Αναζήτηση
Σήμερα, αγαπητά μου παιδιά, θα μιλήσουμε για μια (ακόμη) μηχανορραφία που πέρασε στην Ιστορία και συνέβη επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ειδικότερα την εποχή που αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο Ιούλιος Καίσαρας. Ο τύπος αυτός, μεγάλη ιστορική μούρη, το 67 π.χ. παντρεύτηκε με μια κυρία ονόματι Πομπηία Σύλλα, αλλά ύστερα από πέντε χρόνια γάμου τη βαρέθηκε και αποφάσισε να παντρευτεί μία άλλη κυρία, η οποία πλην του ότι ήταν ευφρόσυνος, καλλιεπής αλλά και καλλίπυγος, καταγόταν και από ένα σόι με μεγάλη πολιτική επιρροή –ένα «τζάκι» της εποχής, ας πούμε.
Για να τη χωρίσει την Πομπηία, διότι η άλλη δεν του έδινε το διαζύγιο, της έστησε μια πλεκτάνη, η οποία –τηλεγραφικά –ήταν η εξής: σε μια γιορτή που οργάνωσε η Πομπηία, και είχε μόνο καλεσμένες κυρίες (κάτι σαν απογευματινό τέιο μετά μπιρίμπας), έστειλε έναν τύπο, ονόματι Πόπλιο Κλαύδιο, να παρεισφρήσει στη γυναικοσύναξη και ει δυνατόν να την πέσει στην Πομπηία. Ο Πόπλιος Κλαύδιος εξετέλεσε με ενθουσιασμό την αποστολή (εν μέρει ή κατά το όλον, αδιευκρίνιστο ιστορικά, παρότι «ιδιαιτέρως γνωστός» της κυρίας) ντυμένος αυλητρίδα (οργανοπαίκτρια).
Φυσικά συνελήφθη από τους φρουρούς (κάτι σαν να λέμε «φρουρά, φρουρά» που φώναζε και ο Μπαλαούρας) και τα υπόλοιπα ήρθαν ως φυσική συνέπεια: ο Καίσαρας κατηγόρησε την Πομπηία για μοιχεία, εκείνη διαμαρτυρήθηκε ότι επρόκειτο περί σκευωρίας και τότε ο δικός μας, ο Ιούλιος, είπε την ιστορική φράση.
«Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια»…
Τι θέλω να πω ο ιστοριολόγος με τα προηγούμενα; Πως ο πρόεδρος Τσίπρας το καλύτερο που έχει να κάνει, αντί να βάζει τα οζώδη υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου να εκδίδουν βορβορώδεις ανακοινώσεις και να απειλούν με τη Δικαιοσύνη, λες και πρόκειται για το μακρύ τους χέρι (και όχι για ανεξάρτητο θεσμό της Πολιτείας…), είναι να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις στα ερωτήματα που εγείρονται σχετικά με τα αδέρφια του.
Υπουργός – ταξιδευτής
Στο μεταξύ, και ενώ εμείς μαθαίνουμε έκπληκτοι ότι η αποθέωση του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς συμπεριλαμβάνει ως κερασάκι στην τούρτα και καμιά «εξυπηρετησούλα» για την πρωθυπουργική οικογένεια, ο υπουργός Κοτζιάς πετάγεται ώς τη μακρινή, όσο και περίεργη, Βολιβία, για να μετάσχει υπουργικής συνάξεως υπό τον τίτλο «Forum Aρχαίων Πολιτισμών». Διότι, όπως είναι γνωστό, έχουν λυθεί όλα τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, οπόποτε ο υπουργός της έχει τη μικρή πολυτέλεια να μετέχει αυτοπροσώπως τέτοιων συνάξεων, που είναι επιπέδου εκπροσώπησης γενικού γραμματέα ενός εκ των υπουργείων Πολιτισμού ή Εξωτερικών, και αν.
Καλοπιάσματα
Και πήγε. Και όχι μόνο πήγε, αλλά μετά έκανε και δηλώσεις. Και τι είπε μεταξύ άλλων; Τα ακόλουθα: «Αν κοιτάξετε τι έφεραν οι επιστήμες της Κίνας, της Ελλάδας, της Βολιβίας και των άλλων χωρών, όλα αυτά τα χιλιάδες χρόνια, στην ανθρωπότητα, αυτός είναι ασφαλώς ένας λόγος για να είμαστε υπερήφανοι για την Ιστορία μας»!
Τρομερή σύλληψις έχω να επισημάνω. Ασφαλώς πρέπει να υποκλιθούμε σε αυτό το αστραφτερό πνεύμα, το οποίο είπε όσα είπε.
Και είπε και άλλα, σύμφωνα με το έγκριτο σε αυτά τα θέματα iefimerida.gr, τα οποία πραγματικά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο υπουργός είναι ένας σοφός άνθρωπος, ένας φιλόσοφος στους ζοφερούς καιρούς μας. «Αν και η Βολιβία», είπε, «είναι τόσο μακριά από την Ελλάδα, οι ψυχές και οι καρδιές μας είναι πολύ κοντά. Αγαπάμε πολύ τη Βολιβία». Και για να μη μείνει παραπονεμένη και η Κίνα, και έχουμε κάνα διπλωματικό επεισόδιο ενώ σοβεί και η κρίση με τη Ρωσία (πώς να το αντέξει η έρμη η χώρα), την καλόπιασε και αυτήν κάνοντας αναφορά –έτσι είπε –«στο τραγούδι που λέει ότι η καρδιά μας ανήκει επίσης στην Κίνα». Το τραγούδι του Μικρούτσικου λέει «η μισή μου καρδιά στην Κίνα βρίσκεται», αλλά δεν θα το κάνουμε θέμα τώρα, άμα τη θέλει ολόκληρη στην Κίνα ο υπουργός.
Σημασία έχει ότι κατέληξε με το βαρύγδουπο συμπέρασμα: «Είμαστε τρεις χώρες, τρεις λαοί, τρεις πολιτισμοί».
Αλλά εμένα με έζωσαν τα φίδια ύστερα από αυτό: γιατί αναφορές της συμβολής στον παγκόσμιο πολιτισμό μόνο της Κίνας, της Βολιβίας και της Ελλάδας; Τι απέγιναν οι άλλες πέντε χώρες; Η Αίγυπτος, το Ιράκ, το Ιράν, η Ιταλία και το Περού; Γιατί αυτή η επιλεκτική αναφορά, η οποία δημιουργεί την αίσθηση ότι νεότερα στοιχεία, τα οποία περιήλθαν σε γνώση του Κοτζιά υπουργού, αποδεικνύουν ότι η συνεισφορά τους στην εξέλιξη της ανθρωπότητας δεν ήταν τέτοια ώστε να δικαιολογείται η συμμετοχή τους σε αυτό το εγνωσμένης σοβαρότητας και κύρους forum;
Παραχάραξη
Ευτυχώς, μέχρι να μας ενημερώσει ο Κοτζιάς περί όλων αυτών των τόσο σπουδαίων θεμάτων (υποθέτω ότι μια συνέντευξη Τύπου περί των αποτελεσμάτων αυτού του ταξιδιού θα την κάνει –δέον, μπορεί), έχουμε διάφορους, οι οποίοι μας κρατούν σε αμείωτο κέφι. Οπως λ.χ. ο υπουργός Κουρουμπλής, ο οποίος –μην τα ξεχνάμε αυτά –έφυγε από το ΠΑΣΟΚ γιατί δεν ήθελε να ψηφίσει Μνημόνια και πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο ψηφίζει Μνημόνια με τα δυο χέρια, ψηφίζει μέχρι και για διαχειριστή πολυκατοικίας, μη και παρεξηγηθεί. Αυτός λοιπόν ο Κουρουμπλής, ο οποίος συνήθως αντιμετωπίζεται με συμπάθεια (και από εμένα), πετάει κάτι μπαρούφες ώρες ώρες, που πραγματικά σε στέλνουν. Διαβασμένο, αδιάβαστο, αδιάφορο.
Το τελευταίο που μας είπε χθες, διότι ο ερίφης έχει επωμισθεί καταπώς φαίνεται τον ρόλο του… «πιστοποιητή» Τσίπρα ως… Ανδρέα (ήμαρτον, Παναγία μου), είναι το ακόλουθο:
«Ο,τι έκανε σήμερα ο Τσίπρας, πιστεύω ότι θα έκανε και ο Ανδρέας, με βάση τη σημερινή συγκυρία»!!
Οι καλοί μου τρόποι δεν μου επιτρέπουν να του πω «ρε Παναγιώτη, κόφ’ το επιτέλους με αυτή τη βλακεία». Μπορώ όμως εν πάση σοβαρότητι να του αναφέρω ότι ο Ανδρέας είναι αυτός που υπέγραψε με τα Σκόπια την ενδιάμεση συμφωνία και κράτησε για 20 και πλέον χρόνια τα Σκόπια εκτός ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ενωσης, και επί τη βάση αυτής της συμφωνίας κινήθηκαν όλοι οι επόμενοι. Ελεος πια με την παραχάραξη και την καπηλεία…
