Τις τελευταίες μέρες μου έχει γεννηθεί μια απορία. Αν η συμφωνία με τα Σκόπια είναι μεγάλη επιτυχία για την Ελλάδα, τότε γιατί την πανηγυρίζουν πολλοί στα Σκόπια και ουδείς στην Ελλάδα;
Ομολογώ ότι απάντηση δεν έχω.
Τουλάχιστον όμως βρήκα «320 προσωπικότητες» που την πανηγυρίζουν και στην Ελλάδα. Πανεπιστημιακοί, καλλιτέχνες, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, άνθρωποι «των γραμμάτων και των τεχνών» (που λέγαμε παλιά) και ο αναπόφευκτος Κιμούλης. Μπράβο τους.
Επί της ουσίας πρόκειται για βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ, πρώην βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ, συγγενείς ΣΥΡΙΖΑ, φίλους ΣΥΡΙΖΑ, ΣΥΡΙΖΑ «με πολιτικά», καθώς και κάποιους της φθίνουσας συνομοταξίας «δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ αλλά…».
Δεν πειράζει. Δημοκρατία έχουμε. Οποιος θέλει πανηγυρίζει.
Φυσικά υπάρχει πάντα ένα θέμα: πού βάζει κάποιος την υπογραφή του και με ποιους. Για την οικονομία της συζήτησης όμως το προσπερνώ –άλλωστε κι οι συριζαίοι έχουν ψυχή.
Οι «320» χάρηκαν πολύ με τη συμφωνία την οποία χαρακτηρίζουν «ιστορική», αφού «καλύπτει πλήρως τις ελληνικές θέσεις και μάλιστα τις διασφαλίζει ακόμη περισσότερο».
Ακολουθούν διάφορα περί «ειρήνης», «ειρηνικής γειτονιάς», «φιλίας και ειρήνης», «ειρηνικής συνύπαρξης», «αλληλεγγύης», «αξιοπρέπειας» κ.λπ. Κάτι σαν Αριστοφάνης στην Επίδαυρο.
Φυσικά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συμφωνία έχει θετικά, όπως κι αρνητικά σημεία.
Αλλά να πανηγυρίζεις για έναν μπερδεμένο συμβιβασμό μου φαίνεται τόσο ανώριμο όσο να τον καταριέσαι στις πλατείες ντυμένος μακεδονομάχος.
Τι έπαθαν λοιπόν ξαφνικά οι «320»;
Ενδεχομένως συγκλονίστηκαν επειδή (όπως λένε) βρέθηκαν «αντιμέτωποι με το τέρας του φασισμού». Υποθέτω πως είναι κάτι σαν το τέρας του Λοχ Νες διότι δεν το έχει δει κανείς άλλος.
Προφανώς όμως δεν είναι καθόλου ευχάριστο να γυρίζεις σπίτι σου και ξαφνικά να πετιέται το τέρας του φασισμού στην είσοδο της πολυκατοικίας.
Η άλλη εξήγηση είναι ότι οι «320» στενοχωρήθηκαν επειδή κάποιοι «διχάζουν τις ελληνικές πολιτικές δυνάμεις σε εθνοπροδότες και εθνοσωτήρες» ενώ ως γνωστόν «ο διχασμός (…) πλήττει τα θεμέλια της δημοκρατίας».
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχουν δίκιο. Οχι στον διχασμό!
Μόνο που στο ίδιο κείμενο οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι χαρακτηρίζουν όσους δεν συμφωνούν με τις απόψεις τους «κύκλους που εκφράζουν το πιο σκοτεινό παρελθόν» και τους τσουβαλιάζουν «στην άνοδο της ακροδεξιάς, του εθνικισμού, του σωβινισμού και του ρατσισμού».
Συγγνώμη, αλλά τέτοιοι χαρακτηρισμοί δεν είναι διχαστικοί; Μόνο οι άλλοι διχάζουν;
Διότι αν οι μεν αποκαλούνται φασίστες και ακροδεξιοί, τότε οι άλλοι εύλογα χαρακτηρίζονται πουλημένοι και προδότες. Δυστυχώς αυτά πάνε μαζί.
Η άλλη εξήγηση βεβαίως είναι πως για τα πανηγύρια δεν φταίει ο διχασμός αλλά οι ζέστες. Που έσφιξαν…
