Γιορτές και πανηγύρια

Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ μια έφεση στις γιορτές και τα πανηγύρια την έχει, την έχει. Αλλά ότι το μέγα θέμα αυτή την ώρα στο επιτελείο του προέδρου Αλέξη είναι το τι πρέπει να γίνει ώστε να γιορταστεί με τον καλύτερο, και εντυπωσιακότερο, εννοείται, τρόπο η (λέμε τώρα…) έξοδος της Ελλάδας από τα Μνημόνια, ειλικρινά δεν το περίμενα. Και όμως, ως με ενημερώνουν διάφοροι εδώ κι εκεί, υπάρχει μια έντονη κινητικότητα αναφορικά με το είδος, το περιεχόμενο και τη διάρκεια του εορτασμού.

Θα είναι μια ανοιχτή συγκέντρωση, σε… κλειστό χώρο (Τάε Κβον Ντο, ας πούμε) γιατί Σύνταγμα και τέτοια δεν τους παίρνει πια; Θα είναι και συγκέντρωση, και διάγγελμα Τσίπρα προς τον ελληνικό λαό; Θα είναι και συγκέντρωση, και διάγγελμα, και πανηγυρική συνεδρίαση των Κοινοβουλευτικών Ομάδων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ από κοινού με τις Κεντρικές τους Επιτροπές; Θα είναι όλα αυτά, και μαζί μια πρόσκληση στους «φίλους» που βοήθησαν να βγει η χώρα από τα Μνημόνια; Παλιούς και νέους; Από Γιούνκερ και Μοσκοβισί μέχρι Ολάντ και Ντεϊσελμπλούμ;

Ολα είναι στο τραπέζι, όλα εξετάζονται και είναι προφανές ότι αυτός που θα πάρει την τελική απόφαση θα είναι ο Πρωθυπουργός –ο έχων τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.

Πάντως στα «κουφά» αποκλείεται να περάσει το πράγμα…

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα σχετικά με τις εορταστικές είναι το πότε θα πραγματοποιηθούν. Διότι αυτοί οι γελοίοι δανειστές όρισαν το τέλος του 3ου και σκληρότερου από όλα Μνημονίου στις 21 Αυγούστου. Αλλά 21 Αυγούστου στην Αθήνα θα είναι μόνο τουρίστες, οι Εύζωνοι στον Αγνωστο Στρατιώτη και τα περιστέρια στο Ζάππειο.

Εχει πέσει λοιπόν η πρόταση να πραγματοποιηθούν οι εορταστικές εκδηλώσεις τις πρώτες ημέρες του Σεπτεμβρίου και πάντως πριν από τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, ώστε να συνδυαστούν και τα δύο γεγονότα.

Και εδώ τον τελικό λόγο θα τον έχει ο Πρωθυπουργός μας. Πάντως, αν δεν πραγματοποιηθούν οι εκδηλώσεις ανήμερα, στις 21 Αυγούστου δηλαδή, και αποφασιστεί να πάνε αργότερα, το διάγγελμα του προέδρου Αλέξη, εκείνο το βράδυ, δεν θα το αποφύγουμε –να το ξέρετε. Τρίτη βράδυ συγκεκριμένα.

Τον πήρε το παράπονο τον πρόεδρο Βούτση της Βουλής, που χθες επισήμανα, κατά τρόπο εντυπωσιακό πρέπει να παραδεχθώ, το πάρτι των διορισμών που γίνεται ΚΑΙ στη Βουλή, και ξέσπασε ως συνήθως στο «σαμάρι». Οπου «σαμάρι» 68 ειδικοί φρουροί οι οποίοι ανέμεναν τη μετάταξή τους στη Βουλή όπου προσφέρουν κανονικά εργασία εδώ και χρόνια, πλην όμως ο πρόεδρος Βούτσης αποφάσισε να μην τους μετατάξει, διότι έγραψα εγώ χθες όσα έγραψα. Τους τιμώρησε, δηλαδή.

Αφήνω κατά μέρος το γεγονός του γελοίου του επιχειρήματος, δεδομένου ότι εγώ πουθενά ΔΕΝ αναφέρθηκα στην περίπτωση των 68 ειδικών φρουρών, και στέκομαι σε αυτή καθ’ εαυτή την παράσταση που έδωσε ο πρόεδρος ενώπιον της Ολομέλειας του Σώματος. Φυσικά δεν θα τον κρίνω ως ηθοποιό και για τον τρόπο που κλάφτηκε στους βουλευτές, διότι τάχα μου δεν θα μπορεί να κυκλοφορεί στον δρόμο εξαιτίας των όσων έγραψα (υπάρχουν άλλωστε τόσοι άλλοι λόγοι που ένας συριζαίος δεν μπορεί να κυκλοφορεί στους δρόμους πια, ανέμελος…).

Θα αναφέρω απλώς πως σε ό,τι με αφορά είναι η δεύτερη φορά που με στοχοποιεί. Και αυτό είναι κακό βιολί. Και ένδειξη του πώς αντιλαμβάνεται τη λειτουργία του Τύπου και των δημοσιογράφων. Ας συνέλθει τον (παρα)καλώ. Πρόεδρος της Βουλής είναι. Δεν είναι κανένας Καμμένος.

(Επίσης ας μαζέψει και το Γραφείο του. Είναι δυνατόν να περιφέρονται στελέχη του Γραφείου του στους διαδρόμους της Βουλής, κραδαίνοντες ως «πειστήριο του εγκλήματος», τη σελίδα μου στα «ΝΕΑ» και απειλώντας; Οι τσαμπουκάδες και τα νταηλίκια δεν είναι ίδιον της Αριστεράς. Είναι ίδιον των τραμπούκων –για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, δηλαδή.)

Οταν αναδείξαμε το θέμα του επιτρόπου με τη μεγάλη γλώσσα Γιοχάνες Χαν, που έκανε λόγο για αλλαγή συνόρων με την Αλβανία, ήμασταν εμείς που διαστρεβλώναμε την πραγματικότητα και τολμούσαμε –άκουσον άκουσον, οι βδελυροί –να υποθέσουμε ότι αυτή η κυβέρνηση, η κυβερνησάρα για την ακρίβεια, διαπραγματεύεται την παραχώρηση «σπιθαμής του ελληνικού εδάφους» (τα έγραψε ο Θανάσης, ζω μέρα – νύχτα στα ανήλιαγα υπόγεια του Μαξίμου, Καρτερός).

Για να δούμε όμως τι είπε ο Πρωθυπουργός, τον οποίο ο Θανάσης ξεσκονίζει με θαυμαστή επιμονή αλλά και επαγγελματική αυταπάρνηση, καθημερινά, κατά τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε το βράδυ της Πέμπτης στις Βρυξέλλες:

«Τα δύο θέματα που απομένουν, πέραν της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, είναι το ζήτημα του εμπολέμου και των συνόρων, το οποίο βρισκόμαστε πολύ κοντά στο να βρεθεί μια κάποια διευθέτηση. Θέματα τα οποία όμως, ενώ έχουμε προχωρήσει σε ένα εξαιρετικά σημαντικό σημείο, δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ολοκληρώσει».

Οποιος μου βρει ποια είναι η διαφορά μεταξύ αυτών που είχε ο Γιοχάνες Χαν με αυτά που εκστόμισε ο Τσίπρας στη συνέντευξη, κερδίζει χρυσή ξεσκονίστρα και μια διαρκή άδεια να μπαίνει στο Μαξίμου να κάνει τα ρεπό του Θανάση, στο ξεσκόνισμα.

Δεν ξέρω τι έπαιζε μικρός ο Τσίπρας, ποιο παιχνίδι δηλαδή έπαιζε –ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, τα μήλα, τις κουμπάρες ή δεν ξέρω τι άλλο -, αλλά υπάρχει και ένα που λέγεται πινγκ-πονγκ. Γύρω από ένα τραπέζι κινούνται οι δύο παίκτες, στη μέση έχει ένα φιλεδάκι, και κάθε παίκτης κρατάει μια ρακέτα και προσπαθεί να χτυπήσει ή να αποκρούσει το μπαλάκι που του ρίχνει ο αντίπαλος από την απέναντι πλευρά. Απαιτεί ταχύτητα, γρήγορες αντιδράσεις, κοφτές κινήσεις, αυξημένη επαγρύπνηση και απόλυτη προσοχή. Στην Ελλάδα δεν είναι πολύ ανεπτυγμένο το άθλημα, αλλά στην Κίνα, ας πούμε, όπου και εφευρέθηκε, είναι δημοφιλέστατο.

Τον Τσίπρα, τώρα, δεν τον κόβω ότι μπορεί να παίξει πινγκ-πονγκ –βασικά αν δεν κόψει και τη συνήθεια να καπνίζει πούρα, δεν τον κόβω να παίζει κανένα άθλημα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Αλλά ότι έμαθε πια πως δεν μπορείς να πετάς το μπαλάκι στην άλλη πλευρά γιατί θα τη φας την ξανάστροφη και θα ‘ναι δυνατή, υποθέτω το κατάλαβε τις τελευταίες δύο ημέρες. Οχι αυξημένος ΦΠΑ στα νησιά; Μάλιστα. Δεν παίρνεις την παράταση στην περικοπή των συντάξεων. Πείτε ό,τι θέλετε, εγώ θα την τηρήσω την εξαγγελία μου για μειωμένο ΦΠΑ στα νησιά; Μάλιστα. Δεν έχει εκταμίευση της δόσης των 15 δισ. Απλά πράγματα. Ενα πινγκ-πονγκ είναι η πολιτική. Ο Αλέξης δεν το κατάλαβε εγκαίρως…

Επειδή ακούω πολλά και διάφορα ένθεν κακείθεν σχετικά με την απόφαση της προέδρου Φώφης να ορίσει υπεύθυνο επικοινωνίας του ΚΙΝΑΛ τον Σταμάτη Μαλέλη, έχω να πω, προς όλους εκείνους που βιάστηκαν να τοποθετηθούν αρνητικά, ότι ο Μαλέλης, τον οποίο γνωρίζω από 35ετίας και πλέον, είναι ένα βαθιά πολιτικοποιημένο άτομο, με άποψη για τα πράγματα και διαθέτει πολιτική σκέψη απείρως μεγαλύτερη από πολλών επαγγελματιών της πολιτικής.

Και δεν συζητώ καν για τις ικανότητές του στην επικοινωνία. Είμαι βέβαιος ότι θα βοηθήσει σημαντικά την πρόεδρο Φώφη, από το πόστο που ανέλαβε, και όσοι «κομ-ιλ-φο» κριτές έσπευσαν να μπερδέψουν την επαγγελματική του πορεία στην τηλεόραση με την ιδιότητα του πολιτικού στελέχους θα απογοητευθούν σύντομα. Μπορώ να στοιχηματίσω κιόλας!

Και κλείνοντας και για σήμερα, θέλω να αφιερώσω προς οίον αφορά, ορισμένους στίχους ενός τραγουδιού του φίλου μου Σταμάτη Κραουνάκη (το τραγούδησε ο Ζαμπέτας ντουέτο με τη Μοσχολιού). Φέρει τον τίτλο «Επεμβαίνεις»:

«Επεμβαίνεις (…) ασυγχώρητα

σε θέματα προσωπικά κι απόρρητα

με ντέτεκτιβ κι υποκλοπές

μ’ εντάλματα κι επιτροπές

επεμβαίνεις, επεμβαίνεις, επεμβαίνεις

Είσαι σκέτο παρακράτος (…)

επεμβαίνεις με πυρά κατευθυνόμενα (…)

μ’ εντάλματα και σπαστικά

με κόλπα τρομοκρατικά

επεμβαίνεις, επεμβαίνεις, επεμβαίνεις…»

Για να μη νομίζεις ότι είσαι κάτι άλλο, φουκαρά μου…