Ομπάμα και Μπάιντεν, δύο αχτύπητοι ντετέκτιβ

Ο Τζο Μπάιντεν βαριέται. Μετά τη θητεία του ως αντιπροέδρου των ΗΠΑ επιδίδεται σε μερεμέτια στα πλακάκια του μπάνιου, βγάζει βόλτα τον σκύλο ή χαζεύει βίντεο με τον αλλοτινό πολιτικό προϊστάμενό του να κάνει extreme sports. Περνάει καλά στις διακοπές του ο Μπαράκ Ομπάμα, όμως του Μπάιντεν, του φιλαράκου του, του λείπει. Μέχρι που ένα βράδυ, πίσω από έναν θάμνο στον κήπο, ακούγεται ο ήχος ενός αναπτήρα· ο σκύλος του σπιτιού δεν γαβγίζει όπως σε αγνώστους· το αφεντικό του πλησιάζει, μυρίζει τον καπνό ενός γνώριμου τσιγάρου κι από τις σκιές ξεπροβάλλει μια φιγούρα ψηλόλιγνη, με μαύρο κοστούμι και πουκάμισο ξεκούμπωτο στον λαιμό.

Κάπως έτσι ξεκινά το «Hope never dies», ένα νέο αστυνομικό μυθιστόρημα με ήρωες τους δύο πρώην ισχυρούς άντρες των ΗΠΑ, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Quirk Books, με την υπογραφή του Αντριου Σάφερ. Υπεύθυνος κυρίως για βιβλία σατιρικά, όπως το «Fifty shames of Earl Grey», ο συγγραφέας συνέλαβε την ιδέα όταν στα social media κυκλοφορούσε ένα αστείο περί της αυθεντικής αντρικής φιλίας μεταξύ Ομπάμα και Μπάιντεν: «Την πρώτη φορά που είδα τον αντιπρόεδρο να φοράει εκείνα τα μαύρα γυαλιά, αναρωτήθηκα τι να σκεφτόταν» εξηγούσε ο Σάφερ. «Κι αν φανταζόταν κάποιο θρίλερ με πρωταγωνιστή τον ίδιο και τον πρόεδρο;».

ΚΛΙΝΤΟΝ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΣΟΝ. Συμπτωματικά, προ μηνών κυκλοφόρησε κι ένα πολιτικό θρίλερ με τις υπογραφές του Μπιλ Κλίντον και του Τζέιμς Πάτερσον, εδώ όμως, σύμφωνα με τις κριτικές, η έμφαση δίνεται στη διασκέδαση: το εικονογραφημένο εξώφυλλο του «Hope never dies» απεικονίζει τον Μπάιντεν και τον Ομπάμα σε ένα σπορ αμάξι, με τον πρώτο να οδηγεί αποφασιστικά και τον δεύτερο να εξέχει από την οροφή, καταδεικνύοντας ίσως τον στόχο της περιπετειώδους καταδίωξης. Αιτία της είναι ο μυστηριώδης θάνατος ενός φίλου του Μπάιντεν, ο οποίος παραδόξως βρίσκεται νεκρός με ένα σακουλάκι ηρωίνης στην τσέπη του. Το εμπόριο των ναρκωτικών μπαίνει στο στόχαστρο του πρωταγωνιστικού διδύμου, που ως σύγχρονοι Χολμς και Γουάτσον αντιμετωπίζουν συμμορίες μηχανόβιων, καταλύουν σε φτηνά μοτέλ, αστειεύονται μεταξύ τους. Από όλους πάντως τους χιουμοριστικούς υπαινιγμούς, ένας συζητιέται ιδιαιτέρως: κανείς στο βιβλίο δεν ονομάζει καθαρά τον διάδοχο του Ομπάμα.