Η ιστορία είναι γνωστή. Δύο διεθνείς γερμανοί ποδοσφαιριστές με τουρκικές ρίζες, ο Οζίλ και ο Γκουντογάν, συναντήθηκαν και φωτογραφίστηκαν με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο Λονδίνο. Ο δεύτερος του χάρισε και μία φανέλα της Μάντσεστερ Σίτι με την αφιέρωση «στον πρόεδρό μου…».
Τα όσα ακολούθησαν επίσης είναι γνωστά. Αποδοκιμασία, δημόσια συγγνώμη –μόνο από τον Γκουντογάν –και δίλημμα για το αν πρέπει να αγωνιστούν οι παίκτες στο Μουντιάλ.
Η Μάνσαφτ υπέστη ιστορικό αποκλεισμό και οι ακροδεξιοί του AfD βρήκαν την ευκαιρία να επιτεθούν στον Οζίλ, δηλώνοντας μέσω του βουλευτή τους Γενς Μάιερ πως «χωρίς τον Οζίλ θα είχαμε νικήσει».
Θα περίμενε κανείς πως η ιστορία θα τελείωνε κάπου εδώ. Η ηγεσία ωστόσο της γερμανικής ομοσπονδίας έκανε το μοιραίο λάθος να αφήσει να αιωρούνται ερωτηματικά για το αν πράγματι είχε δίκιο ο Μάιερ για τις πιθανότητες επιτυχίας της Μάνσαφτ χωρίς το «πρόβλημα Οζίλ».
Ηταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τις μουσουλμανικές και άλλες μειονότητες για να περάσουν στην αντεπίθεση. Ο επικεφαλής του Κεντρικού Συμβουλίου των Μουσουλμάνων, ο Αϊμαν Μάζιεκ, ζητεί την παραίτηση του προέδρου της ομοσπονδίας Γκρίντελ και του διευθυντή της Εθνικής, Μπίρχοφ.
Τα στελέχη της ομοσπονδίας βρέθηκαν στο στόχαστρο και του Αρμιν Λάσετ, πρωθυπουργού της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν οι παίκτες, θεωρώντας απαράδεκτο να κατηγορούνται ο Οζίλ και ο Γκουντογάν για την αποτυχία της Μάνσαφτ.
Το στέλεχος των Πρασίνων Τzεμ Eτσντεμίρ χαρακτήρισε τη συμπεριφορά «καθαρή ρατσιστική κριτική», ενώ ο συγγραφέας Μπάχα Γκουνγκόρ θυμήθηκε τα λόγια που είχε πει κάποτε ο Καρίμ Μπενζεμά: «Οταν βάζω γκολ είμαι Γάλλος. Οταν αστοχώ είμαι Αραβας».
Η συζήτηση που έχει ανοίξει στη Γερμανία είναι πολύ σοβαρή γιατί ακουμπά το ευαίσθητο θέμα της προσαρμογής των μεταναστών στη χώρα, σε μια περίοδο που ήδη υπάρχει αντιπαράθεση η οποία ταΐζει το τέρας του εθνικισμού.
