Μην αγνοείς τη φόρα του αουτσάιντερ

Δέκα χρόνια πίσω. Η Ελλάδα ζει την ψευδαίσθηση του λεφτά υπάρχουν. Η Εθνική παίζει σαν πρωταθλήτρια Ευρώπης στο Euro 2008. Με την παρέα βρίσκουμε κάτι εισιτήρια για το Κροατία – Γερμανία. Ματς ομίλου, στο Κλάγκερφουρτ, σχεδόν σύνορα με την Κροατία. Εξω από το γήπεδο, χιλιάδες Κροάτες, με καρό ερυθρόλευκες φανέλες, χωρίς εισιτήρια να τρώνε βρώμικο και να κατεβάζουνε τη μία μπίρα μετά την άλλη. Το ντουμάνι από την τσίκνα σύννεφο και τα παπούτσια να κολλάνε στην άσφαλτο από τις μπίρες που είχανε χυθεί. Τέλος πάντων καταφέραμε να μπούμε μέσα. Εκεί ήταν η πρώτη φορά που είδα αυτόν τον κοντοπούτανο, που ακούει στο όνομα Λούκα Μόντριτς. Η Κροατία τη Γερμανία την πάτησε 2-1. Νταηλίδικα. Με 13-11 τελικές, 8-4 εντός εστίας. Τη Γερμανία των Μπάλακ, Κλόζε, Γκόμεζ, Λαμ, Ποντόλσκι. Ολους αυτούς, ο Μόντριτς τους έδεσε κόμπο και τους έκανε γιογιό. Ο ορισμός αυτού που λέμε, μία ομάδα μόνος του.

Ενας ποδοσφαιριστής (της Δυναμό Ζάγκρεμπ) που αγνοούσες την ύπαρξή του, να φέρνει βόλτα ολόκληρη Εθνική Γερμανίας. Δέκα χρόνια μετά ο 33χρονος Μόντριτς παίρνει την Κροατία από το χέρι και τη φτάνει στον τελικό. Και γιατί όχι, την Κυριακή το βράδυ να το σηκώσει. Μην υποτιμάτε τη φόρα του αουτσάιντερ. Κι αυτές οι μπαλαδόφατσες, Μάντζουκιτς, Ράκιτιτς κ.λπ. έχουνε πάρει μεγάλη φόρα. Μία μπουκιά τα κάνανε τα παιδάκια της Αγγλίας. Και τι έγινε που αυτός ο Σούμπασιτς πήδηξε στο φάουλ του Τρίπιερ με κατεβασμένα τα χέρια σαν Κώστας Χαλκιάς; Οταν στο δεύτερο ημιχρόνιο η Χρβάτσκα πήρε φόρα, το γύρισε για πλάκα. Με το που έκανε ο Πέρισιτς το 1-1, αυτό που κυριάρχησε στη σκέψη και στα πόδια των Εγγλέζων ήταν ο τρόμος. Στον έξτρα χρόνο, στο live bet το γκραν φαβορί ήταν η Αγγλία. Πού να αντέξουνε τρίτη συνεχόμενη παράταση οι Κροάτες;

Βάλ’ τα εσύ με τη φόρα του αουτσάιντερ. Θα χάσεις. Στα 210 λεπτά των δύο ημιτελικών, μόνο η Κροατία έβαλε κανονικό γκολ. Η Γαλλία το έβαλε με κεφάλια από κόρνερ, η Αγγλία με φάουλ. Τα δύο της Κροατίας ήταν σε κανονική ροή αγώνα. Οι μπουκ ωστόσο επιμένουν να την αγνοούν. Στο 1,95 η Γαλλία, στο 4,75 η παρέα του Ζλάτκο Ντάλιτς. Πού να αντέξουνε, σου λέει, τα παλικάρια ύστερα από την ταλαιπωρία με τη μία παράταση πάνω στην άλλη; Ενα ματς παραπάνω έχουνε παίξει κι έχουνε και μία μέρα λιγότερης ξεκούρασης. Είναι κι αυτός ο Ντεσάν ψυχρός δολοφόνος. Δεν την αφήνει την ομάδα να ξεμυτίσει με τίποτα. Αμυνα μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα. Μπροστά, θα βρεθεί η άκρη. Ή από κάποιο από τα στημένα που εκτελεί ο Γκριεζμάν, ή από κάποιο μαγικό του Εμπαπέ. Το ζητούμενο είναι να μην το φάμε. Μπροστά κάτι θα γίνει και θα το βάλουμε. Είναι ένας τρόπος κι αυτός. Ετσι τα κατάφερε με πολύ φτηνότερα υλικά ο Ρεχάγκελ στο Euro του 2004. Ο Σάντος στο Euro του 2016.

Κι αυτή ακριβώς είναι η μαγκιά της Κροατίας. Οτι σαν μικρή ομάδα, σαν αουτσάιντερ, κατεβαίνει και παίζει μπάλα. Δεν κλείνεται. Δεν πάει να κλέψει το αποτέλεσμα. Σου ορμάει κατά μέτωπο για να σε κερδίσει. Και σε κερδίζει. Οταν βλέπεις Αγγλία και Γαλλία να παίζουν ταμπούρι, ο Ντάλιτς δεν κωλώνει να βγάζει την ομάδα του μπροστά. Για να σου αποδείξει ότι δεν είναι μονόδρομος το κατενάτσιο για τον μικρό. Οταν ο Ντεσάν κοιμάται με τη φωτογραφία του Φερνάντο Σάντος στο προσκεφάλι του. Εχοντας στα χέρια του μια εξαιρετική φουρνιά ποδοσφαιριστών, πάει να πάρει το Μουντιάλ με το σύστημα άμυνα-τρεχάλα. Σαφώς και η Γαλλία έχει το προβάδισμα. Εχει φρεσκάδα, είναι ξεκούραστη, ξεχειλίζει από ταλέντο. Αν υπάρχει όμως θεός του ποδοσφαίρου, κάτι πρέπει να κάνει. Για να το σηκώσει την Κυριακή ο Λούκα Μόντριτς. Για να επιβεβαιωθεί για μία ακόμα φορά η μοναδικότητα του ποδοσφαίρου. Που δίνει τη δυνατότητα στον μικρό να καταφέρει το αδύνατο.