Θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο, αλλά τελικά είναι η εξωτερική πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αρτζι μπούρτζι και λουλάς. Ο,τι να ‘ναι. Το χτεσινό επεισόδιό της, μάλιστα, περιελάμβανε επιπλοκή στις σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία, έπειτα από την αποκάλυψη της «Καθημερινής» ότι η Ελλάδα θα απελάσει δύο ρώσους διπλωμάτες και θα απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα σε άλλους δύο.
Το δημοσίευμα κάνει λόγο για απόπειρα χρηματισμού δήμων και μητροπολιτών, και την προσπάθεια διεύρυνσης της επιρροής της Ρωσίας στο Αγιον Ορος. Αναφέρεται επίσης απόπειρα παρέμβασης στο θέμα της διαφοράς για το όνομα με την ΠΓΔ της Μακεδονίας.
Η επιβεβαίωση της εμπλοκής στις σχέσεις των δύο χωρών έγινε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Δημήτρη Τζανακόπουλο –και χθες το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας ανακοίνωσε ότι θα υπάρξει απάντηση, με απελάσεις ελλήνων διπλωματών από τη Μόσχα.
Το θέμα είναι σοβαρό. Αλλά θα μπορούσε να μην έχει φτάσει εδώ αν η Ελλάδα, τουλάχιστον σε θέματα σχέσεων με χώρες όπως η Ρωσία, οχυρωνόταν τουλάχιστον πίσω από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Δεν το έκανε. Αντίθετα, βολευόταν με την υπόσχεση του «ξανθού γένους», που θα έλυνε τα προβλήματά μας στη σύγκρουση με την Ευρώπη. Κατά καιρούς, είτε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είτε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς (ο άνθρωπος που προσκάλεσε τον ακροδεξιό Ντούγκιν στο μάθημά του) προσπαθούσαν να σχετικοποιήσουν ζητήματα όπως η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είτε ζητούσαν από την Ευρώπη την άρση των κυρώσεων ενώ, στο εσωτερικό, τα κυβερνητικά στελέχη υπαινίσσονταν ότι η Ρωσία ήταν η προστάτις δύναμη που θα έσωζε τη χώρα αν στράβωνε η ευρωπαϊκή πορεία. Ποιος δεν θυμάται την επίκυψη του Παναγιώτη Λαφαζάνη σε κάποιον ρώσο ολιγάρχη όταν είχε πάει να ζητιανέψει 5 δισ. δολάρια προκαταβολή για έναν αγωγό πετρελαίου που δεν έγινε ποτέ; Και ποιος δεν θυμάται την ικανοποίηση του Τσίπρα, κατά την επίσκεψη Πούτιν στην Ελλάδα, τον Μάιο του 2016, όταν καλούσε ρώσους επιχειρηματίες –ενώ ο ρώσος πρόεδρος νοιαζόταν απλώς να ελέγξει τη διαδοχή στο ρωσικό μοναστήρι του Αγίου Ορους.
Κι ύστερα; Υστερα, χρειάστηκε μια επίσκεψη του Τσίπρα στον Τραμπ για να αλλάξει η περήφανη ρότα της περήφανης εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας. Προς τα πού; Προς τη συνήθη πολιτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ: προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
