Εμείς είμαστε οι καλοί, τι δεν καταλαβαίνεις;

Μου προκαλείς αηδία! Ποιος θα ήθελε ποτέ ένα φρικιό σαν και σένα; Εύχομαι να πεθάνεις, σιχαμένη αδελφή. Εσείς οι αμφιφυλόφιλοι είστε όλοι απλώς διεστραμμένες πόρνες. Ψεύτες και απατεώνες, ανάξιοι εμπιστοσύνης. Σιχάματα. Εϊ, κοριτσάκι. Oσο και να ακρωτηριάσεις το σώμα σου, δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσεις πραγματικό πέος. Γυναίκα θα είσαι πάντα. Χαχαχαχα! Παλιολεσβίες, τολμάτε και καυχιέστε για την ανωμαλία σας. Ελπίζω να καείτε στην κόλαση. Εσείς οι τρανς με κάνετε να θέλω να ξεράσω. Τι είσαι τελικά, άνδρας ή γυναίκα; Είσαι τόσο άσχημος. Αυτοκτόνα. Μην εκπλαγείς αν καταλήξεις σε κανένα χαντάκι.

Μην ψάχνετε λογική. Και μη σοκάρεστε. Τα πραγματικά μηνύματα ήταν ακόμα χειρότερα. Ο Τζέικ Γκραφ, ο σκηνοθέτης της ταινίας μικρού μήκους «Bully», αναγκάστηκε να τα απαλύνει για να μπορέσει να τα χρησιμοποιήσει στο νέο του φιλμάκι. «Κάποια από τα πράγματα που ακούς καθημερινά απλώς δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται». Ο Γκραφ έχει βιώσει μπούλινγκ από πολύ μικρή ηλικία, για τον απλό λόγο ότι γεννήθηκε γυναίκα αλλά ένιωθε άνδρας. Αλλά στο «Bully» δεν μιλάει για τον εαυτό του. Δίνει τον λόγο σε κάποια γνωστά μέλη της διεθνούς ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας –ανάμεσά τους ηθοποιοί, τραγουδιστές, παρουσιαστές, σκηνοθέτες. Μηνύματα μίσους που έχουν λάβει οι ίδιοι διαβάζουν. Διαδικτυακά, ανώνυμα.

Ο 27χρονος Ριγιάντ Καλάφ, για παράδειγμα. Ηταν 16 χρόνων όταν έφτιαξε δικό του κανάλι στο YouTube αναζητώντας μια δημιουργική διέξοδο και έναν «ασφαλή χώρο» μακριά από τους νταήδες της πραγματικής ζωής που αντιμετώπιζε καθημερινά στο σχολείο. Αντί για το καταφύγιο που έψαχνε όμως, άρχισε να δέχεται καθημερινές επιθέσεις από ανώνυμους χρήστες. Τα στοιχεία άλλωστε δείχνουν πως ένα 42% των νέων ΛΟΑΤΚΙ έχει βιώσει κυβερνοεκφοβισμό. Και ένας στους τρεις έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά online –ποσοστό τέσσερις φορές υψηλότερο από εκείνο άλλων νέων ανθρώπων. Γι’ αυτό και αντιμετωπίζουν διπλάσιο κίνδυνο να κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας.

Οι πρωταγωνιστές και ο ίδιος ο δημιουργός του «Bully» άντεξαν. Τις πληγές τους όμως τις κουβαλάνε –ρωτήστε όποιον έχει πέσει θύμα μπούλινγκ στο σχολείο ή / και στο Ιντερνετ για τον έναν ή τον άλλο «λόγο», επειδή ήταν γκέι ή παχουλός ή γυαλάκιας ή κοντός ή εσωστρεφής ή «ξένος», επειδή κάπως διέφερε τέλος πάντων: το ίδιο θα σας πουν, αν βρουν το κουράγιο ποτέ να μιλήσουν. Το ίδιο λένε τώρα φίλοι του 15χρονου που βρέθηκε απαγχονισμένος, ξημερώματα Κυριακής, στο μπαλκόνι του σπιτιού του στην Αργυρούπολη: «Και πονούσε. Πονούσε πολύ. Επρεπε να τον οδηγήσεις σε αυτό το σημείο πια για να καταλάβεις ότι ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΝΑΝΕ». Ταραχτήκαμε πάλι. Αναζητούμε τους ενόχους, ζητάμε την παραδειγματική τους τιμωρία. Πρέπει να νιώσουμε καλύτερα. Κι αν γράφουμε και κανένα ΨΟΦΟ στο Facebook, καμιά χυδαιότητα, εμείς είμαστε οι καλοί, τι δεν καταλαβαίνεις;