Θα ήταν εύκολο αν ήταν σκληρός. Αν ήταν μεγαλύτερος. Αλλά και πάλι δεν ξέρουμε. Μπορεί να ήταν σκληρός, αλλά στους άλλους να φαινόταν απλά «άλλος»…
Πόσες φορές ακόμη παιδιά και έφηβοι θα πέφτουν θύματα άλλων παιδιών και εφήβων; Πώς να τα βγάλουμε μακριά από αυτό το βαθύ σκοτάδι που πέφτουν και βουβά φωνάζουν ζητώντας τη βοήθειά μας;
Δεν ξέρω τι πρέπει οι καθηγητές να προσέχουν όταν κάνουν μάθημα. Σημασία στην παράδοση και την πρόοδο εκείνων που δείχνουν ενδιαφέρον και παίρνουν καλούς βαθμούς; Κατανόηση στα αγρίμια με τη μελαγχολική οργή του περιθωριοποιημένου;
Τι νιώθει σήμερα ένα πλάσμα στα 15 του χρόνια και δεν αντέχει να αναζητήσει κάπου τη χαρά; Μία θλιβερή ιστορία σαν και αυτή της Κυριακής δεν είναι ωραίο να ανεβαίνει στην κορυφή των ειδήσεων. Δεν θέλουμε να είμαστε εμείς οι άνθρωποι των μήντια «κοράκια της δυστυχίας των άλλων» τελειοποιώντας το κοινωνικό μοιρολόϊ που ξεκινά στο facebook και κλείνει στον επικήδειο των τηλεοπτικών πάνελ.
Αναλύσεις, ψυχανεμίσματα, κρυφές πραγματικότητες, σχισμές στα μυστικά που έχει μέσα του ένα εφηβικό μυαλό και γοητεύεται από την αποτυχία, τρομάζει από το σώμα του, την επιθυμία του και τη βιασύνη του να απολαύσει, να νιώσει το ξεκίνημα της ζωής μέσα στην κοινότητα των συνομήλικων του.
Να είσαι γονέας και κηδεμόνας την εποχή του snapchat, να χειρίζεσαι τις αγωνίες της αλλαγής στο σώμα του παιδιού που μεγαλώνει, στο μυαλό που φοβάται, στο πνεύμα που ανταριάζει. Να είσαι δίπλα του και όχι απέναντι, να βάζεις όρια στη συμπεριφορά και όχι εμπόδια στην ελευθερία του, να του μαθαίνεις να σκέφτεται ψηλά και να βλέπει ανοιχτά, μα πόσο δύσκολο να τα βγάλεις πέρα με τους ανέμους της προόδου και της κοινωνικής μιζέριας.
Γιατί λοιπόν μας απασχολεί ο παντός είδους εκφοβισμός; Γιατί να μη θυμώνουμε με την κοινοτοπία της καθωσπρέπει διαμαρτυρίας που μας ωθεί στην αποκορύφωση της συμπάθειας μας προς τα τραγικά πρόσωπα τέτοιων ιστοριών;
Θα πρέπει να θυμώσουμε με τις ανθυποπεριπτώσεις τηλεοπτικών εκπομπών, με τις κενές περσόνες που μοιράζουν συνεντεύξεις και απόψεις και προωθούν όλα αυτά τα πρότυπα αρρενωπότητας ή θηλυκής σαγήνης ενώ υποστηρίζουν πανομοιότυπα κλισέ.
Ο εκφοβισμός υπάρχει επειδή τα μέσα ενημέρωσης αλλά και οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης ζητάνε την ομογενοποίηση μας και όχι την πολυποίκιλη διαφορά στην κλίμακα της οποίας μπορεί να βρει θέση ο μικρόσωμος, η ευτραφής, ο αδύναμος ή ο αμφισεξουαλικός. Ο εκφοβισμός είναι ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών. Στον διαδικτυακό μας Μεσαίωνα οι παρεκκλίσεις του κανονικού θεωρούνται «απόλυτο κακό» γι αυτό και πρέπει να τιμωρηθούν. Δε φτάνει λοιπόν να βγαίνουν δάκρυα από τα μάτια. Η επιμόλυνση είναι και δική μας ευθύνη.
Τελευταία Νέα