Ολες οι ουτοπίες θα ξεπεραστούν μόνο αν οι άνθρωποι αποκτήσουν φτερά και γίνουν άγγελοι. Ο μεγάλος Ντοστογέφσκι αντικατέστησε τα φτερά της ουτοπίας με φτερά αγγέλων και την καταδίκασε στο αέναο γίγνεσθαι.
Με φτερά στην πλάτη του ταξίδεψε στο Παρίσι και ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν. Φτερά αγγελικά πλασμένα. Ή έτσι τουλάχιστον πιστεύει ο ιταλός πορτιέρο.
Στο ξημέρωμα της πέμπτης δεκαετίας της ζωής του, διατηρεί ακατασίγαστη τη δίψα του για ποδόσφαιρο. Είναι η είσοδος της ουτοπίας η άρνηση της πραγματικότητας.
Ο Μπουφόν δεν πήγε στην Παρί Σεν Ζερμέν για να κάθεται στον πάγκο. Το ξεκαθάρισε και ο ίδιος από την πρώτη στιγμή. Με τη σημείωση πως στις ομάδες όπου έχει αγωνιστεί, την Πάρμα, τη Γιουβέντους και τη Σκουάντρα Ατζούρα «κατακτούσε» το δικαίωμα να φορά τη φανέλα με το νούμερο 1.
Η ουτοπία είναι ένας λαβύρινθος χωρίς μίτο, που συνήθως σπρώχνεται ο άνθρωπος από την υπερβολική αγάπη των συνανθρώπων του.
Ο Μπουφόν πιστεύει πως έπαιζε στη Γιουβέντους και την Ιταλία μέχρι τα γεράματά του γιατί το άξιζε. Πως ήταν αναντικατάστατος, πως δεν υπήρχε καλύτερός του. Αρνείται να συνειδητοποιήσει πως, ναι, έπαιζε λόγω του ονόματός του και όχι γιατί ήταν ανώτερος των άλλων τερματοφυλάκων.
Ακόμα κι όταν αποφάσισε να αποσυρθεί από τη Σκουάντρα Ατζούρα μετά τον δραματικό αποκλεισμό της από τα τελικά του Μουντιάλ, στα μπαράζ με τη Σουηδία, οι Ιταλοί επέμεναν να του απευθύνουν προσκλήσεις να αγωνιστεί. Ενα αφηρωισμένο τέκνο του ιταλικού ποδοσφαίρου που λατρεύεται γιατί τραγουδά με όση δύναμη διαθέτει τον εθνικό ύμνο, γιατί έχει κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, γιατί παρέμεινε πιστός στη Γιουβέντους όταν υποβιβάστηκε για το σκάνδαλο Καλτσιόπολι και γιατί κλαίει έπειτα από ήττες.
Ο Μπουφόν έκανε το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας του, που ουσιαστικά έχει ολοκληρωθεί. Η ανθρώπινη περιέργεια τον οδήγησε να σηκώσει το πέπλο που έκρυβε την πραγματικότητα. Οι επόμενοι 12 μήνες στο Παρίσι θα είναι η μάταιη αναζήτηση των φτερών για να γίνει άγγελος.
