Στις διεθνείς σχέσεις υπάρχει ένας χρυσός κανόνας: δεν ανοίγεις ποτέ πολλά μέτωπα συγχρόνως ή τουλάχιστον περισσότερα από εκείνα που μπορείς να ελέγξεις. Η κυβέρνηση ωστόσο δείχνει να περιφρονεί –εάν δεν αγνοεί –τον χρυσό αυτόν κανόνα. Ανοιξε πολλά μέτωπα και τα άνοιξε συγχρόνως. Και σαν να μην έφτανε αυτή η πολλαπλή ενέργεια, τα άνοιξε χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο και χωρίς ξεκάθαρο στόχο.
Αντίθετα, είναι εμφανές το αποτέλεσμα: η κυβέρνηση πελαγοδρομεί ανάμεσα σε συμφωνίες που έχουν την αποδοκιμασία της πλειονότητας των πολιτών και δεν προσφέρουν τίποτε στη χώρα, εκτός χρόνου και τόπου δηλώσεις ότι θα επιλύσει άλλα ζητήματα πριν τελικά ανακρούσει πρύμναν, μονομερείς ενέργειες που απαντώνται με καψώνια, και επιζήμιους λεονταρισμούς.
Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο να αμφισβητούνται ξανά τα Ιμια και να κρατούνται δύο έλληνες στρατιωτικοί από την Τουρκία. Φτάσαμε στο σημείο να γίνεται λόγος για κώνους και πουρνάρια στα σύνορα με την Αλβανία. Φτάσαμε στο σημείο να αποκτά νέους ιδιοκτήτες η μακεδονική ταυτότητα. Και φτάσαμε στο σημείο να ζητεί το Βερολίνο 28 εκατομμύρια ισοδύναμα μέτρα για το πάγωμα του ΦΠΑ στα νησιά.
Η κυβέρνηση άνοιξε τέσσερα μέτωπα. Για να ζήσει ένα τετραπλό Βατερλώ. Εδωσε πολλά –ακόμη και υποσχέσεις περί έκδοσης των οκτώ τούρκων αξιωματικών όπως επαναλαμβάνει ξανά και ξανά η Αγκυρα χωρίς να διαψεύδεται ευθαρσώς –και δεν πήρε τίποτε. Και εξακολουθεί να δίνει τα πάντα σαν να πιστεύει ότι η στάση αυτή θα της προσφέρει κάποιου είδους μεσσιανική σωτηρία. Παραβλέποντας έναν άλλο χρυσό κανόνα: ότι από το Βατερλώ δεν φτάνει ποτέ κανείς στη νίκη. Αν όμως κλείσει το μέτωπο γρήγορα, μπορεί να ελπίζει τουλάχιστον σε μια αξιοπρεπή ήττα.
Τελευταία Νέα