Σε μια δημοκρατία οι εκλογικοί σχεδιασμοί είναι θεμιτοί. Δεν είναι και τόσο θεμιτό, όμως, οι σχεδιασμοί αυτοί να περιλαμβάνουν όχι μία, αλλά δύο και τρεις κάλπες, κυλιόμενες ημερομηνίες και εκλογικά συστήματα υπό συνεχή αναθεώρηση. Στοιχεία, δηλαδή, από τη σταθερότητα των οποίων εξαρτάται και η ποιότητα της εκλογικής αναμέτρησης. Για να το πούμε διαφορετικά, το δημοκρατικό παιχνίδι απαιτεί δίκαιους κανόνες.
Σε κάθε περίπτωση, οι κινήσεις αυτές μαρτυρούν ένα και μόνο γεγονός: η κυβέρνηση εισάγει τη χώρα σε προεκλογική περίοδο, της οποίας βλέπουμε την αρχή αλλά δεν γνωρίζουμε το τέλος. Μαρτυρούν επίσης ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να αιφνιδιάσει τα κόμματα της αντιπολίτευσης με κάθε τρόπο και ότι στους αιφνιδιασμούς που έχει κατά νου περιλαμβάνεται και η ημερομηνία των εκλογών. Τι σημαίνει αυτό; Οτι ακόμη και αν οι κυβερνητικές ενέργειες παραπέμπουν σε πολλαπλές κάλπες την άνοιξη του 2019, τίποτε δεν αποκλείει να προκηρυχθούν εθνικές εκλογές πολύ νωρίτερα.
Οπως όμως και προηγούμενες κυβερνήσεις που πόνταραν πολλά στον αιφνιδιασμό, έτσι και η σημερινή κυβέρνηση ματαιοπονεί. Αναλώνεται σε ένα πολιτικό παιχνίδι από το οποίο προσδοκά εκλογικά οφέλη, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι οι πολίτες εκφράζονται στις κάλπες με έναν και μόνο τρόπο: τη θετική ή την αρνητική τους ψήφο απέναντι στα κυβερνητικά πεπραγμένα. Δυστυχώς για την κυβέρνηση, αυτός ο τρόπος δεν αλλάζει είτε στήσει τρεις είτε είκοσι τρεις κάλπες. Για τους πολίτες, η πραγματικότητα είναι μία.