Αυτή τη στιγμή, υπολογίζεται ότι και στις τέσσερις συστημικές τράπεζες της χώρας υπάρχουν δάνεια που ως συνολική αξία ξεπερνούν τα 100 δισ. ευρώ και είναι «κόκκινα». Δηλαδή, δεν εξυπηρετούνται, για διάφορους λόγους. Και τι κάνουν; Περιμένουν από τις τράπεζες μια ρύθμιση για να σωθούν. Μια ρύθμιση που θα γλιτώσει το σπίτι που μπήκε ενέχυρο ή τη βιοτεχνία που απειλείται με λουκέτο ή το μαγαζάκι της γωνίας που εξασφαλίζει τα προς το ζην.
Η ρύθμιση των 300 ευρώ τον μήνα για οφειλή περίπου 250.000 ευρώ που πέτυχαν τα αδέλφια του κ. Αλέξη Τσίπρα στο διάστημα που ο ίδιος είναι Πρωθυπουργός θα μπορούσε να αποτελέσει λοιπόν «χρυσό κανόνα» και για όλους τους υπολοίπους, ανεξαιρέτως. Και αυτό γιατί ενώ κανείς δεν θα μπορούσε να την κατηγορήσει ελαφρά τη καρδία ως μη νόμιμη αυτή τη ρύθμιση (αν και θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να αναλυθούν τα καθαρά τραπεζικά κριτήρια με βάση τα οποία εκδόθηκε η συγκεκριμένη απόφαση), το ζητούμενο παραμένει αν είναι και ηθική.
Γιατί για να είναι τέτοια θα πρέπει να λειτουργήσει από εδώ και στο εξής ως φωτεινό παράδειγμα όλων των ρυθμίσεων που θα πρέπει να εφαρμόζονται για όλους ανεξαιρέτως τους δανειολήπτες, που ενώ έχουν την καλή διάθεση να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, δεν μπορούν. Και έτσι το Μέγαρο Μαξίμου να κλείσει τα στόματα όλων όσοι υποστηρίζουν τα περί του αντιθέτου.
Σε διαφορετική περίπτωση, υπάρχει θέμα για την κυβέρνηση. Η οποία θα πρέπει να αντιληφθεί ότι υβρίζοντας, κατηγορώντας και ανεβάζοντας τους τόνους το μόνο που πετυχαίνει είναι να μεγαλώνει τον θυμό όλων εκείνων που ενώ έχουν μικρότερο χρέος, δεν πετυχαίνουν μηνιαία δόση των 300 ευρώ. Και κάπως έτσι κινδυνεύουν να χάσουν τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής.
