Ο ημιτελικός της Γαλλίας με το Βέλγιο μόλις έχει τελειώσει και ιπποτικά ο Τιερί Ανρί (μέλος του τεχνικού τιμ του Βελγίου) χαιρετάει και συγχαίρει όλους τους συμπατριώτες του στον δρόμο προς την κατάκτηση του τροπαίου.

Ομως επιφυλάσσει μια ξεχωριστή αγκαλιά για τον «διάδοχό» του, όπως έχουν χρίσει το νέο παιδί-θαύμα του γαλλικού ποδοσφαίρου Κιλιάν Εμπαπέ οι ειδικοί.

Ο νεαρός σκύβει το κεφάλι από σεβασμό και δέχεται τα συγχαρητήρια από έναν εκ των εκλεκτών μελών της Γαλλίας που είχαν στεφτεί πρωταθλητές κόσμου το καλοκαίρι του 1998.

Και όμως ο νέος σταρ των Τρικολόρ ήταν ακόμα αγέννητος (!) εκείνες τις μέρες του γαλλικού θριάμβου, αν και ο καμερουνέζος πατέρας του Γουίλφριντ και η αλγερινή μητέρα του Φαϊζά Λαμάρι είχαν ζήσει αυτές τις μαγικές στιγμές της χώρας και το είχαν χαρεί με την καρδιά τους, ιδιαίτερα και ως άνθρωποι του αθλητισμού (ο πατέρας του ήταν προπονητής ποδοσφαίρου και η μητέρα του αθλήτρια του χάντμπολ).

Ο Κιλιάν γεννήθηκε στο Παρίσι (20/12/1998), μόλις 11 μέρες πριν εκπνεύσει αυτή η ιστορική χρονιά για το γαλλικό ποδόσφαιρο, με τον πατέρα του να πανηγυρίζει –δικαίως –δύο φορές εκείνο τον χρόνο.

Από την άλλη πλευρά ο χρυσός σκόρερ του προχθεσινού ημιτελικού (με διπλή υπηκοότητα Γαλλίας και Καμερούν) Σάμουελ Ουμτιτί είχε μεν γεννηθεί αλλά ήταν μόλις τεσσεράμισι ετών στον θρίαμβο των Γάλλων.

Ο συμπαίκτης του προχθές Ραφαέλ Βαράν, από τους κορυφαίους των Τρικολόρ, ήταν πέντε χρονών και απλώς έχει κάποιες παραστάσεις από το σπίτι του τότε στη Λίλλη, με τον πατέρα του Γκαστόν (από τη Μαρτινίκα) και τη γαλλίδα μητέρα του Αννι να πανηγυρίζουν έξαλλα εκείνη την επιτυχία.

Ακριβώς την ίδια ηλικία (40 μέρες μικρότερος για την ακρίβεια) έχει και ο Πολ Πογκμπά, που πλησίαζε τα πεντέμισι τότε.

Αντίθετα ο Μπένζαμιν Παβάρντ δεν είχε κλείσει καν τα δυόμισι και οι μνήμες του είναι πολύ αχνές από εκείνες τις μέρες του 1998, που ακόμα και στη γαλήνια κοινότητα της Μομπέγ στη Βόρεια Γαλλία, που είναι η γενέτειρά του, οι πανηγυρισμοί τότε είχαν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Ο δε Ουσμάν Ντεμπελέ, μόλις έναν μήνα πριν ο νυν προπονητής του Ντιντιέ Ντεσάν σηκώσει το τρόπαιο στον γαλλικό ουρανό, είχε σβήσει τα πρώτα του κεράκια όντας μόλις ενός έτους στην επαρχία της Βερνόν.

Ενώ ο κορυφαίος γάλλος κίπερ και αρχηγός των Τρικολόρ Ούγκο Γιορίς ήταν 12 ετών τότε στη Νίκαια της Γαλλίας όταν κατέβαινε με τους φίλους του στην πλατεία έπειτα από κάθε θρίαμβο των Πετεινών και αναπαριστούσαν τις φάσεις, με τον ίδιο να μιμείται τον Φαμπιάν Μπαρτέζ.

Ο «πατέρας» Ντεσάν

Τα όνειρα αυτών των παιδιών βρίσκονται πλέον ένα βήμα πριν από την ολοκλήρωσή τους (που αποτελεί το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου) και ελπίζουν να το πετύχουν.

Εχουν φτάσει ώς εδώ διότι έχουν δίπλα τους τον «πατέρα» τους, τον προπονητή Ντιντιέ Ντεσάν, που γνωρίζει πώς να τους μεταφέρει τον παλμό τού να διεκδικούν μια τόσο μεγάλη διοργάνωση (ήταν αρχηγός των Τρικολόρ το 1998), να τους αποφορτίζει αλλά και να τους… μαλώνει όταν χρειάζεται, όπως μετά τον νικηφόρο αγώνα πρόκρισης με την Αργεντινή για τη φάση των 16, που ξέφυγαν λίγο στο ξενύχτι σε κάτι ρωσικά κλαμπ.

Εκεί είδαν το άλλο πρόσωπο του Ντεσάν, ο οποίος θυμίζουμε διεκδικεί την Κυριακή να γίνει μόλις ο τρίτος άνθρωπος στην ιστορία μετά τον βραζιλιάνικο μύθο Μάριο Ζαγκάλο (παίκτης της Βραζιλίας στα τρόπαια του 1958 και του 1962 και προπονητής στο θρίαμβο του Μεξικού το 1970) και τον γερμανό γίγαντα Φραντς Μπεκενμπάουερ (παίκτης το 1974 και προπονητής το 1990), που κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής!

Ψάχνει και αυτός (κατά κάποιον τρόπο) την προπονητική εξιλέωση, διότι ξέρει καλά ότι έχει στα χέρια του μια εκπληκτική φουρνιά και αν δεν πάρουν το τρόπαιο θα είναι μια ακόμα χαμένη ευκαιρία, όπως πριν από τέσσερα χρόνια στη Βραζιλία όπου οι Γερμανοί απέκλεισαν «σβηστά» τη Γαλλία στα προημιτελικά (1-0 με ένα γκολ του Χούμελς από το 13′) ή όπως πριν δύο χρόνια στον χαμένο τελικό στο γαλλικό Euro κόντρα στην Πορτογαλία.

Απλά η φετινή Γαλλία είναι πολύ καλύτερη απ’ ό,τι πριν από δύο χρόνια και σαφώς πολύ πιο ώριμη και από εκείνη προ τετραετίας.

Αγέννητος

Ο μοναδικός αγέννητος (το 1998) παίκτης αυτής της 23άδας, ο Κιλιάν Εμπαπέ, δείχνει και παίζει ως ένας από τους πιο ώριμους παίκτες των Τρικολόρ.

Με το γκολ του κόντρα στο Περού στους ομίλους έγινε ο νεότερος Γάλλος που σκοράρει σε τελική φάση Μουντιάλ, ενώ στη νοκάουτ φάση των 16 με την Αργεντινή προχώρησε ένα βήμα παραπέρα.

Πετυχαίνοντας δύο γκολ έγινε μόλις ο τρίτος παίκτης στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου μετά τον 19χρονο Μεξικανό Μανουέλ Ρόζας στο μακρινό 1930, στο πρώτο Μουντιάλ (κόντρα στην Αργεντινή και στην ήττα του Μεξικού με 6-3), και τον 18χρονο Πελέ (χατ τρικ στον ημιτελικό του 1958 στο Μουντιάλ της Σουηδίας στο 5-2 επί της Γαλλίας), που σκοράρει σε ηλικία κάτω των 20 ετών δύο γκολ σε ένα παιχνίδι.

Ομως η ωριμότητά του και η προχωρημένη σκέψη του δεν αποτυπώνονται μόνο στο χορτάρι.

Οπως έχει γίνει γνωστό, δεν πρόκειται να κρατήσει ούτε ευρώ από τα χρήματα που θα κερδίσει ως μέλος της Εθνικής Γαλλίας σε αυτό το Μουντιάλ (και ήδη το μπόνους έχει πάρει την ανηφόρα με τη συμμετοχή και μόνο στον τελικό, ενώ θα απογειωθεί σε περίπτωση κατάκτησης του τίτλου) με τον 19χρονο να ανακοινώνει πως θα τα διαθέσει όλα σε φιλανθρωπικά ιδρύματα.

«Δεν παίζω για τα χρήματα στην εθνική ομάδα» ήταν η χαρακτηριστική δήλωση του Εμπαπέ, με την κίνησή του αυτή να ωθεί συμπαίκτες του να ακολουθήσουν το ίδιο, με τον Σαμουέλ Ουμτιτί να εκφράζει και αυτός ανάλογη επιθυμία.

Μάλιστα, φανερώνοντας πόσο δεμένη είναι η ομάδα, οι παίκτες του Ντεσάν έχουν ήδη αποκαλύψει ότι το 30% των εσόδων τους από αυτό το Μουντιάλ θα το μοιραστούν με τα υπόλοιπα μέλη της γαλλικής αποστολής.

Για να καταλάβει κανείς τα μεγέθη, αν η Γαλλία την Κυριακή φτάσει στον δεύτερο παγκόσμιο τίτλο της κάθε παίκτης της θα γίνει πλουσιότερος κατά 300.000 ευρώ.

Κυνική άμυνα

Ο παλαίμαχος βρετανός άσος Ρίο Φέρντιναντ όταν ρωτήθηκε πώς μπορεί κανείς να σταματήσει τον Εμπαπέ, απάντησε ότι είναι πολύ εύκολο.

«Κοιτάς ψηλά στον ουρανό και λες, Θεέ μου, βοήθησέ με»!

Ο Εμπαπέ μικρός είχε γεμίσει το δωμάτιό του με αφίσες του Ρονάλντο, αλλά ο Πορτογάλος είναι για διακοπές και ο νεαρός διεκδικεί το πρώτο του Παγκόσμιο Κύπελλο.

Και για να είμαστε δίκαιοι, ο Εμπαπέ είναι το κερασάκι στην τούρτα της Γαλλίας, που την κάνει πιο ελκυστική καθώς ο Ντεσάν προτιμά την κυνικότητα της άμυνας.

Δεν τρώμε γκολ πίσω και ένα θα βάλουμε (όταν θέλουμε, γιατί με τη Δανία δεν ήθελε αφού η –μοναδική –λευκή ισοπαλία βόλευε και τις δύο ομάδες στον όμιλο).

Πίσω από τον Εμπαπέ όλα λειτουργούν στην εντέλεια με ασφυκτική πίεση που αρχίζει από τη μέση και κάτω. Πογκμπά, Ματουιντί, Τολισό και ο αρχοντικός Καντέ δημιουργούν μια… λερναία ύδρα, που αν κόψεις (περάσεις) τον έναν βγαίνουν δύο μπροστά σου μετά!

Αλλά και οι Βαράν και Ουμτιτί, που «κατάπιαν» τον Λουκάκου αναγκάζοντάς τον στο χειρότερό του παιχνίδι.

Ακόμα και ο Ζιρού γυρίζει και μαρκάρει στη μεσαία γραμμή, ενώ ο Γκριεζμάν έχει βάλει την μπαγκέτα του δημιουργού δίπλα σε αυτήν του σκόρερ και οδηγεί τη Γαλλία, που έχει και τον εκπληκτικό Γιορίς στο τέρμα.