Θα ήταν αφέλεια να περιμένω ότι θα ζητήσει κάποιος συγγνώμη. Κάποιος από όλους αυτούς τους ανθρώπους και τα κόμματα που τόκισαν πάνω στη λίστα Λαγκάρντ και έχτισαν νίκες και καριέρες. Που επί χρόνια είχαν κατασκευάσει ένα ιερό δισκοπότηρο του υποτιθέμενου αγώνα κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής και το μόνο που έμεινε τελικά ήταν μία φούσκα που έσκασε με πάταγο, ένας πολιτικός χώρος που σπιλώθηκε και μερικές υπολήψεις πολιτικών τους αντιπάλων που διασύρθηκαν ανελέητα.
Οι τιμητές υπολόγιζαν τα χρήματα που θα κέρδιζε το Δημόσιο από τη λίστα σε δεκάδες δισεκατομμύρια, 20-30, οι πιο κιμπάρηδες σε 70. Πώς έγιναν οι υπολογισμοί; Με τον συνήθη τρόπο τωνΟικονομικών της Πλατείας που δίδασκαν οι κ.κ. Κατρούγκαλος, Τσακαλώτος, Βαρουφάκης και οι λοιποί χορογράφοι της αριστερής ιδεοληψίας που επί μία πενταετία κατασκεύαζαν μια μελλοντική ονειροχώρα στην οποία θα κρατούσε το μαγικό ραβδάκι ο Αλέξης Τσίπρας και θα έλυνε μεμιάς τα προβλήματα του τόπου. Πολεμικές αποζημιώσεις, κατοχικό δάνειο, λίστα Λαγκάρντ, μας χρωστούσαν στο τέλος κι από πάνω.
Γνώριζαν ασφαλώς. Αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να χρησιμοποιήσουν τη λίστα ως ένα ακόμα εργαλείο διχασμού. Δεν ορρώδησαν να στοχοποιήσουν τον πλούτο, να συκοφαντήσουν μία νόμιμη δραστηριότητα όπως η μεταφορά κεφαλαίων στο εξωτερικό, να ταυτίσουν τη φοροδιαφυγή με τη νόμιμη εξαγωγή χρημάτων. Γιατί οι δικοί τους ψηφοφόροι δενείχαν καταθέσεις έξω (εκτός από τους αυριανούς υπουργούς τους) και αυτό έφτανε. Μία λασπομαχία σε συνέχειες κράτησε στον αφρό για πέντε χρόνια ζεστό τον φθόνο των συμπλεγματικών για τους εύπορους και διαρκή τη ροή ψηφοφόρων προς τους άσπιλους σταυροφόρους της ηθικής.
Και κυρίως έγινε εργαλείο κατασυκοφάντησης ενός ολόκληρου πολιτικού χώρου και ορισμένων προσώπων. Η τότε κυβέρνηση της χώρας είχε, μάλλον ευλόγως, εκτιμήσει ότι η πατρίδα μας δεν είχε τότε τη δύναμη να συγκρουστεί με τις ελβετικές τράπεζες και προτίμησε να επιδιώξει συμφωνία μαζί τους για τη σύλληψη της φοροδιαφυγής, προσδοκώντας σε μεγαλύτερα οφέλη. Θα το αναγνωρίσει κανείς;
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, υπουργός Οικονομικών της τότε κυβέρνησης, υπέστη τον σκληρότερο διωγμό που έχει γνωρίσει πολιτικός στον τόπο. Η ζωή του καταστράφηκε, η οικογένειά του δεν τολμούσε να κυκλοφορήσει στον δρόμο, ο ίδιος δεν μπορούσενα βρει δουλειά. Θα αναγνωρίσει κανείς αυτή την ιστορική αδικία; Θα γίνει μάθημα στην κοινωνία ότι ο ωμός και αδίστακτος λαϊκισμός δεν είναι μία ακόμα παρτιτούρα πολιτικής αλλά μια απεχθής παραγωγή ψεύδους, λάσπης και θυμάτων;
Εκατον είκοσιεκατομμύρια ευρώ απέφερε η λστα Λαγκάρντ στο κράτος. Πολύ λιγότερα από τις λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν για να την καταστήσουν εφαλτήριο θριάμβου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Η Λίνα Παπαδάκη είναι διευθύντρια του γραφείου Τύπου του Ποταμιού
