Οκτώβριος 1956. Ο «Ταχυδρόμος» κάνει αποστολή στην Υδρα για να παρακολουθήσει τα γυρίσματα της ταινίας «Το παιδί με το δελφίνι» που γυρίζει ο σκηνοθέτης του Χόλιγουντ Γιαν Νεγκουλέσκο με πρωταγωνίστρια τη Σοφία Λόρεν. Ο απεσταλμένος του περιοδικού στην Υδρα μεταφέρει στο δισέλιδό του για το περιοδικό –με εξώφυλλο την ιταλίδα σταρ –τα εξής: «Η Σοφία ρεμβάζει στο κατάστρωμα του σκάφους του κυρίου Ποταμιάνου “Ερμής”. Μάτια εκφραστικά και γεμάτα γοητεία. Με τα μάτια της η Λόρεν κατέκτησε τους Υδραίους. Αλλά είναι και κάτι άλλο ακόμη: η απλότητά της, η καλοσύνη της και το κέφι της. Πάντα είναι χαμογελαστή και έτοιμη να τραγουδήσει.
Η ταινία που γυρίζει στην Υδρα είναι η δέκατη. Λένε ότι θα πάρει ως αμοιβή 250.000 $. Πρέπει να σημειωθεί ότι η Σοφία Λόρεν είναι η καλύτερα αμειβόμενη σταρ της Ιταλίας. Το πραγματικό της όνομα είναι Σοφία Σικολόνε. Γεννήθηκε στη Νεάπολη 24 Σεπτεμβρίου 1934. Η Σοφία είναι ο τύπος του μοντέρνου κοριτσιού που διψά για τη ζωή. Η αδυναμία της είναι η μουσική, ιδιαίτερα η αμερικανική τζαζ, και αγαπάει ακόμη τον χορό. Μόλις ακούσει μουσική στριφογυρίζει χορεύοντας. Στην Ελλάδα την εθαύμασαν όχι μόνο για την ομορφιά και την χάρη της αλλά και για την αντίληψή της. Η Σοφία Λόρεν έμαθε πολύ γρήγορα να χορεύει τους ελληνικούς χορούς…
–Για τη Σοφία ήρθατε;
Αμα είσαι ξένος και πας αυτές τις μέρες στην Υδρα όπου γυρίζεται η ταινία “Το παιδί με το δελφίνι” είναι αδύνατο να πείσεις τους Υδραίους ότι δεν πας για τη Σοφία.
Αλλά δεν είναι μόνο οι Υδραίοι που θεωρούν βέβαιο πως όσοι πηγαίνουν τώρα στο νησί τους πάνε για τη Σοφία Λόρεν. Από τον Πειραιά ακόμη στην προκυμαία στέκονται απλοί άνθρωποι και δείχνουν το καλοτάξιδο “Πίνδος”.
–Αυτό το πλοίο πάει στην Λόρεν.
Οι πιο πολλοί επιβάτες βεβαιώνουν τους γνωστούς τους ότι πηγαίνουν στην Υδρα. Για την Λόρεν ασφαλώς. Από την Αίγινα, τα Μέθανα και τον Πόρο που προσεγγίζουμε μας κοιτάζουν από την προκυμαία. Ετσι ο Σαρωνικός δεν έχει άλλο γεγονός από τη Σοφία…
Οταν η θεά περνά. Η Σοφία Λόρεν μένει σε ένα αρχοντικό στην Υδρα κοντά στην παραλία. Το πρωί πηγαίνει στο Μαντράκι για να γυρίσει σκηνές. Επιστρέφει το απόγευμα. Η αναχώρηση αυτή και η επιστροφή είναι τα δύο μεγάλα γεγονότα της ημέρας στην Υδρα. Τρίτο γεγονός δεν υπάρχει. Οταν η θεά περνά –λέμε θέα γιατί ο ενθουσιασμός και η συγκίνηση φτάνουν σε όρια που δεν αφορούν άνθρωπο –θα τρέξουν όλοι κοντά της. Πρώτα θα τρέξουν τα παιδιά πίσω από το τζιπ που την μεταφέρει. Για αυτά είναι διπλός ο ενθουσιασμός. Αρχικά η Σοφία, και ύστερα το τζιπ. Πρώτη φορά βλέπουν στη ζωή τους αυτοκίνητο.
Αλλά ο ενθουσιασμός και το ενδιαφέρον δεν περιορίζεται στα παιδιά και στα κοριτσόπουλα. Ο ψαράς, ο απόμαχος ναυτικός, η νοικοκυρά, ο μαγαζάτορας θα έρθουν να πάρουν τη θέση τους κοντά στο καΐκι που θα την μεταφέρει. Θα την δουν και ύστερα θα πάνε ευχαριστημένοι στη δουλειά τους. Είναι αρκετό ότι χαμογέλασαν μαζί της όταν τους είδε και τους χαμογέλασε.
Το τζιπ έρχεται. Τα μεγάλα γεγονότα τα περιμένει κανείς. Και συμβαίνουν κατά στάδια. Εν αρχή ήταν το σπίτι που μένει η Σοφία. Το δεύτερο στάδιο είναι το πέρασμα της Λόρεν. Εχουμε επισημάνει το καΐκι, ξέρουμε από πού θα περάσει το τζιπ, επομένως θα την δούμε. Εως τώρα οι Υδραίοι εκοίταζαν προς τη θάλασσα για τα πλοία που έφταναν στο λιμάνι. Τώρα κοιτάζουν αντιστρόφως, προς την ξηρά, για να δουν το τζιπ της Σοφίας Λόρεν. Και το τζιπ εμφανίζεται επιτέλους.
–Να την, να την.
Ολα τα βλέμματα στρέφονται προς τη Σοφία. Τα επιφωνήματα και οι εκδηλώσεις θαυμασμού δίνουν και παίρνουν. Ωραία γυναίκα! Τα μάτια της! Οι γοφοί της! Μία μαθήτρια απορεί: αφού είναι τόσο όμορφη γιατί την βάφουν; Την διακόπτουν. Δεν είναι ώρα για σχόλια. Κοιτάζουν μόνο. Η Σοφία χαμογελά και όσοι στέκουν εκεί θεωρούν υποχρέωσή τους να χαμογελάσουν. Αλλά η Σοφία ξέχασε να στείλει το τηλεγράφημα στη Ρώμη. “Τελεγκράμμα, Τελεγκράμμα“, φωνάζει στενοχωρημένη. Και όλοι θεωρούν υποχρέωσή τους να στενοχωρηθούν…
Και να ‘μαστε στο μεγάλο σαλόνι του “Ερμή” αντίκρυ στη Σοφία Λόρεν. Το ραδιόφωνο παίζει μοντέρνα μουσική και η Σοφία είναι προσηλωμένη. Μοντέρνα μουσική και χορός είναι κάτι που την ξετρελαίνει, μας πληροφορούν. Κοιτάζουμε κι εμείς τη Σοφία και ξετρελαινόμαστε κι εμείς. Καταφεύγουμε στο τσιγάρο για να ανακτήσουμε την ψυχραιμία μας, αλλά χάνουμε τα σπίρτα. Και όταν πια η Σοφία μάς πλησιάζει και τείνει το χέρι της και χαμογελά με καλοσύνη, χάνουμε και το τσιγάρο. Η Σοφία μιλά σε μας και μας κοιτάζει. “Είμαι πολύ ευχαριστημένη που ήρθα στην Ελλάδα. Αγαπώ την χώρα σας και περισσότερο τους ανθρώπους της. Πρέπει να σας πω ότι Ιταλοί και οι Ελληνες μοιάζουν πολύ. Είμαστε σαν μια ράτσα και έχουμε την ίδια ιδιοσυγκρασία”».
