Ηλθε καλοκαίρι, γέμισαν μαϊμούδες οι παραλίες.
Η επιδημία ξεκίνησε από τη μαϊμού συνάντηση του Μητσοτάκη με τη Μέρκελ και τον Ζεεχόφερ.
Την ανακάλυψαν ο «Καρτερός» και οι «Συντάκτες» του. Μπορεί η συνάντηση να ήταν μαϊμού, αλλά οι μαϊμού «Συντάκτες» άκουσαν τον Μητσοτάκη να φωνάζει «Μη χαριστείτε στον Τσίπρα».
Ετσι πάντως ξεκίνησε κι η Αγία Ιωάννα της Λωρραίνης. Ακουγε φωνές να σώσει τη Γαλλία αλλά κατέληξε στην πυρά.
Στη συνέχεια κυκλοφόρησε μια μαϊμού δημοσκόπηση που έκανε ο «Βερναρδάκης» με κάτι μαϊμού «Δημοσκόπους» φίλους του.
Η μαϊμού δεν σκαρφάλωσε σε δένδρο, αλλά δημοσιεύθηκε σε κοτζάμ ερευνητική εφημερίδα της οποίας οι ερευνητές «Δημοσιογράφοι» ερεύνησαν το ζήτημα και διαπίστωσαν ότι «κλείνει η ψαλίδα».
Βέβαια η έρευνα περί ψαλίδας αποδείχτηκε ελαφρώς μούφα. Αλλά έτσι την πάτησε κι ο Βολταίρος που έπεσε έξω στις δημοσκοπήσεις κι αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι του στη Μαρέβα.
Ο χορός των μαϊμούδων ολοκληρώθηκε επί του παρόντος με τον ευρωβουλευτή «Κούλογλου» που έκανε την αποκάλυψη ότι μεταμφιεσμένη και με ψεύτικο μουστάκι η ακροδεξιά ΝΔ ψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο μια διάταξη για το 12ωρο.
Βέβαια τόσο η αποκάλυψη, όσο και η διάταξη ήταν τελικά μαϊμούδες. Αλλά το γεγονός από μόνο του καθιστά την ακροδεξιά ΝΔ όχι μόνο νεοφιλελεύθερη αλλά και ύποπτη ότι είναι μαϊμού νεοφιλελεύθερη.
Διότι τι σόι νεοφιλελευθερισμός είναι αυτός που θέλει να επιβάλει στους εργαζομένους το 12ωρο; Κανονικά θα έπρεπε να εργάζονται ολόκληρο 24ωρο και κατά προτίμηση δωρεάν, όπως αποκάλυψε κι ο Πρωθυπουργός στη Βουλή για τις προθέσεις του Μητσοτάκη.
Εως εδώ φυσικά κανένα πρόβλημα. Ο καθείς κι οι μαϊμούδες του.
Το πρόβλημα προκύπτει όταν οι μαϊμούδες κυκλοφορούν ελεύθερες. Πού να βρεθούν τόσοι ζωολογικοί κήποι να μαζέψουν τόσες μαϊμούδες;
Και τελικά μας σώζει μόνο η ευτυχής συγκυρία όταν οι ίδιες οι μαϊμούδες αποδεικνύονται μαϊμούδες.
Διότι η ωμή αλήθεια είναι ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας «Καρτερός», «Βερναρδάκης» ή «Κούλογλου». Δεν υπάρχουν «Συντάκτες», ούτε «Δημοσκόποι», ούτε «Δημοσιογράφοι», ούτε «Εφημερίδες». Κανείς από τους παραπάνω δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο.
Για πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση υπάρχει μόνο ένας παρακρατικός μηχανισμός.
Ενας μηχανισμός ο οποίος μηχανεύεται καταστάσεις και μεθοδεύει κατασκευές σε μια προσπάθεια να κρατηθεί στην εξουσία.
Αν θέλετε τη γνώμη μου, άδικος κόπος. Οσο αδίστακτη κι αν είναι, καμία εξουσία δεν μένει ποτέ στα πράγματα μέσα από κομπίνες και μαϊμουδιές.
Για τον απλούστατο λόγο ότι οι αδίστακτοι δεν είναι απαραιτήτως και ικανοί. Ακόμη χειρότερα μάλιστα όταν αποδεικνύονται κι ανίκανοι.
Τελευταία Νέα