειγμα τελευταίο προκειμένου να τεκμηριώσω όσα προηγούμενα αναφέρω. Την Πέμπτη, κατά τη διάρκεια αυτής της υπέροχης λασποσυζήτησης στη Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, ο Καμμένος αρχηγός συνέβαλε, ως συνήθως, αποφασιστικά στο χαρμάνι. Στριμωγμένος όπως είναι πλέον αυτός ο αδάμας της πολιτικής, επιχείρησε να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα, χρησιμοποιώντας για εξακοσιοστή πεντηκοστή όγδοη φορά το θέμα «δάνεια ΝουΔού – ΠΑΣΟΚ».

Είπε λοιπόν το αγλάισμα της ελληνικής Βουλής: «Με τη συνδρομή του δικού τους ανθρώπου, του υπόδικου για τα δάνεια κ. Πανταλάκη, μεθόδευσαν την πώληση των θαλασσοδανείων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε γνωστό fund για να πληρώσουν μόλις το 3% έως 5% του συνολικού υπόλοιπου δανείου τους».

Αρπάζουν την καμένη «παπάντζα» τα παρακρατικά μέσα που συνδέονται μέσω υπονόμων με τα υπόγεια του Μαξίμου και να τες οι τρομερές καταγγελίες ότι «χαρίζουν» τα «θαλασσοδάνεια» της ΝουΔού και του ΠΑΣΟΚ.

Για να δούμε όμως τι χαρίζουν, αν χαρίζουν, και ποια είναι η αλήθεια, διότι ο πονηρός πολιτευτής απέφυγε επιμελώς, και για λόγους ευνοήτους, να αναφέρει το τι ακριβώς έχει συμβεί…

Προ μηνών λοιπόν, η Τράπεζα Αττικής εκχώρησε σε αμερικανικό fund ονόματι Auldridge (Ολντριντζ) κόκκινα, κατακόκκινα, δάνεια, μηδενικής –κατά την Τράπεζα –εισπραξιμότητας, ύψους 1,3 δισ. ευρώ αντί του ποσού των 70 εκατ. ευρώ. Στο «καλάθι» που αγόρασε το αμερικανικό fund μεταξύ πολλών άλλων, επιχειρηματικών κ.λπ., υπήρχαν και δύο δάνεια κομμάτων –«προικώο» της Τράπεζας από την απορρόφηση δανείων της παλαιάς «Αγροτικής» Τράπεζας. Ενα δάνειο του ΠΑΣΟΚ και ένα της Νέας Δημοκρατίας.

Τι ποσό όμως αντιπροσώπευαν αυτά τα δάνεια; Πεντακόσια εκατομμύρια, όπως «εκτίμησαν» και άφησαν να περάσει προς τα έξω οι βορβορώδεις υπόνομοι οι διασυνδεδεμένοι με τα υπόγεια του Μαξίμου; 300, 200, 150, 80, 70, 50 εκατομμύρια; Οχι.

Και τα δύο μαζί, μόλις 23,5 εκατομμύρια! Εκ των οποίων, 20 εκατ. αφορούν δάνειο του ΠΑΣΟΚ και 3,5 εκατ. δάνειο της Νέας Δημοκρατίας.

Τα δάνεια αυτά, λόγω της αδυναμίας των κομμάτων να τα εξυπηρετήσουν, είχαν καταστεί κόκκινα και η Τράπεζα, μη και γίνει… θέμα και στάξει η ουρά του γαϊδάρου, όταν έχουν καταστεί κόκκινα δισεκατομμύρια δανείων σε όλες τις τράπεζες και στην Αττικής, τα κατήγγειλε.

Τα αγόρασε όμως μαζί με άλλα το fund Auldridge, και θα περίμενε κανείς ότι όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι. Αμ δε. Βρέθηκαν ο αδιάφθορος Καμμένος και, νωρίτερα, μου λένε, και ο επίσης αδιάφθορος, «Γέροντα η ευχή», Νίκος Νικολόπουλος, και κατήγγειλαν ότι εδώ υπάρχει κάτι ύποπτο. Κάτι σκοτεινό. Μια συμπαιγνία. Ενα «στήσιμο». Κάτι, κάτω από το τραπέζι. Πίσω από την κουρτίνα. Δίπλα στη γωνία. Κάτι. Γενικώς. Και αορίστως.

Και προσέξτε τώρα τη συνέχεια. Ο ευαίσθητος σε τέτοια θέματα πρόεδρος της Τράπεζας Τάκης Ρουμελιώτης εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία, πλην των άλλων, τονίζει και τα ακόλουθα σχετικά με τα περί ων ο λόγος δάνεια:

«Ευθύς», λέει, «ως πληροφορήθηκε την ανάθεση της διαχείρισης των δανείων των πολιτικών κομμάτων σε διαχειριστή εκτός Τράπεζας (σ.σ.: το ήξερε δηλαδή ο Καμμένος, αλλά όχι ο Ρουμελιώτης…) έδωσε εντολή για άμεση επιστροφή τους στη διαχείριση της Τράπεζας».

Τουτέστιν, τα θέλει πίσω η Τράπεζα τα δάνεια, δικά της, να τα επαναθέσει μαζί με τα υπόλοιπα απούλητα κόκκινα, προφανώς γιατί ο Τάκης Ρουμελιώτης δεν ήθελε να προσθέσει ένα ακόμα πρόβλημα στη σχέση του Καμμένου με τον Τσίπρα –φτάνουν όλα τα υπόλοιπα που την επιβαρύνουν την άδολη, όχι και τα δάνεια ΝουΔού – ΠΑΣΟΚ!

Τηλεφώνησα στον γνωστό μου, από δεκαετιών, Ρουμελιώτη. Τον βρήκα στο εξωτερικό. Τον ρώτησα ευθέως:

–Γιατί επαναπατρίζετε τα κομματικά δάνεια;

–Εχω την αίσθηση ότι κάνετε το χατίρι του Καμμένου…

–Ποιοι βουλευτές ρωτάνε;

–Αρα έχουμε τον Καμμένο και τον Νικολόπουλο.

–Συγγνώμη, από έναν όγκο κόκκινων δανείων 1,3 δισ. εσείς θα πάρετε πίσω δύο δάνεια 23,5 εκατομμυρίων; Και πώς θα το κάνετε;

Μου εξήγησε λοιπόν το εξής καταπληκτικό: ότι στη συμφωνία με το αμερικανικό fund Auldridge υπάρχει, λέει, ρήτρα πως αν θέλει η Τράπεζα, μπορεί να επανακτήσει κάποια δάνεια. Τον ρώτησα πώς θα γίνει αυτό. Και άκουσα το αδιανόητο, όσο και εκπληκτικό: ότι η Τράπεζα για να επανακτήσει σύμφωνα με τη ρήτρα ένα δάνειο θα πρέπει να πληρώσει ένα ποσό, που μπορεί να φτάσει και το ισόποσο του δανείου. Τουτέστιν, για το χατίρι του καταγγέλλοντος Καμμένου η Τράπεζα Αττικής θα επανακτήσει τα δάνεια των 23,5 εκατομμυρίων ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ στο fund μπορεί και… 23,5 εκατομμύρια!!!

Δηλαδή, ιστορίες για εισαγγελέα, πια…

Οπως ήταν λογικό, και φυσικό, κατόπιν αυτού ρώτησα τον Τάκη (Ρουμελιώτη) αν στο «καλάθι» του fund Auldridge περιλαμβάνονταν και τα δάνεια του κουμπάρου πολλών και διαφόρων, και «πατερούλη» του ΣΥΡΙΖΑ, κυρ Χρήστου Καλογρίτσα, του άρχοντα βοσκοτοπίων. Δεν θυμόταν. Με παρέπεμψε σε υψηλόβαθμο στέλεχος της Τράπεζας. Συνομίλησα και με το στέλεχος. Μου απάντησε «όχι», στα κόκκινα δάνεια που αγόρασε το fund Auldridge δεν συμπεριλαμβάνονταν εκείνα της Τράπεζας Αττικής προς τον κ. Καλογρίτσα.

Βεβαίως, θα προσθέσω εγώ, έγινε μια προσπάθεια, αλλά δεν προχώρησε, επειδή –εκτιμώ –ήταν πάνω στο θέμα αυτό στραμμένα όλα τα φώτα της δημοσιότητας. Ετσι η Τράπεζα αντιμετώπισε ως «μάννα εξ ουρανού» την, με επίνευση της κυβέρνησης, προσπάθεια να περάσουν στον κατασκευαστικό όμιλο Ακτωρ τα έργα του ομίλου Καλογρίτσα, ώστε να μην καταπέσουν οι εγγυητικές επιστολές που είχαν εκδοθεί από την Αττικής υπέρ του κ. Καλογρίτσα, προκειμένου να μετάσχει σε διαγωνισμούς δημοσίων έργων.

Θα προσθέσω, τέλος, ότι το θέμα δεν έχει λήξει με τα κόκκινα δάνεια Καλογρίτσα. Η Τράπεζα βολιδοσκοπείται και από άλλα δύο funds για να εκχωρήσει τα κόκκινα δάνειά της, οπότε μπορεί να τα χώσει σε κάποιο «καλάθι»: το ένα είναι ένα επίσης αμερικανικό ονόματι Ellington, στο οποίο επικεφαλής είναι Ελληνοαμερικανός ονόματι Μάικ Βρανός, και το δεύτερο ονομάζεται ADIC και έχει ως έδρα το Αμπου Ντάμπι.

Ιδωμεν, που έλεγαν παλιά και οι δημοσιογράφοι…

Βιάστηκαν πολλοί και διάφοροι να υποστηρίξουν ότι ο πρόεδρος Τσίπρας δεν τολμάει πλέον να επισκεφθεί τη Θεσσαλονίκη –βλέπει τον Λευκό Πύργο με τα κιάλια. Εξαιτίας του γεγονότος ότι η χθεσινή ομιλία του στον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Hyatt, ευρισκόμενο παρά τω ανωνύμω πλέον (μετά τη συμφωνία των Πρεσπών) αεροδρόμιο της πόλης –όπου λειτουργεί και καζίνο, ενημερώνω.

Πληροφοριακά αναφέρω, λόγω και των ισχυρών δεσμών που διαθέτω με τη Θεσσαλονίκη, ότι ο ΣΒΒΕ σπανίως κάνει στα γραφεία του εκδηλώσεις και ποτέ δε γενικές συνελεύσεις, διότι ευρίσκονται στην πλατεία Μοριχόβου στα Λαδάδικα και ο χώρος δεν προσφέρεται για τέτοιες εκδηλώσεις.

Συνήθως, και εδώ ίσως υπάρχει ένα θεματάκι, οι εκδηλώσεις αυτού του είδους πραγματοποιούνται στο Μακεδονία Παλάς, αλλά εφέτος θα ήταν μάλλον άκαιρο ως και παράταιρο η Γενική Συνέλευση του ΣΒΒΕ με ομιλητή τον Πρωθυπουργό να πραγματοποιηθεί εκεί, λόγω της διαταραχής των σχέσεων που έχει επέλθει με τον κ. Ιβάν Σαββίδη.

Ετσι η διοίκηση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος αποφάσισε η Γενική Συνέλευση να πραγματοποιηθεί στο ξενοδοχείο Hyatt, οπότε επετεύχθη ο διττός στόχος: και μακριά από τις διαδηλώσεις και μακριά από τον κ. Ιβάν…