Καταλαβαίνω την ανάγκη της Φώφης Γεννηματά να επιδιώκει τη διαφοροποίηση από τη ΝΔ, στον δρόμο προς τις εκλογές, προκειμένου η πόλωση ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ να μη συρρικνώσει το ΚΙΝΑΛ. Ωστόσο, αυτό δεν δικαιολογεί την επίκληση, με κάθε ευκαιρία, του αντιδεξιού συνδρόμου, της κορυφαίας πασοκικής κοινοτοπίας με την οποία πορεύτηκε η χώρα ώς τη χρεοκοπία της. Ακόμα και χθες, στη συζήτηση στη Βουλή για τον Κλεισθένη, ουσιαστικά την υποταγή και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αφενός σε διάφορες εκλογικές μεθοδεύσεις και αφετέρου σε πελατειακές σχέσεις, δεν παρέλειψε να πετάξει το καρφί των ίσων αποστάσεων. «Είστε άξιοι συνεχιστές της συντηρητικής πολιτικής της Δεξιάς. Αξιος, άξιος, άξιος κ. Τσίπρα», σήκωσε τη φωνή.
Αλλά ο Τσίπρας δεν είναι συντηρητικός. Τίποτα δεν είναι. Γενικώς, δεν τραβάει κανένα ζόρι να κάνει οτιδήποτε, αρκεί αυτό να τον εξυπηρετεί. Και μόνο. Σε όλους τους τομείς, στην οικονομία, στις διεθνείς σχέσεις, στους θεσμούς. Εξαιτίας της εργαλειοποίησης και των θεσμών, άλλωστε, λίγο νωρίτερα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος αποκάλεσε το νομοσχέδιο Σκουρλέτη «βιοτεχνία θεσμικών τεχνασμάτων».
Ο Τσίπρας, απλώς, προσπαθεί απεγνωσμένα να φτιάξει ένα πεδίο για τις πολιτικές εξελίξεις που να ευνοούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή το μόνο που τον νοιάζει είναι η εξουσία. Γι’ αυτό, άλλωστε, Τσίπρας και Καμμένος προχωρούν με βάση τα πελατειακά δίκτυα που έχουν κτίσει και με το «πρόγραμμα» που ορίζουν τα Μνημόνια και οι συμφωνίες με τους εταίρους. Στο προσεχές μέλλον, το «πρόγραμμα» αυτό, δεσμευτικό και για τις επόμενες κυβερνήσεις, είναι το μεσοπρόθεσμο με τα αντιαναπτυξιακά πρωτογενή πλεονάσματα, την περαιτέρω διάλυση του κοινωνικού κράτους, την οικονομία που θα σέρνεται. Είναι αυτό προοδευτικό; Είναι συντηρητικό; Κατά βάσιν είναι αντιαναπτυξιακό, υφεσιακό, καταστροφικό.
Το θέμα, λοιπόν, των επόμενων μηνών, το ερώτημα στις εκλογές δεν είναι αυτό που θέτει η Φώφη. Το θέμα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να υποστεί στρατηγική ήττα. Μια ήττα που θα τον αποκλείσει από τις εξελίξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να έχει λόγο στη συγκρότηση της επόμενης κυβέρνησης, χρειάζεται να μην μπορεί να εκβιάσει τις εξελίξεις με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2019, να μείνει αμέτοχος στην αναθεώρηση του Συντάγματος ή στην αλλαγή του εκλογικού νόμου –και στις μεταρρυθμιστικές, αλλά και αναπτυξιακές επιλογές της επόμενης μέρας. Το συμφέρον της χώρας βρίσκεται στη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Αρα, εκεί βρίσκεται το συμφέρον και του ΚΙΝΑΛ.
Τελευταία Νέα