Τους βλέπω να περνούν σχεδόν κάθε ημέρα κάτω από το γραφείο μου. Τους ακούω να ουρλιάζουν «Αλήτες, προδότες, πολιτικοί» και να συμπληρώνουν, χάριν ομοιοκαταληξίας, «η Μακεδονία είναι ελληνική». Τους ακούω να μιλάνε για κρεμάλες. Τους ακούω να βρίζουν και να ασχημονούν, ενώ δεν δίστασαν να βεβηλώσουν το Μνημείο του Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη και να βανδαλίσουν το Εβραϊκό Μνημείο στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Από την Αλεξανδρούπολη έως την Κρήτη οργανώνονται κινητοποιήσεις με αυτό το περιεχόμενο. Ενδεχομένως όχι μαζικές, αλλά υπαρκτές και επίμονες. Μερικές φορές με τη συμμετοχή βουλευτών της περιοχής.

Συνειρμικά, μου έρχεται στο μυαλό το βιβλίο του Romain Slocombe «Κύριε Διοικητά». Εκεί, ο γάλλος φασίστας ακαδημαϊκός Πολ Ζαν Ισόν, στην επιστολή με την οποία καταδίδει στις γερμανικές αρχές κατοχής τη νύφη του ως Εβραία, κάθε φορά που αναφέρεται στη Γαλλική Δημοκρατία πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο την αποκαλεί «πόρνη» (La Gueuse). Το μίσος του για τη δημοκρατία ξεχειλίζει σε όλο το κείμενό του. Ακριβώς όπως ο λόγος του μίσους έχει κατακλύσει την ελληνική πολιτική και κοινωνική ζωή.

Μπροστά στα μάτια μας εκτυλίσσεται ένα αξιοσημείωτο φαινόμενο. Στα πρώτα χρόνια της κρίσης, ο αντιδημοκρατικός λόγος, και οι συνακόλουθες πράξεις, είχαν ακροαριστερό πρόσημο. Πρόσφατα, τα πρωτεία διεκδικεί ένας ακροδεξιός λόγος, όπου οποιοσδήποτε διάκειται θετικά προς τη συμφωνία για το Μακεδονικό είναι προδότης και ξενοκίνητος. Οι ομοιότητες στον τρόπο σκέψης, στην επινόηση των «εχθρών», στην υποστήριξη του φαιοκόκκινου ολοκληρωτισμού είναι ανατριχιαστικές. Ο πολιτικός χαμαιλέων μεταλλάσσεται και μεταμορφώνεται, κρατώντας αναλλοίωτη την ουσία του, που είναι το μίσος προς καθετί διαφορετικό ή αντίθετο.

Δυστυχώς, ένα τμήμα της φιλευρωπαϊκής αντιπολίτευσης, που υπέστη τα πάνδεινα από την πολιτική βία μελών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, μοιάζει να ανέχεται, και ενδεχομένως να ενθαρρύνει, την ακροδεξιά βία και τον λόγο του μίσους. Πρόκειται για τεράστιο λάθος. Δεν πρέπει να τους μοιάσουμε, δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις ίδιες μεθόδους. Δεν πρέπει να γίνουμε ίδιοι με τους εχθρούς της δημοκρατίας.

Υπάρχει ένας επιπρόσθετος λόγος για την αποφυγή αυτής της παγίδας. Είναι φανερή η πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές μέσα σε συνθήκες ακραίας πόλωσης. Οι δυνάμεις του φωτός και οι δυνάμεις του σκότους που είχε υιοθετήσει ο αείμνηστος Μένιος Κουτσόγιωργας θα μοιάζουν με προσκοπική κατασκήνωση μπροστά σε αυτά που πρόκειται να γίνουν τους επόμενους μήνες. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Τα δύο άκρα υποσκάπτουν καθημερινά την εύθραυστη Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία. Οποιαδήποτε ανοχή, ιδίως από όμορους πολιτικούς χώρους, είναι μαχαιριά στο στήθος της Δημοκρατίας μας. Η απροϋπόθετη καταδίκη του λόγου του μίσους, από όπου και να προέρχεται, είναι conditio sine qua non για την Ελλάδα Μετά, για την κανονικότητα μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος είναι εκδότης και συγγραφέας

Τελευταία Νέα