Μάγος

Θεωρητικά, είναι ό,τι ακριβώς θα ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή τη φάση. Ενας μάγος των δημοσκοπήσεων, ένας ταχυδακτυλουργός της διαθέσεων της κοινής γνώμης. Κάποιος που θα μπορεί να πολλαπλασιάσει το συριζαϊκό πλήθος, να βγάζει ψήφους από το καπέλο του, να εξαφανίζει δημοσκοπικά μεγέθη και να εμφανίζει άλλα. Ο Χριστόφορος Βερναρδάκης το έκανε. Για να παρουσιάσει όμως ένα θέαμα που δεν έκανε εντύπωση για τη φαντασμαγορία του, αλλά για τον ερασιτεχνισμό του.

Ολα σε αυτή τη δημοσκόπηση έγιναν λάθος. Λάθος ήταν ο βοηθός του μάγου, ο υποψήφιος πολιτευτής του ΣΥΡΙΖΑ που έτρεξε τη δημοσκόπηση με την εταιρεία Vox Pop. Λάθος είναι ακόμη και το όνομα της εταιρείας για την οποία έως χθες δεν είχε ακούσει κανείς και τίποτε. «Φωνή του Λαού»; Ναι, μια φωνή που θα ταυτίζεται με τη φωνή του κόμματος. Μια φωνή που θα δεν αλλοιώνεται από τα μέσα ενημέρωσης, τα μέσα ενημέρωσης που σύμφωνα με τον Βερναρδάκη απειλούν με την αυτονομία τους τη δημοκρατία, αλλά θα ακούγεται ατόφια, ή έτσι όπως πρέπει να ακούγεται, από εκείνα που υπηρετούν την εξουσία του.

Αλλά το λάθος του μάγου των δημοσκοπήσεων δεν είναι η καθεστωτική του αντίληψη. Είναι η πίστη του στη δύναμη των δημοσκοπήσεων. Είναι η πίστη της επαγγελματικής διαστροφής: ο Βερναρδάκης είναι ο πωρωμένος επαγγελματίας που φτάνει στο σημείο να βλέπει τον κόσμο μόνο μέσα από τα φίλτρα της δουλειάς του. Εχει εντρυφήσει στο αντικείμενο, μιλάει ως γνώστης του αντικειμένου και αν χρειαστεί το εκλαϊκεύει: «Οι δημοσκοπήσεις –είχε εξηγήσει κάποτε –είναι σαν τα σπίτια και τα αυτοκίνητα».

Ολα τα σπίτια δεν είναι ίδια. Ούτε όλα τα αυτοκίνητα. Ούτε όλες οι δημοσκοπήσεις. «Υπάρχουν δημοσκοπήσεις που βασίζονται στην εφαρμογή επιστημονικών υποδειγμάτων εργασίας (πάντοτε ωστόσο διαψεύσιμων) και υπάρχουν και δημοσκοπήσεις αφόρητου εμπειρισμού που κατά κανόνα είναι χειραγωγικές ή χειραγωγήσιμες. Κυριάρχησε σταδιακά η δεύτερη κατηγορία, ακολουθώντας τη μετάλλαξη του συνόλου σχεδόν της δημοσιογραφίας σε ένα παρακολούθημα του εκάστοτε καθεστωτισμού» έλεγε.

Δεν είναι ίδιοι ούτε όλοι οι δημοσκόποι. Αν ο Βερναρδάκης, επικεφαλής άλλοτε της VPRC, μιας εταιρείας αν μη τι άλλο με πιο τεχνικό όνομα, επιχείρησε να εφαρμόσει αυτό το θεωρητικό πλαίσιο στην πράξη με τη «Φωνή του Λαού», είναι ακριβώς επειδή πιστεύει στη δύναμη της χειραγώγησης. Δεν είναι ο μόνος στο κόμμα του. Ολος ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι με τέσσερα – πέντε φιλικά μέσα ενημέρωσης, δυο – τρία εχθρικά που θα κλείσουν και μερικές σωστές δημοσκοπήσεις το κλίμα μπορεί να αναστραφεί.

Ο Βερναρδάκης όμως είναι ο θεωρητικός, ο επιστήμονας που επιχείρησε να προσαρμόσει την επιστήμη του στους στόχους της εξουσίας –σ’ αυτό το διαστροφικά επαγγελματικό πνεύμα παρακολουθεί τους λογαριασμούς στα σόσιαλ μίντια με μηνιαία ριπόρτ. Και κάπως έτσι μετατρέπεται από μάγος των δημοσκοπήσεων σε μάγο του καθεστωτισμού. Οχι εκείνου που καταγγέλλει. Αλλά εκείνου που υπηρετεί.